1 O Senhor Todo-Poderoso, o Deus de Israel, disse o seguinte a respeito de Moabe:
"Tenham pena do povo da cidade de Nebo
porque ela está destruída!
Quiriataim foi tomada,
a sua fortaleza poderosa foi arrasada,
e o seu povo ficou humilhado.
2 Acabou-se a glória de Moabe.
Em Hesbom, o inimigo faz os seus planos:
‘Vamos acabar com a nação de Moabe!’
Exércitos marcharão contra a cidade de Madmém,
e nela só restará o silêncio.
3 O povo de Horonaim grita:
‘Tudo está arrasado!
Tudo está destruído!’
4 "O país de Moabe ficou em ruínas;
as crianças estão chorando.
5 Escutem os seus soluços
no caminho que sobe para Luíte,
ouçam os seus gritos de aflição
na estrada que desce para Horonaim.
6 Ouve-se gente gritando:
‘Depressa!
Fujam para salvar a vida!
Corram como um jumento selvagem no deserto!’
7 "Moabe, você confiou na sua força e na sua riqueza,
mas agora você mesmo será dominado.
O seu deus Quemos será levado para fora do país,
junto com os seus príncipes e os seus sacerdotes.
8 Nenhuma cidade escapará da destruição;
tanto o vale como o planalto ficarão arrasados.
Sou eu, o Senhor, quem está falando.
9 Preparem uma pedra para o túmulo de Moabe,
pois logo esse país será destruído;
as suas cidades ficarão em ruínas,
e ninguém mais vai morar lá."
10 Maldito aquele que é relaxado no serviço de Deus!
Maldito aquele que guarda a sua espada para não matar!
11 O Senhor Deus disse:
— O povo de Moabe sempre viveu em segurança e nunca foi levado como prisioneiro para fora do seu país. Moabe é como o vinho guardado, que nunca foi agitado, nem derramado de uma vasilha para outra. O seu gosto nunca se estragou, e o seu sabor não mudou.
12 — E assim está chegando o dia em que vou mandar pessoas para derramarem Moabe como se fosse vinho. Essas pessoas despejarão as vasilhas de Moabe e as quebrarão. 13 Então os moabitas ficarão desiludidos com o seu deus Quemos, assim como os israelitas ficaram desiludidos com Betel, um deus em que eles confiavam.
14 Homens de Moabe, como é que vocês dizem que são heróis,
que são soldados corajosos na guerra?
15 Moabe e as suas cidades serão destruídos,
e os seus melhores moços serão mortos.
Sou eu, o Rei, quem está falando.
O meu nome é Senhor, o Todo-Poderoso.
16 A desgraça dessa nação está chegando;
a sua destruição virá logo.
17 Tenham pena de Moabe,
vocês que moram perto,
todos vocês que conhecem a sua fama.
Digam: "O seu grande poder se acabou;
a sua glória e a sua força não existem mais."
18 Vocês que moram em Dibom,
desçam do seu lugar de honra
e sentem no chão, no pó.
O destruidor de Moabe está aqui;
ele arrasará as suas fortalezas.
19 Vocês que vivem em Aroer,
fiquem na beira do caminho e esperem;
perguntem aos que estão fugindo o que foi que aconteceu.
20 Eles vão responder:
"O país de Moabe caiu.
Chorem por ele, pois está destruído.
Anunciem pelas margens do rio Arnom
que Moabe foi arrasado!"
21 As cidades do planalto foram condenadas: Holom, Jasa, Mefaate, 22 Dibom, Nebo, Bete-Diblataim, 23 Quiriataim, Bete-Gamul, Bete-Meão, 24 Queriote e Bosra. Todas as cidades de Moabe, de longe e de perto, foram condenadas. 25 O poder de Moabe foi esmagado, e a sua força foi destruída. Eu, o Senhor, estou falando.
26 E o Senhor continuou:
— Façam com que Moabe fique bêbado, pois se revoltou contra mim, o Senhor Deus. Moabe rolará no seu próprio vômito, e os outros zombarão dele. 27 Moabe, você lembra de como zombou do povo de Israel? Você tratou esse povo como se tivesse sido preso junto com uma quadrilha de ladrões.
