30 Os apóstolos voltaram e contaram a Jesus tudo o que tinham feito e ensinado. 31 Havia ali tanta gente, chegando e saindo, que Jesus e os apóstolos não tinham tempo nem para comer. Então ele lhes disse:

— Venham! Vamos sozinhos para um lugar deserto a fim de descansarmos um pouco.

32 Então foram sozinhos de barco para um lugar deserto. 33 Porém muitas pessoas os viram sair e os reconheceram. De todos os povoados, muitos correram pela margem e chegaram lá antes deles. 34 Quando Jesus desceu do barco, viu a multidão e teve pena daquela gente porque pareciam ovelhas sem pastor. E começou a ensinar muitas coisas.

35 De tardinha, os discípulos chegaram perto de Jesus e disseram:

— Já é tarde, e este lugar é deserto. 36 Mande esta gente embora, a fim de que vão aos sítios e povoados de perto daqui e comprem alguma coisa para comer.

37 Mas Jesus respondeu:

— Deem vocês mesmos comida a eles.

Os discípulos disseram:

— Para comprarmos pão para toda esta gente, nós precisaríamos de duzentas moedas de prata .

38 Jesus perguntou:

— Quantos pães vocês têm? Vão ver.

Os discípulos foram ver e disseram:

— Temos cinco pães e dois peixes.

39 Então Jesus mandou o povo sentar-se em grupos na grama verde. 40 Todos se sentaram em grupos de cem e de cinquenta. 41 Aí Jesus pegou os cinco pães e os dois peixes, olhou para o céu e deu graças a Deus. Depois partiu os pães e os entregou aos discípulos para que eles distribuíssem ao povo. E também dividiu os dois peixes com todos. 42 Todos comeram e ficaram satisfeitos. 43 E os discípulos ainda recolheram doze cestos cheios de pedaços de pão e de peixe. 44 Foram cinco mil os homens que comeram os pães.

30 Un d Aposchtel kumme bi Jesus zsämme un vuzelle nem ällei, was sie gmacht un glehrt hän.

31 Un na sait zue nene: Gehn ihr älleinig an ä insame Platz un ruehe äich ä weng uns(us). Denn s ware vieli, de kumme un gange sin, un sie hän nit Ziit genoeg ka um z Ässä.

32 Un sie sin in nem mä Boot an ä insame Platz gfahre fir sich ällei.

33 Un ma het sie wegfahre gsäh, un vieli hän sichs gmerkt un sin nene nohch glofe, uns(us) ällei Schtädt, derthi un sinene zvor ku.

34 Un Jesus stigt uns(us) un sieht de großi Schar; un s jammerten wägä ne, denn sie ware we Schof, de kei Hirte hän. Un na fangt ä langi Predigt a.

35 Als dann(dnoh) d Dag schier zend war, träte sini Jinger zue nem un sage: S isch wescht do, un d Dag isch schier zend;

36 loß sie go, dmit sie in d Hef un Derfa (Käffa) ringsum go känne un sich Brot kaufe känne.

37 Er aba gib dene zantwort un sait: Gen ihr ne zässe! Un sie sage zue nem: Solle wir anego un fir zweihundart Silbagrosche Brot kaufe un nene zässe ge?

38 Er aba sait zue nene: Weviel Brot hän na? Gehn ane un luege nohch! Un als sie gluegt hän, sage sie: Fünf Brot un zwei Fisch.

39 Un na sait dene, daß sie sich alli lagere soll, dischwis, uf s grene Gras.

40 Un sie setze sich ane, in Gripple zhundart un zfünfzig.

41 Un na het de fünf Brot gnu un de zwei Fisch un het ufä zum Himmel gluegt, het dankt un bricht d Brot un gib sie d Jinger, dmit sie unda dene usdeilt werde, un de zwei Fisch deilt da unda sie alli.

42 Un sie hän alli gässe un sin satt wore.

43 Un sie hän d Brocke uf gsammlet, zwöelf Kerb voll, un vu d Fisch.

44 Un de de de Brot gässe hän, ware fünfdusend Ma.