Paulo e os falsos apóstolos

1 Eu gostaria que vocês me suportassem mesmo quando sou um tanto louco. Por favor, me suportem! 2 O mesmo zelo que Deus tem por vocês eu também tenho. Porque vocês são como uma virgem pura que eu prometi dar em casamento somente a um homem, que é Cristo. 3 Pois, assim como Eva foi enganada pelas mentiras da cobra, eu tenho medo de que a mente de vocês seja corrompida e vocês abandonem a devoção sincera e pura a Cristo. 4 Porque vocês suportam com alegria qualquer um que chega e anuncia um Jesus diferente daquele que nós anunciamos. E aceitam um espírito e um evangelho completamente diferentes do Espírito de Deus e do evangelho que receberam de nós.

5 Eu não acho que tenho menos valor do que esses tais "superapóstolos"! 6 Talvez eu seja um principiante no falar, mas no conhecimento não sou. Sempre e em todas as situações temos dado provas disso a vocês.

7 Quando anunciei a vocês a boa notícia de Deus, fiz isso completamente de graça. Eu me humilhei para engrandecer vocês. Será que houve algum mal nisso? 8 Enquanto estive trabalhando entre vocês, fui pago por outras igrejas. Por assim dizer, eu estava roubando delas para ajudar vocês. 9 E, durante o tempo em que estive com vocês, quando precisava de alguma coisa, não incomodava ninguém; pois os irmãos que vieram da Macedônia me trouxeram tudo o que eu precisava. O que aconteceu no passado e acontecerá no futuro é isto: eu nunca exigirei que vocês me ajudem. 10 Pela verdade de Cristo, a qual está em mim, eu garanto que ninguém, em nenhum lugar da Acaia, tirará de mim este orgulho de anunciar o evangelho sem cobrar nada. 11 Por que estou dizendo isso? Será que é porque não amo vocês? Deus sabe que os amo!

12 O que estou fazendo agora vou continuar a fazer a fim de evitar que aqueles tais "apóstolos" tenham motivo para se gabar e dizer que fazem um trabalho igual ao nosso. 13 Aqueles homens são apóstolos falsos e não verdadeiros. Eles mentem a respeito dos seus trabalhos e se disfarçam, apresentando-se como verdadeiros apóstolos de Cristo. 14 E isso não é de admirar, pois até Satanás pode se disfarçar e ficar parecendo um anjo de luz. 15 Portanto, não é nada demais que os servidores dele se disfarcem, apresentando-se como pessoas que fazem o bem. Mas no fim eles receberão exatamente o que as suas ações merecem.

Os sofrimentos de Paulo como apóstolo

16 Repito: ninguém deve pensar que eu estou louco. Mas, se vocês pensam isso, então me recebam como louco para que assim eu tenha alguma pequena coisa de que me gabar. 17 De fato, o que estou dizendo agora não é o que o Senhor me mandou dizer. Quanto a eu me gabar, estou realmente falando como louco. 18 Já que existem tantas pessoas que se gabam por motivos apenas humanos, eu também vou me gabar de mim mesmo. 19 Vocês são tão sábios e suportam de boa vontade os loucos. 20 Toleram os que mandam em vocês e exploram vocês; toleram os que os enganam, os que os tratam com desprezo e os que lhes dão bofetadas. 21 Tenho até vergonha de confessar que nós fomos tímidos demais e não fomos capazes de fazer coisas como essas.

Mas, se os outros se atrevem a se gabar de alguma coisa, eu também vou me atrever, embora isso seja uma loucura. 22 Eles são hebreus? Eu também sou. Eles são israelitas? Eu também sou. Eles são descendentes de Abraão? Eu também sou. 23 Eles são servos de Cristo? Mas eu sou um servo melhor do que eles, embora, ao dizer isso, eu esteja falando como se fosse louco. Pois eu tenho trabalhado mais do que eles e tenho estado mais vezes na cadeia. Tenho sido chicoteado muito mais do que eles e muitas vezes estive em perigo de morte. 24 Em cinco ocasiões os judeus me deram trinta e nove chicotadas . 25 Três vezes os romanos me bateram com porretes, e uma vez fui apedrejado. Três vezes o navio em que eu estava viajando afundou, e numa dessas vezes passei vinte e quatro horas boiando no mar. 26 Nas muitas viagens que fiz, tenho estado em perigos de inundações e de ladrões; em perigos causados pelos meus patrícios, os judeus, e também pelos não judeus. Tenho estado no meio de perigos nas cidades, nos desertos e em alto-mar; e também em perigos causados por falsos irmãos. 27 Tenho tido trabalhos e canseiras. Muitas vezes tenho ficado sem dormir. Tenho passado fome e sede; têm me faltado casa, comida e roupas. 28 Além dessas e de outras coisas, ainda pesa diariamente sobre mim a preocupação que tenho por todas as igrejas. 29 Quando alguém está fraco, eu também me sinto fraco; e, quando alguém cai em pecado, eu fico muito aflito.

30 Se existe motivo para eu me gabar, então vou me gabar das coisas que mostram a minha fraqueza. 31 O Deus e Pai do Senhor Jesus, o Deus que é bendito para sempre, sabe que não estou mentindo. 32 Quando estive na cidade de Damasco, o governador nomeado pelo rei Aretas pôs guardas nos portões da cidade para me prenderem. 33 Porém os meus amigos fizeram com que eu descesse num grande cesto, por uma abertura da muralha, e assim escapei do Governador.