28 — Vocês que vivem em Moabe, abandonem as suas cidades e vão viver no meio das rochas. Façam como as pombas que constroem os seus ninhos na beira dos precipícios. 29 Temos ouvido falar do orgulho de Moabe. Esse povo é orgulhoso, soberbo, vaidoso e cheio de si. 30 Eu, o Senhor, conheço o seu orgulho. Os moabitas se gabam de coisas que não valem nada, coisas que acabam. 31 Por isso, eu chorarei por todo o povo de Moabe e pelo povo de Quir-Heres. 32 Chorarei mais pelo povo de Sibma do que pelo povo de Jazer. Cidade de Sibma, você é como uma parreira; os seus ramos passam por cima do mar Morto e vão até a cidade de Jazer. Mas agora os inimigos acabaram com as suas plantações de cereais e de uvas. 33 A felicidade e a alegria desapareceram das boas terras de Moabe. Não se faz mais vinho; não há ninguém para fazer vinho e gritar de alegria.
34 — O povo das cidades de Hesbom e Eleal grita, e o seu grito pode ser ouvido até em Jasa. Pode ser ouvido pelos moradores de Zoar e até em Horonaim e Nova Eglate. O próprio riacho Ninrim secou. 35 Eu farei com que o povo de Moabe pare de apresentar ofertas queimadas no alto dos montes e de oferecer sacrifícios aos seus deuses. Sou eu, o Senhor, quem está falando.
36 — Por isso, o meu coração chora por Moabe e pelo povo de Quir-Heres, como alguém que toca música fúnebre numa flauta; pois tudo o que tinham acabou. 37 Em sinal de tristeza, todos eles raparam a cabeça e cortaram a barba. Todos fizeram cortes nas mãos e vestiram roupa feita de pano grosseiro. 38 Nos terraços de todas as casas e em todas as praças só há choro porque eu quebrei Moabe como um jarro que ninguém quer. 39 Moabe está arrasado! Gritem! A desgraça caiu sobre Moabe. O país está em ruínas, e todas as nações vizinhas caçoam dele. Eu, o Senhor, estou falando.
40 — Eu, o Senhor, prometi que uma nação atacará Moabe e cairá em cima dele como uma águia com as asas abertas. 41 As suas cidades e fortalezas serão tomadas. Naquele dia, os soldados de Moabe terão tanto medo como a mulher que está com dores de parto. 42 Moabe vai ser destruído e não será mais uma nação, pois se revoltou contra mim. 43 Medo, covas e armadilhas esperam pelos moradores de Moabe. Sou eu, o Senhor, quem está falando. 44 Os que fugirem de medo cairão nas covas, e os que conseguirem sair das covas ficarão presos nas armadilhas, pois eu marquei o dia da destruição de Moabe. 45 Outros fogem cansados e procuram proteção na cidade de Hesbom. Mas Hesbom, a cidade que já foi governada pelo rei Seom, está em chamas. O fogo queimou as fronteiras e os picos das montanhas de Moabe, que ama tanto a guerra. 46 Coitado do povo de Moabe! O povo que adorava o deus Quemos foi destruído, e os seus filhos e filhas foram levados como prisioneiros. 47 Porém no futuro farei com que Moabe volte a ser o que era antes.
Este é o julgamento do Senhor Deus a respeito de Moabe.
1 Mo Moapa. Ko te kupu tenei a Ihowa o nga mano, a te Atua o Iharaira: Aue, te mate mo Nepo! kua pahuatia hoki; kua meinga a Kiriataima kia whakama, kua riro: kua meinga a Mihikapa kia whakama, kua wawahia iho ia.
2 Kua kahore te whakamoemiti mo Moapa; i Hehepona ratou e whakatakoto ana i te kino mona, Haere mai, tatou ka hatepe atu i a ia, kia kore ai tena iwi. Ko koe ano hoki, e Maramene, ka whakanohopukutia koe; ka aru te hoari i a koe.
