1 Algum tempo depois, durante a colheita do trigo, Sansão foi visitar a sua mulher e levou para ela um cabrito. E disse ao pai dela:

— Quero entrar no quarto da minha mulher.

Mas o pai não deixou 2 e respondeu:

— Eu pensei que você a odiava, e por isso a dei em casamento ao seu amigo. Mas a irmã menor é ainda mais bonita. Se você quiser, pode ficar com ela.

3 Sansão disse:

— Desta vez eu não sou responsável pelo que fizer com os filisteus.

4 Então caçou trezentas raposas, amarrou-as duas a duas pelos rabos e prendeu em cada par de rabos uma tocha. 5 Pôs fogo nas tochas e soltou as raposas nas plantações de trigo dos filisteus. E o fogo queimou não só o trigo que já havia sido colhido, mas também o que ainda estava nas plantações. Também os bosques de oliveiras foram queimados. 6 E os filisteus perguntaram:

— Quem foi que fez isso?

E ficaram sabendo que Sansão tinha feito aquilo porque o seu sogro havia tomado a mulher dele e dado ao seu amigo. Então os filisteus foram e queimaram viva a mulher de Sansão e a família dela. 7 Aí Sansão disse:

— Então é assim que vocês fazem? Pois eu juro que não descansarei até que paguem por isso!

8 E atacou furiosamente, matando muitos deles. Depois saiu de lá e foi para a caverna da rocha de Etã.

Sansão derrota os filisteus

9 Os filisteus foram, acamparam em Judá e atacaram a cidade de Leí . 10 Os homens de Judá perguntaram aos filisteus:

— Por que foi que vocês nos atacaram?

E eles responderam:

— Viemos até aqui para prender Sansão e fazer com ele o mesmo que ele fez com a gente.

11 Então três mil homens de Judá foram falar com Sansão na caverna da rocha de Etã. E disseram:

— Você não sabe que os filisteus mandam em nós? Por que você foi fazer aquilo?

— Eu fiz com eles o que eles fizeram comigo! — respondeu Sansão.

12 — Nós viemos até aqui para amarrar e entregar você aos filisteus! — disseram eles.

Sansão respondeu:

— Prometam que vocês não me matarão.

13 — Prometemos! — disseram eles. — Nós vamos somente amarrar você e entregar aos filisteus. Não vamos matá-lo.

Então o amarraram com duas cordas novas e o fizeram sair da caverna. 14 Quando Sansão chegou a Leí, os filisteus, gritando, vieram encontrá-lo. Mas o Espírito do Senhor fez com que Sansão ficasse forte. E ele arrebentou as cordas que amarravam os seus braços e as suas mãos, como se fossem fios de linha queimados. 15 Encontrou por ali uma queixada de jumento que ainda não estava seca. Pegou a queixada e com ela matou mil homens. 16 Aí começou a cantar assim:

"Com a queixada de um jumento,

matei mil homens.

Com a queixada de um jumento,

fiz montões e montões de corpos ."

17 Depois jogou fora a queixada. E aquele lugar foi chamado de "monte da Queixada".

18 Sansão ficou com muita sede e fez esta oração a Deus, o Senhor:

— Tu me deste esta grande vitória. Será que agora vais deixar que eu morra de sede e caia nas mãos desta gente que não pratica a circuncisão?

19 Então, na cidade de Leí, Deus abriu um buraco, e dele saiu água. Sansão bebeu daquela água e sentiu-se bem melhor. Aquela fonte foi chamada de En-Hacoré e existe até hoje.

20 Sansão governou o povo de Israel vinte anos, na época em que os filisteus dominavam aquela terra.

1 וַיְהִי מִיָּמִים בִּימֵי קְצִיר ־ חִטִּיםוַיִּפְקֹדשִׁמְשׁוֹןאֶת ־ אִשְׁתּוֹבִּגְדִיעִזִּיםוַיֹּאמֶראָבֹאָהאֶל ־ אִשְׁתִּיהֶחָדְרָהוְלֹֽא ־ נְתָנוֹאָבִיהָלָבֽוֹא ׃

2 וַיֹּאמֶר אָבִיהָ אָמֹר אָמַרְתִּי כִּי ־ שָׂנֹאשְׂנֵאתָהּוָאֶתְּנֶנָּהלְמֵרֵעֶךָהֲלֹאאֲחֹתָהּהַקְּטַנָּהטוֹבָהמִמֶּנָּהתְּהִי ־ נָאלְךָתַּחְתֶּֽיהָ ׃

3 וַיֹּאמֶר לָהֶם שִׁמְשׁוֹן נִקֵּיתִי הַפַּעַם מִפְּלִשְׁתִּים כִּֽי ־ עֹשֶׂהאֲנִיעִמָּםרָעָֽה ׃

4 וַיֵּלֶךְ שִׁמְשׁוֹן וַיִּלְכֹּד שְׁלֹשׁ ־ מֵאוֹתשׁוּעָלִיםוַיִּקַּחלַפִּדִיםוַיֶּפֶןזָנָבאֶל ־ זָנָבוַיָּשֶׂםלַפִּידאֶחָדבֵּין ־ שְׁנֵיהַזְּנָבוֹתבַּתָּֽוֶךְ ׃

5 וַיַּבְעֶר ־ אֵשׁבַּלַּפִּידִיםוַיְשַׁלַּחבְּקָמוֹתפְּלִשְׁתִּיםוַיַּבְעֵרמִגָּדִישׁוְעַד ־ קָמָהוְעַד ־ כֶּרֶםזָֽיִת ׃