1 Lena ma(mir) ä weng Dümmi zue! Doch ihr hebet (haltet) ma(mir)'s wohl zguet.

2 Denn i(ich) eifa um äich mit göttlichem Eifa; denn i(ich) ha äich vusproche(vulobt) mit einem Ma, dmit i(ich) Chrischtus äich als ä reini Jungfrau bring.

3 Ich fircht aba, daß, we de Schlange Eva vufihrt het mit ihra Lischt, so au äira denke abbringe will vu dr Ifalt un vum Erlich si gegeiba Chrischtus.

4 Denn wenn eina zue äich kummt un ä andere Jesus predigt, den ma(mir) nit predigt hän, odr ihr ä andere Geischt nähmä, den ihr nit gregt hän, odr ä anderes Evangelium, des ihr nit agnumme hän, so dulde ihr des recht gern!

5 Ich mein doch, i(ich) bi nit weniger als de Ibaaposchtel.

6 Un wenn i(ich) scho dabbig(ungschickt) bi im Schwätze, so bi ich's doch nit im Wisse; sundern in jeda Art un vor alle hän ma(mir) sie bi äich kundgmacht.

7 Odr ha i(ich) gsindigt, als i(ich) mi niedrig gmacht ha, dmit ihr hoch waret? Denn i(ich) ha äich des Evangelium Gottes ohni Geld(Kohle,Schotta) vukindigt.

8 Anderi Gmeinde ha i(ich) bschtohle un Geld vu nene gnumme, um äich diene z kenne.

9 Un als i(ich) bi äich war un Mangel ka ha, fleg i(ich) nemads z Lascht. Denn minem Mangel helfe de Breda ab, de üs Mazedonien kumme sin. So bi i(ich) äich in keina Art z Lascht gfalle un will s au wietahi so hebed.

10 So gwiß de Wohret Chrischti in ma(mir) isch, so soll ma(mir) dr Röhm in d Gegend vu Achaja nit vuwehrt wäre.

11 Wurum des? Wel i(ich) äich nit leb(lieb) ha? Gott wiß ses.

12 Was i(ich) aba doe, des will i(ich) au wietahi doe un däne d Alaß nähmä, de ä Alaß sueche, sich z rehme, das sie sin we mir.

13 Denn solchi sin falschi Aposchtel, falschi Arbeita un vuschtelle sich als Aposchtel Chrischti.

14 Un des isch au kei Wunda; denn na(er) selbscht, dr Sadan, vuschtellt sich als Engel vum Lecht.

15 Drum isch`s nigs Großes, wenn sich au sini Diena vuschtelle als Diena dr Grechtigkeit; dere End wird si nohch ihre Tade.

16 Ich sag abamols: nemads haltet mi fir dumm; wenn aba doch, so nähme mi a als ä Dumkopf a, dmit au i(ich) mi ä weng rehme ka.

17 Was i(ich) etzed sag, des sag i(ich) nit däm Herrn glich, sundern we in Dümmi, wel ma(mir) so ins Rehme kumme sin.

18 Do vieli sich rehme nohch rem Fleisch, will i(ich) mi au rehme.

19 Denn ihr dulde gerne de Narre, ihr, de ihr schlau sin!

20 Ihr dulde`s, wenn äich jemads knechtet, wenn äich jemads üsnutzt, wenn äich jemads gfangenimmt, wenn äich jemads niedrig gmacht, wenn äich jemads ins Gsicht (Visasch) schlat.

21 Zue minare Schande mueß i(ich) sage, dzue ware ma(mir) z lasch!

22 Sie sin Hebräer - i(ich) au! Sie sin Israeliten - i(ich) au! Sie sin Abrahams Kinda - i(ich) au!

23 Sie sin Diena Chrischti - i(ich) sag dumm: i(ich) bi's wit me! Ich ha me gschafft, i(ich) bi me(efta) gfange gsi, i(ich) ha me Schläg glitte, i(ich) bi me(oft) in Dodesangscht gsi.

24 Vu d Jude ha i(ich) fünfmol vierzig Geißleschläg weniger eina gregt;

25 i(ich) bi draimol mit Bengel gschla wore, eimol gschteinigt wore; draimol ha i(ich) Schiffbruch glitte, ä Dag un ä Nacht trieb i(ich) uf däm defe Meer.

26 Ich bi me(oft) greist, i(ich) bi in Gfahr gsi durch großi Wildbäch, in Gfahr unda Raiba, in Gfahr unda Jude, in Gfahr unda Heide, in Gfahr in Schtädt, in Gfahr in Wüschte, in Gfahr uf däm Meer, in Gfahr unda falsche Breda;

27 in Meh un Arbet, in viel Wache, in Hunga un Durst, in viel Faschte, in Froscht un Nackedei (Blöße);

28 un üßa däm noh des, was jede Dag uf mi ischtirmt, un de Sorg fir alli Gmeinde.

29 Wer isch schwach, un i(ich) wir nit schwach? Wer wird z Fall brocht(Agfochte), un i(ich) brenn nit[firen]?

30 Wenn i(ich) mi denn rehme soll, will i(ich) mi wägä minere Schwachheit rehme.

31 Gott, dr Vada (Babbe) vum Herrn Jesus, der globt isch in Ewigkeit, weiß, daß i(ich) nit leg.

32 In Damaskus het dr Schtadthaltr vum Kenig Aretas d Schtadt bwacht dr Damaszener un wot mi gfangeneh,

33 un i(ich) wir in nere Kratte(Korb) durch ä Fenschta d Muche rundaglo un enkumm sinene Händ(Pfode).