3 Ka puta te reo aue i Horonaimi, he pahua, he whakangaromanga nui!
4 Ka oti a Moapa te tukituki; he aue ka rangona, na ana mea ririki.
5 Ka haere hoki ratou ma te pikinga atu ki Ruhiti me te tangi haere tonu; no te mea i te heketanga ki Horonaimi kua rongo ratou i te mamae kino o te aue ki te whakangaromanga.
6 E rere, kahaki i a koutou kia ora ai, kia rite ai ki te manoao i te koraha.
7 No te mea, nau i whakawhirinaki ki au mahi, ki au taonga, koia ano koe ka horo ai: a ka riro a Kemoho i te whakarau, ratou tahi ko ona tohunga, ko ona rangatira.
8 Ka tae te kaipahua ki nga pa katoa, e kore hoki tetahi pa e puta; ka ngaro te raorao, ka huna hoki te mania; ka pera me ta Ihowa i korero ai.
9 Hoatu he parirau mo Moapa, kia rere atu ai, kia puta ai: a ka ururuatia ona pa, te ai he tangata hei noho ki reira.
10 Ka kanga te tangata e mahi whakaparahako ana i ta Ihowa mahi, a ka kanga hoki te tangata e kore nei e tuku i tana hoari ki te toto.
11 I runga a Moapa i te rangimarie no tona tamarikitanga ake, a i ata takoto ia i runga i ona nganga, kihai i ringihia atu i tetahi oko ki tetahi oko, kihai ano hoki ia i riro i te whakarau: heoi mau tonu tona reka ki a ia, a kihai tona kakara i re re ke.
12 Mo reira, nana, kei te haere mai nga ra, e ai ta Ihowa, e unga ai e ahau ki a ia te hunga ringiringi, a ka ringihia atu ia e ratou; a ka noho tahanga i a ratou ana oko, ka pakaru rikiriki hoki a ratou pounamu.
13 Na ka whakama a Moapa ki a Kemoho, ka pera me te whare o Iharaira i whakama ra ki Peteere, ki ta ratou i whakawhirinaki ai.
14 He pehea ta koutou e ki na, He marohirohi tatou, he uaua ki te whawhai?
15 Kua pahuatia a Moapa, a kua piki atu ratou ki ona pa, kua heke iho hoki ana taitama, he mea whiriwhiri, kei raro, he parekura, e ai ta te Kingi, ko Ihowa, nei o nga mano tona ingoa.
16 Ka tata te aitua o Moapa te puta, a kei te tino kaika mei te he mona.
17 Tangihia ia, e koutou katoa i tetahi taha ona, i tetahi taha, e koutou e mohio ana ki tona ingoa; ki ake, Ano te whatinga o te rakau kaha, o te tokotoko ataahua!
18 E te tamahine e noho mai nei i Ripono, makere mai i tou kororia, e noho ki te matewai; no te mea kua tae te kaipahua o Moapa ki a koe, kua kore i a ia ou wahi kaha.
19 E te wahine e noho ana i Aroere, e tu ki te ara titiro ai: ui atu ki te tangata e rere ana, ki te wahine e mawhiti ana; mea atu, he aha kua meatia?
20 Kua whakama a Moapa; kua pakaru: aue, e tangi; korerotia ki Aranono, kua oti a Moapa te pahua.
21 Kua tae atu ano te whakawa ki te mania; ki Horono, ki Iahata, ki Mepaata;
22 A ki Ripono, ki Nepo, ki Peteripirataima;
23 A Kiriataima, ki Petekamuru, ki Petemeono;
24 Ki Kerioto, ki Potora, ki nga pa katoa o te whenua o Moapa, ki nga mea i tawhiti, ki nga mea e tata ana.
25 Kua oti te haona o Moapa te pouto atu, kua whati tona ringa, e ai ta Ihowa.
26 Meinga ia e koutou kia haurangi; mona i whakakakake ki a Ihowa: a ka okeoke a Moapa i roto i tona ruaki, a ka waiho ano ia hei katanga.
27 He teka ianei i waiho a Iharaira hei katanga mau? i kitea ranei ia i roto i nga tahae? no te mea i au korerotanga katoa mona, e oraora ana te mahunga.