6 וַיֹּאמְרוּ פְלִשְׁתִּים מִי עָשָׂה זֹאת וַיֹּאמְרוּ שִׁמְשׁוֹן חֲתַן הַתִּמְנִי כִּי לָקַח אֶת ־ אִשְׁתּוֹוַֽיִּתְּנָהּלְמֵרֵעֵהוּוַיַּעֲלוּפְלִשְׁתִּיםוַיִּשְׂרְפוּאוֹתָהּוְאֶת ־ אָבִיהָבָּאֵֽשׁ ׃

7 וַיֹּאמֶר לָהֶם שִׁמְשׁוֹן אִֽם ־ תַּעֲשׂוּןכָּזֹאתכִּיאִם ־ נִקַּמְתִּיבָכֶםוְאַחַראֶחְדָּֽל ׃

8 וַיַּךְ אוֹתָם שׁוֹק עַל ־ יָרֵךְמַכָּהגְדוֹלָהוַיֵּרֶדוַיֵּשֶׁבבִּסְעִיףסֶלַעעֵיטָֽם ׃ ס

9 וַיַּעֲלוּ פְלִשְׁתִּים וַֽיַּחֲנוּ בִּיהוּדָה וַיִּנָּטְשׁוּ בַּלֶּֽחִי ׃

10 וַיֹּֽאמְרוּ אִישׁ יְהוּדָה לָמָה עֲלִיתֶם עָלֵינוּ וַיֹּאמְרוּ לֶאֱסוֹר אֶת ־ שִׁמְשׁוֹןעָלִינוּלַעֲשׂוֹתלוֹכַּאֲשֶׁרעָשָׂהלָֽנוּ ׃

11 וַיֵּרְדוּ שְׁלֹשֶׁת אֲלָפִים אִישׁ מִֽיהוּדָה אֶל ־ סְעִיףסֶלַעעֵיטָםוַיֹּאמְרוּלְשִׁמְשׁוֹןהֲלֹאיָדַעְתָּכִּֽי ־ מֹשְׁלִיםבָּנוּפְּלִשְׁתִּיםוּמַה ־ זֹּאתעָשִׂיתָלָּנוּוַיֹּאמֶרלָהֶםכַּאֲשֶׁרעָשׂוּלִיכֵּןעָשִׂיתִילָהֶֽם ׃

12 וַיֹּאמְרוּ לוֹ לֶאֱסָרְךָ יָרַדְנוּ לְתִתְּךָ בְּיַד ־ פְּלִשְׁתִּיםוַיֹּאמֶרלָהֶםשִׁמְשׁוֹןהִשָּׁבְעוּלִיפֶּֽן ־ תִּפְגְּעוּןבִּיאַתֶּֽם ׃

13 וַיֹּאמְרוּ לוֹ לֵאמֹר לֹא כִּֽי ־ אָסֹרנֶֽאֱסָרְךָוּנְתַנּוּךָבְיָדָםוְהָמֵתלֹאנְמִיתֶךָוַיַּאַסְרֻהוּבִּשְׁנַיִםעֲבֹתִיםחֲדָשִׁיםוַֽיַּעֲלוּהוּמִן ־ הַסָּֽלַע ׃

14 הוּא ־ בָאעַד ־ לֶחִיוּפְלִשְׁתִּיםהֵרִיעוּלִקְרָאתוֹוַתִּצְלַחעָלָיורוּחַיְהוָהוַתִּהְיֶינָההָעֲבֹתִיםאֲשֶׁרעַל ־ זְרוֹעוֹתָיוכַּפִּשְׁתִּיםאֲשֶׁרבָּעֲרוּבָאֵשׁוַיִּמַּסּוּאֱסוּרָיומֵעַליָדָֽיו ׃

15 וַיִּמְצָא לְחִֽי ־ חֲמוֹרטְרִיָּהוַיִּשְׁלַחיָדוֹוַיִּקָּחֶהָוַיַּךְ ־ בָּהּאֶלֶףאִֽישׁ ׃

16 וַיֹּאמֶר שִׁמְשׁוֹן בִּלְחִי הַחֲמוֹר חֲמוֹר חֲמֹרָתָיִם בִּלְחִי הַחֲמוֹר הִכֵּיתִי אֶלֶף אִֽישׁ ׃

17 וַֽיְהִי כְּכַלֹּתוֹ לְדַבֵּר וַיַּשְׁלֵךְ הַלְּחִי מִיָּדוֹ וַיִּקְרָא לַמָּקוֹם הַהוּא רָמַת לֶֽחִי ׃

18 וַיִּצְמָא מְאֹד וַיִּקְרָא אֶל ־ יְהוָהוַיֹּאמַראַתָּהנָתַתָּבְיַֽד ־ עַבְדְּךָאֶת ־ הַתְּשׁוּעָההַגְּדֹלָההַזֹּאתוְעַתָּהאָמוּתבַּצָּמָאוְנָפַלְתִּיבְּיַדהָעֲרֵלִֽים ׃

19 וַיִּבְקַע אֱלֹהִים אֶת ־ הַמַּכְתֵּשׁאֲשֶׁר ־ בַּלֶּחִיוַיֵּצְאוּמִמֶּנּוּמַיִםוַיֵּשְׁתְּוַתָּשָׁברוּחוֹוַיֶּחִיעַל ־ כֵּן ׀ קָרָאשְׁמָהּעֵיןהַקּוֹרֵאאֲשֶׁרבַּלֶּחִיעַדהַיּוֹםהַזֶּֽה ׃

20 וַיִּשְׁפֹּט אֶת ־ יִשְׂרָאֵלבִּימֵיפְלִשְׁתִּיםעֶשְׂרִיםשָׁנָֽה ׃ פ