1 Irmãos, queremos que vocês saibam o que a graça de Deus tem feito nas igrejas da província da Macedônia. 2 Os irmãos dali têm sido muito provados pelas aflições por que têm passado. Mas a alegria deles foi tanta, que, embora sendo muito pobres, eles deram ofertas com grande generosidade. 3 Afirmo a vocês que eles fizeram tudo o que podiam e mais ainda. E, com toda a boa vontade, 4 pediram com insistência que os deixássemos participar da ajuda para o povo de Deus da Judeia e eles insistiram nisso. 5 E fizeram muito mais do que esperávamos. Primeiro, eles deram a si mesmos ao Senhor e depois, pela vontade de Deus, eles se deram a nós também. 6 De modo que pedimos a Tito, que começou a recolher essas ofertas, que continuasse e ajudasse vocês a completarem esse serviço especial de amor. 7 Vocês mostram que, em tudo, são mais ricos do que os outros: na fé, na palavra, no conhecimento, na vontade de ajudar os outros e no nosso amor por vocês. E nesse novo serviço de amor queremos também que façam mais do que os outros.
8 Não estou querendo mandar em vocês. O que eu estou querendo é que conheçam o entusiasmo com que as igrejas da Macedônia deram ofertas, para que assim vocês vejam se o amor de vocês é verdadeiro ou não. 9 Porque vocês já conhecem o grande amor do nosso Senhor Jesus Cristo: ele era rico, mas, por amor a vocês, ele se tornou pobre a fim de que vocês se tornassem ricos por meio da pobreza dele.
10 Minha opinião sobre o assunto é esta: é melhor para vocês que terminem agora o que começaram no ano passado. Vocês foram os primeiros não somente a ajudar, mas também a querer ajudar. 11 Portanto, continuem e completem o trabalho. Façam isso com o mesmo entusiasmo que tiveram no princípio, dando de acordo com o que têm. 12 Porque, se alguém quer dar, Deus aceita a oferta conforme o que a pessoa tem. Deus não pede o que a pessoa não tem.
13,14 Não estou querendo aliviar os outros e pôr um peso sobre vocês. Já que agora vocês têm bastante, é justo que ajudem os que estão necessitados. Em alguma outra ocasião, se vocês precisarem, e eles tiverem bastante, aí eles poderão ajudá-los. Assim todos são tratados com igualdade. 15 Como dizem as Escrituras Sagradas:
"Ao que muito pegou, nada sobrou;
ao que pouco pegou, nada faltou."
16 Agradecemos muito a Deus porque pôs no coração de Tito o mesmo desejo que nós temos de ajudar vocês. 17 Ele aceitou o nosso pedido e, como quer ajudá-los, resolveu ir com toda a boa vontade encontrar-se com vocês. 18 Junto com ele estamos enviando o irmão que é muito respeitado em todas as igrejas pelo seu trabalho de anunciar o evangelho. 19 Além disso esse irmão foi escolhido e indicado pelas igrejas para viajar conosco a fim de nos ajudar nesse serviço de amor que fazemos para a glória do Senhor e também para mostrar que, de fato, queremos ajudar.
20 Queremos evitar assim que outros nos critiquem por causa da maneira pela qual estamos recolhendo essa grande oferta. 21 A nossa vontade é fazer aquilo que tanto o Senhor como as pessoas acham certo.
22 Com eles, estamos enviando outro irmão nosso. Muitas vezes o pusemos à prova e assim sabemos que ele está sempre pronto para ajudar. E, agora que ele tem tanta confiança em vocês, está com muito mais vontade ainda de auxiliar. 23 A respeito de Tito afirmo que ele é meu companheiro de trabalho na ajuda que dou a vocês. E, quanto aos outros irmãos que vão com ele, são representantes das igrejas e trazem glória para Cristo. 24 Por isso, para que as outras igrejas fiquem sabendo, mostrem a esses irmãos que vocês os amam e que nós temos razão de elogiar vocês.
