A nova aliança

1 Quando dizemos isso, será que estamos começando a nos elogiar a nós mesmos? Por acaso, como acontece com alguns, nós precisamos entregar cartas de recomendação para vocês ou pedi-las a vocês? 2 Vocês mesmos são a nossa carta, escrita no nosso coração, para ser conhecida e lida por todos. 3 Sim, é claro que vocês são uma carta escrita pelo próprio Cristo e entregue por nós. Ela não foi escrita com tinta, mas com o Espírito do Deus vivo; ela não está gravada em placas de pedra, mas em corações humanos.

4 Dizemos isso por causa da confiança que temos em Deus, por meio de Cristo. 5 Em nós não há nada que nos permita afirmar que somos capazes de fazer esse trabalho, pois a nossa capacidade vem de Deus. 6 É ele quem nos torna capazes de servir à nova aliança, que tem como base não a lei escrita, mas o Espírito de Deus. A lei escrita mata, mas o Espírito de Deus dá a vida.

7 Quando a lei, que traz a morte, foi gravada em placas de pedra, a glória de Deus apareceu, e o rosto de Moisés ficou brilhando. O brilho do seu rosto já estava desaparecendo quando ele entregou as placas ao povo de Israel; mas mesmo assim esse brilho era tão forte, que os israelitas não podiam fixar os olhos em Moisés. Se o domínio da lei veio com tanta glória, 8 quanto maior ainda é a glória que acompanha o domínio do Espírito de Deus! 9 A lei, que condena as pessoas, teve glória; porém muito mais glória tem o Espírito, que traz a salvação. 10 Pois a glória que antes era tão grande não é mais nada por causa da glória de agora, que é muito maior. 11 De modo que, se houve glória naquilo que durou somente um pouco de tempo, muito mais glória tem aquilo que dura para sempre.

12 E, porque temos essa esperança, agimos com toda a confiança. 13 Nós não fazemos como Moisés, que cobria o rosto com um véu para que os israelitas não pudessem ver que o seu brilho estava desaparecendo. 14 Mas eles não queriam compreender e, até hoje, quando eles leem os livros da antiga aliança, a mente deles está coberta com o mesmo véu. E esse véu só é tirado quando a pessoa se une com Cristo. 15 Mesmo agora, quando eles leem a Lei de Moisés, o véu ainda cobre a mente deles. 16 Mas o véu pode ser tirado, como dizem as Escrituras Sagradas: "O véu de Moisés foi tirado quando ele se voltou para o Senhor." 17 Aqui a palavra "Senhor" quer dizer o Espírito. E onde o Espírito do Senhor está presente, aí existe liberdade. 18 Portanto, todos nós, com o rosto descoberto, refletimos a glória que vem do Senhor. Essa glória vai ficando cada vez mais brilhante e vai nos tornando cada vez mais parecidos com o Senhor, que é o Espírito.

1 Fange ma(mir) denn abamols a, uns(us) selbscht z empfehle? Odr bruuche ma(mir), we gwissi Lit, Empfehlige(Ziignis Bref) an äich odr vu äich?

2 Ihr sin unsa Bref, in unsrem Herz gschriebe, un gläse vu alle Mensch!

3 Isch doch bekannt wore, daß ihr ä Bref Chrischti sin, durch unsa Denscht zuebreitet(zwäg gmacht), gschriebe nit mit Tinte, sundern mit däm Geischt vum lebändige Gott, nit uf schteinerni Blatte(Dafle), sundern uf fleischerne Blatte(Dafle), nämlich äiri Herze.

4 So ä Vuträue aba hän ma(mir) durch Chrischtus zue Gott.

5 Nit daß ma(mir) tichtig sin vu uns(us) selba üs, uns(us) ebis zuezrechne als vu uns(us) selba üs; sundern daß ma(mir) tichtig sin, isch vu Gott,

6 der uns(us) au tichtig gmacht het zue Diena vum näji(naii) Packt(Abkumme), nit vum Buechschtabe, sundern vum Geischt. Denn dr Boechschtabe bringt einem um, aba dr Geischt macht lebändig.

7 Wenn aba scho des Amt, des d Dod brint un des mit Buechschtabe in Schtei (Wackes) ghaue war, Herrlichkeit het, so daß de Israeliten des Gsicht(Visasch) vum Moses nit aluege kenne wägä dr Herrlichkeit uf sinem Gsicht(Visasch), de doch ufghert het,

8 we soll nit viel me des Amt, des d Geischt git, Herrlichkeit ha?

9 Denn wenn des Amt, des zue d Vudammnis fihrt, Herrlichkeit het, weviel me het des Amt, des zue d Grechtigkeit fihrt, ibamessig Herrlichkeit.

10 Jo, säli Herrlichkeit isch nit fir Herrlichkeit z achte gegeiba d ibamessigä Herrlichkeit.

11 Denn wenn des Herrlichkeit het, was ufhert, weviel me wird des Herrlichkeit ha, was bliebt.

12 Wel ma(mir) etze solchi Hoffnig hän, sin ma(mir) voll große Zuevasicht

13 un den nit we Moses, der ä Decki vor si Gsicht(Visasch) ghängt het, dmit de Israelite nit sähn kenne des End dr Herrlichkeit, de ufhert.

14 Aba ihr Gmeht(Sinn) wird vuschtockt. Denn bis uf d hiitige Dag bliebt de Decki zuedeckt iba däm alte Teschtament, wenn sie`s läse, wel sie nur in Chrischtus abdoe wird.

15 Aba bis uf d hiitige Dag, wenn Moses gläse wird, hängt de Decki vor ihrem Herz.

16 Wenn Israel aba sich umkehrt zum Herrn, so wird de Decki wägdoe.

17 Dr Herr isch dr Geischt; wo aba dr Geischt vum Herrn isch, do isch Fräiheit.

18 Etze aba luege ma(mir) alli mit ufdecktem Gsicht(Visasch) de Herrlichkeit vum Herrn we in nem Schpegel, un ma(mir) wäre vuklärt in si Bild vu eina Herrlichkeit zue d andere vum Herrn, der dr Geischt isch.