28 E nga tangata o Moapa, whakarerea nga pa, e noho ki te kamaka; a kia rite ki te kukupa e hanga nei i tona ohanga ki nga taha o te kuwaha o te rua.
29 Kua rongo tatou i te whakahihi o Moapa, nui atu hoki tona whakahihi; i tona whakakake, i tona whakamanamana, i tona whakapehapeha, i te whakahirahira hoki o tona ngakau.
30 E mohio ana ahau ki tona riri, e ai ta Ihowa, otiia kahore he tikanga; kahore he rawa o ana whakapehapeha.
31 Mo reira ka tangi ahau mo Moapa; ae ra, ka aue ahau mo Moapa katoa: ka uhunga ratou mo nga tangata o Kiriherehe.
32 E te waina o Hipima, ka tangihia koe e ahau, nui atu i te tangihanga mo Iatere: kua whiti ou peka ki tera taha o te moana, kua tae rawa ki te moana o Iatere: kua kokiri atu te kaipahua ki au hua raumati, ki tau kohikohinga waina.
33 A kua whakakahoretia atu te koa me te hari i te mara momona, i te whenua hoki o Moapa; a kua mutu i ahau he waina mo nga takahanga waina; e kore tetahi e hamama i te takahanga; ko to ratou hamama ehara i te hamama.
34 No te auetanga i Hehepona tae noa ki Ereare, ki Iahata, te puakanga o to ratou reo, no Toara tae noa ki Horonaimi, ki Ekerata Herihiia: no te mea ka mokemoke ano hoki nga wai o Nimirimi.
35 Ka meinga ano hoki e ahau kia mutu i roto i a Moapa, e ai ta Ihowa, te tangata whakaeke whakahere ki te wahi tiketike, me te tangata tahu whakakakaraki ona atua.
36 Na reira kei te tangi toku ngakau ki a Moapa ano he putorino, kei te tangi hoki toku ngakau ano he putorino ki nga tangata o Kiriherehe; na reira kua moti nga mea maha i mahia e ia.
37 He mea moremore katoa hoki nga mahunga, ko nga kumikumi katoa tapahi rawa: he haehaenga kei nga ringa katoa, he kakahu taratara kei nga hope.
38 Kei runga i nga tuanui katoa o Moapa a kei ona ara he uhunga kei nga wahi katoa: no te mea kua pakaru i ahau a Moapa, ano he oko e kore e manakohia, e ai ta Ihowa.
39 Ano tona wawahanga! Ta ratou aue! ina, te tahuritanga mai o te tuara o Moapa i te whakama! na ka waiho a Moapa hei katanga, hei whakawehi ki te hunga i tetahi taha ona, i tetahi taha.
40 No te mea ko te kupu tenei a Ihowa, Nana, ka rere ia ano he ekara, ka roha hoki ona parirau ki runga ki Moapa.
41 Kua horo Kerioto, kua riro nga wahi kaha, a ka rite te ngakau o nga marohirohi o Moapa i taua ra ki te ngakau o te wahine e whakamamae ana.
42 A ka huna a Moapa, ka kore tena iwi, mona i whakakake ki a Ihowa.
43 Ko te wehi, ko te poka, ko te rore, kei a koe, e te tangata o Moapa, e ai ta Ihowa.
44 Ko te tangata e rere ana i te wehi, ka taka ki te poka; a ko te tangata e puta ake ana i te poka, ka mau i te rore: ka takina hoki e ahau ki runga ki a ia, ara ki a Moapa, te tau e tirotirohia ai ratou, e ai ta Ihowa.
45 Ko te hunga i rere, tu ana ratou i raro i te ata o Hehepona, kahore he kaha: kua puta atu hoki he ahi i Hehepona, he mura i waenganui o Hihono, a kua pau te koki o Moapa, te tumuaki hoki o nga tama a te ngangau.
46 Aue, te mate mou, e Moapa! kua huna te iwi o Kemoho: kua riro hoki au tama hei whakarau, au tamahine hoki hei whakarau.
47 Otiia ka whakahokia mai ano e ahau a Moapa i te whakarau i nga ra whakamutunga, e ai ta Ihowa. Heoi ano te whakawa mo Moapa.