1 Mir den äich aba kund, lebi Breda, de Gnade Gottes, de in d Gmeinde Mazedoniens ge isch.
2 Denn ihri Fräid(Freud) war ibaüs, als sie durch viel Vufolgig bwährt wäre, un obwohl sie arg arm sin, hän sie doch viel ge in alla Ifalt.
3 Denn nohch Kraft, des beziig ich, un sogar iba ihri Kraft hän sie willig ge
4 un hän uns(us) mit viel Wort gfrogt, ob sie mithelfe dürfte an d Wohltat un dr Gmeinschaft vum Denscht fir di Heilige;
5 un des nit nur, we ma(mir) ghofft hän, sundern sie gän sich selba, zerscht däm Herrn un dnohch uns(us), noh rem Wille Gottes.
6 So hän ma(mir) Titus zuegrote(zuegschwäzt), daß sa(er), we na(er) zvor agfange het, etze au de Wohltat unda äich vollends macht(üsrichtet).
7 We ihr aba in alle Schtickli rich sin, im Glaube un im Wort un im Wisse un in allem Eifa un in dr Lebi (Liebe), de ma(mir) in äich gweckt hän, so gen au viel bi dr Wohltat.
8 Des sag i nit als Bfehl; sundern wel anderi so flisig sin, pref ich au äiri Lebi (Liebe), ob sie rechta Art isch.
9 Denn ihr kennt de Gnade unsares Herrn Jesus Chrischtus: obwohl la(er) rich isch, wird da(er) doch arm um äich, dmit ihr durch sini Armuet rich würdet.
10 Un drin sag ich mi Meinig; denn des isch äich nitzlig, de ihr sit vorigem Johr agfange hän nit ällei mit däm Doe, sundern au mit däm Welle.
11 Etze aba mache(vollfiire,vollbringe) au des Doe, dmit, we ihr gwillt(gneigt) sin z welle, so ihr au gwillt(gneigt) sin z mache(vollfiire,vollbringe) nohch rem Maß vu däm, was ihr hän.
12 Denn wenn dr gueti Wille do isch, so isch scha(er) willkumme nohch rem, was eina het, nit nohch rem, was sa(er) nit het.
13 Nit, daß di andere gueti Däg ha solle un ihr Not liede, sundern daß ses zue nem Üsgleich kummt.
14 Etze hilft äira Ibafluß ihrem Mangel ab, dmit dnohch au ihr Ibafluß äirem Mangel abhelfe ka un so ä Üsgleich gschiht,
15 we gschriebe schtoht (2. Moses 16,18): "Wer viel sammlet, het kei Ibafluß, un wer weng sammlet, het kei Mangel."
16 Gott aba isch Dank, der däm Titus d Eifa fir äich ins Herz ge het.
17 Den na(er) zue glo het zschwätze; jo, wel la(er) so arg flisig war, isch scha(er) vu selba zue äich greist.
18 Mir hän aba d Brueda mit nem gschickt, wägä däm sinem Lob vu sinem Denscht am Evangelium durch alli Gmeinde goht.
19 Nit ällei aba des, sundern na(er) isch au vu d Gmeinde dzue igsetzt, uns(us) zue begleite, wenn ma(mir) de Gabe ibabringe däm Herrn zue Ehri un zum Erwies unsres guete Wille.
20 So vuhete ma(mir), daß uns(us) jemads schlecht nohchschwäzt wägä dr Gabe, de durch uns(us) ibabrocht wird.
21 Denn ma(mir) luege druf, daß ses redlich zuegoht nit ällei vor rem Herrn, sundern au vor d Mensche.
22 Au hän ma(mir) mit ne unsa Brueda gschickt, däm si Eifa ma(mir) oft in viele Schtickli erprobt hän, etze aba isch scha(er) noh viel eifriga üs großem Vuträue zue äich.
23 S isch etze Titus, der mi Gfährte un mi Mitarbeita unda äich isch, odr s sin unseri Breda, de Abgsandti dr Gmeinde sin un ä Ehri Chrischti:
24 bringe d Bewäis äira Lebi (Liebe) un zeige, daß ma(mir) äich zue Recht vor nene grehmt hän uf d Schtroß vor d Gmeinde.