1 Dizem que eu sou humilde quando estou com vocês, mas duro quando estou longe. Pois eu, Paulo, faço este apelo a vocês em nome de Cristo, que foi carinhoso e bondoso. 2 Quando eu for aí, não me obriguem a ser duro. Pois eu tenho certeza de que posso agir com dureza contra os que afirmam que fazemos as coisas por motivos humanos. 3 É claro que somos humanos, mas não lutamos por motivos humanos. 4 As armas que usamos na nossa luta não são do mundo; são armas poderosas de Deus, capazes de destruir fortalezas. E assim destruímos ideias falsas 5 e também todo orgulho humano que não deixa que as pessoas conheçam a Deus. Dominamos todo pensamento humano e fazemos com que ele obedeça a Cristo. 6 E, quando vocês provarem que são obedientes, estaremos prontos para castigar qualquer desobediência.
7 Vocês julgam as coisas pela aparência. Se uma pessoa tem certeza de que pertence a Cristo, deve pensar de novo a respeito disso, pois nós também pertencemos a Cristo, tanto quanto essa pessoa. 8 O Senhor Jesus me deu autoridade sobre vocês, não para destruí-los, mas para fazê-los crescer espiritualmente. E, embora eu tenha me orgulhado um pouco demais da minha autoridade, não tenho nada de que me envergonhar. 9 Não quero que pareça que estou tentando assustar vocês com as minhas cartas. 10 Alguém vai dizer: "As cartas de Paulo são severas e duras; mas, quando ele está conosco, é tímido e, quando fala, é um fracasso." 11 Porém essa pessoa deve saber que não existe diferença entre o que escrevemos nas cartas, quando estamos longe, e o que fazemos, quando estamos aí com vocês.
12 É claro que não nos atrevemos a nos igualar ou a nos comparar com aqueles que pensam que são tão importantes. Como são ignorantes! Primeiro eles resolvem quais as medidas que irão usar para se medir e depois eles se julgam de acordo com essas mesmas medidas. 13 Nós não vamos nos orgulhar além de certos limites. Deus é quem põe os limites no nosso campo de trabalho, e ele nos deixou chegar até vocês em Corinto. 14 Desde que vocês estão dentro desses limites, não fomos além deles quando chegamos até aí levando o evangelho de Cristo. 15 Assim não nos orgulhamos do trabalho que outros têm feito em lugares que vão além dos limites que Deus nos deu. Pelo contrário, esperamos que a fé que vocês têm possa crescer e que nós possamos fazer um trabalho ainda maior entre vocês, sempre dentro dos limites que Deus tem posto para nós. 16 Então poderemos anunciar o evangelho em outras regiões além daquela onde vocês moram. Isso sem entrar em campos de outras pessoas, para não nos orgulharmos do trabalho feito por elas.
17 Como dizem as Escrituras Sagradas: "Quem quiser se orgulhar, que se orgulhe daquilo que o Senhor faz." 18 Pois a pessoa só é aprovada quando o Senhor a aprova e não quando é aprovada por si mesma.
1 Ich selba aba, Paulus, vumahn äich bi d Sanftmuet un Güte Chrischti, der i(ich) in äira Gegewart undawirfig si soll, aba mutig, wenn i(ich) wiet vu äich bi.
2 Ich bitt aba, daß ihr mi nit zwingt, wenn i(ich) bi äich bi, mutig z si un de Kühnheit z ha, mit der i(ich) gege ä baar vorzgoh denk, de unsa Wandel fir fleischlich hebed.
3 Denn obwohl ma(mir) im Fleisch läbä, kämpfe ma(mir) doch nit uf fleischlichi Art.
4 Denn de Waffe unsres Kampfs sin nit fleischlich, sundern mächtig im Denscht Gottes, Feschtunge hizmache.
5 Mir mache dmit denke un alles Hohe hi, des sich hoch hebt gege des Wisse Gottes, un nähmä gfange alles Denke im Folgsam si (Brav si) gege Chrischtus.
6 So sin ma(mir) parat, z schtrofe alles Bes si, sobald äira Folgsam si(Brav si) ganz guet wore isch.
7 Luege, was vor Auge liet! Vuloßt sich jemads druf, daß sa(er) Chrischtus aghert, der denkt nomol au des bi sich, daß, we na(er) Chrischtus aghert, so au mir!
8 Au wenn i(ich) mi noh me dr Vollmacht rehme wird, iba de uns(us) dr Herr ge het, äich zue erbäue, un nit äich hizmache, so wird i(ich) nit zschande wäre.
9 Des sag i(ich) aba, dmit s nit schient, als het i(ich) äich mit dem Bref ufschrecke welle.
10 Denn sini Bref, sage sie, wiege schwer un sin schtark; aba wenn na(er) selbscht do isch, isch scha(er) schwach un sini Wort flach.
11 Wer so schwätzt, der denkt nohch: we ma(mir) üs dr Fremdi in d Wort unsra Bref sin, so wäre ma(mir), wenn ma(mir) do sin, au mit dr Tat si.
12 Denn ma(mir) wage nit, uns(us) unda de z reche odr mit däne zue vuglichä, de sich selbscht lobe(empfehle); aba wel sie sich nur a sich selbscht mässe un mit sich selbscht vuglichä, vuschtehn sie nigs.
13 Mir aba wen uns(us) nit iba alli Maße üsä rehme, sundern nur nohch rem Maß, des uns(us) Gott zuegmässe het, nämlich daß ma(mir) au bis zue äich glange solle.
14 Denn s isch nit so, daß ma(mir) uns(us) zviel amäße, als wäre ma(mir) nit bis zue äich glangt; denn ma(mir) sin jo mit däm Evangelium Chrischti bis zue äich kumme
15 un rehme uns(us) nit iba alli Maße üsä mit däm, was anderi gschafft hän. Mir hän aba de Hoffnig, daß ma(mir), wenn äira Glaube in äich wachst, nohch rem Maß, des uns(us) zuegmässe isch, ibaüs zue Ehre kummt.
16 Denn ma(mir) wen des Evangelium au däne predige, de gegeiba vu äich huse, un rehme uns(us) nit mit däm, was anderi nohch ihrem Maß gmacht hän. "
17 Wer sich aba rehmt, der rehmt sich vum Herrn" (Jeremia 9,22.23).
18 Denn nit der isch tichtig, der sich selbscht lobt(empfehlt), sundern der, den dr Herr lobt(empfehlt).