1 Meus queridos amigos, todas essas promessas são para nós. Por isso purifiquemos a nós mesmos de tudo o que torna impuro o nosso corpo e a nossa alma. E, temendo a Deus, vivamos uma vida completamente dedicada a ele.

A alegria de Paulo

2 Deem um lugar para nós no coração de vocês. Nós não prejudicamos ninguém, não causamos a desgraça de ninguém e não procuramos tirar vantagem de ninguém. 3 Não digo isso para condenar vocês. Pois, como eu disse antes, vocês são tão amados por nós, que estamos sempre juntos, tanto para morrer como para viver. 4 Tenho muita confiança em vocês e me orgulho de vocês. No meio de todas as nossas aflições, eu continuo muito animado e cheio de alegria.

5 Mesmo depois de termos chegado à província da Macedônia, não descansamos nada. Em todos os lugares houve problemas, lutas com os de fora e medo no nosso coração. 6 Porém Deus, que anima os desanimados, nos animou com a chegada de Tito. 7 E não foi somente a chegada dele que nos animou, mas também a informação dada por ele de que vocês o animaram. Ele contou que vocês estão com saudade de mim e disse que estão muito tristes e estão prontos para me defender. Por isso agora estou mais feliz ainda.

8 Não me arrependo de ter escrito aquela carta , embora vocês tenham ficado tristes por causa dela. Quando soube que a carta os deixou tristes por algum tempo, eu poderia ter ficado arrependido. 9 Mas agora estou alegre, não porque vocês ficaram tristes, mas porque aquela tristeza fez com que vocês se arrependessem. Aquela tristeza foi usada por Deus, e assim nós não causamos nenhum mal a vocês. 10 Pois a tristeza que é usada por Deus produz o arrependimento que leva à salvação; e nisso não há motivo para alguém ficar triste. Mas as tristezas deste mundo produzem a morte. 11 Vocês suportaram a tristeza da maneira que agrada a Deus. E vejam agora os resultados: isso fez com que vocês levassem a sério o assunto e resolvessem se defender. Fez também com que vocês ficassem zangados e com medo. Depois ficaram com vontade de me ver e resolveram castigar o culpado. Em tudo isso vocês mostraram que não tiveram nenhuma culpa naquele caso.

12 Portanto, embora tivesse escrito aquela carta, eu não a escrevi por causa de quem ofendeu , nem por causa da pessoa que foi ofendida. Pelo contrário, escrevi a carta para tornar claro a vocês que Deus sabe do grande cuidado que vocês têm por nós. 13 Foi por isso que ficamos animados.

Além do ânimo que recebemos, ficamos mais contentes ainda vendo a alegria de Tito; pois todos vocês o têm ajudado a sentir-se bem. 14 Eu havia falado muito bem de vocês a ele, e vocês não me desapontaram. Temos sempre dito a verdade a vocês. Assim também é verdadeiro o elogio que fizemos a Tito a respeito de vocês. 15 E o amor dele por vocês cresce cada vez mais quando ele lembra como vocês todos estavam prontos para obedecer e como o receberam com humildade e respeito. 16 Estou alegre por poder confiar completamente em vocês.

1 Wel ma(mir) etze solchi Vuheißige (Vuschpreche) hän, mini Lebe, so len uns(us) vu allene Dreckflecke vum Fleisch un vum Geischt uns(us) sufa mache un de Heiligung z end bringe in dr Angscht Gottes.

2 Gen uns(us) Platz in äire Herze! Mir hän nemads Unrecht doe, ma(mir) hän nemads vuletzt, ma(mir) hän nemads ibavordeilt.

3 Ich sag des nit, um äich zue vuurteile; denn ich ha scho zvor gsait, daß ihr in unsam Herz sin, mitzschterbä un mitzläbä.

4 Ich schwätz mit großa Zuevasicht vu äich; ich rehm viel vu äich; ich bi voll mit Troscht; ich ha ibamessig Fräid(Freud) in alla unsri Vufolgig.

5 Denn als ma(mir) nohch Mazedonien kumme, finde ma(mir) kei Rueh; sundern vu alle Siete ware ma(mir) unda druck, vu uße mit Händel, vu inne mit Angscht.

6 Aba Gott, der di Kliene(Gringe) treschtet, der treschtet uns(us) durch de Akunft(Itreffä) vum Titus;

7 nit ällei durch sini Akunft(Itreffä), sundern au durch d Troscht, mit däm ma(er) bi äich treschtet worde war. Er vuzehlt uns(us) vu äirem Vulange, äirem Hiile, äirem Eifa fir mi, so daß ich mi noh me fräi.

8 Denn wenn ich äich au durch d Bref trurig gmacht ha, reut`s mi nit. Un wenn`s mi greut het - ich sieh jo, daß selle Bref äich wohl ä Wieli trurig gmacht het -,

9 so fräi ich mi doch etzed nit doriba, daß ihr trurig worde sin, sundern doriba, daß ihr trurig worde sin zue d Reu. Denn ihr sin trurig worde nohch Gottes Wille, so daß ihr vu uns(us) kei Schadä glitte hän.

10 Denn de Trurigkeit nohch Gottes Wille wirkt d Seligkeit ä Reu, de nemads reut; de Trurigkeit dr Welt aba wirkt d Dod.

11 Lueg: ebe des, daß ihr trurig worde sin nohch Gottes Wille, welches Mehä het des in äich brocht(gwirkt), dzue Vuteidig, Unwille, Angscht, Vulange, Eifa, Bschtrofig! Ihr hän in alle Schtickli bwiese, daß ihr sufa sin in der Sach.

12 Drum, wenn ich äich au gschriebe ha, so isch's doch nit gschähe wägä dem, der bleidigt het, au nit wägä dem, der bleidigt worde isch, sundern dmit äira Mehä fir uns(us) gsähne worde isch bi äich vor Gott.

13 Dodurch sin ma(mir) treschtet worde.

14 Denn was ich vor nem vu äich grehmt ha, dorin bi ich nit zschande wore; sundern we alles wohr isch, was ma(mir) vu äich gsait hän, so het sich au unsa Rehme vor Titus als wohr erwiese.

15 Un na(er) isch ibaüs herzlich gege äich gsinnt, wenn na an des Folgsam si (Brav si) vu äich ällei denkt, we ihr nen mit Angscht un Zittre ufgnumme hän.

16 Ich fräi mi, daß ich mi in allem uf äich vulo ka.