1 Psaume d'Asaph. Oui, Dieu est bon pour Israël, pour ceux qui ont le cœur pur.

2 Pour moi, le pied m'a presque manqué, et peu s'en est fallu que mes pas n'aient glissé;

3 Car j'ai porté envie aux insensés, voyant la prospérité des méchants.

4 Car ils ne sont point liés jusqu'à leur mort, et leur force est en son entier.

5 Quand les mortels sont en peine, ils n'y sont point; ils ne sont point frappés avec les humains.

6 C'est pourquoi l'orgueil les entoure comme un collier, la violence les couvre comme un vêtement.

7 Leurs yeux sont enflés à force d'embonpoint; les désirs de leur cœur se font jour.

8 Ils sont moqueurs et parlent méchamment d'opprimer; ils parlent avec hauteur.

9 Ils portent leur bouche jusqu'au ciel, et leur langue parcourt la terre.

10 Aussi son peuple en revient à ceci, quand on leur fait boire les eaux amères en abondance,

11 Et ils disent: Comment Dieu connaîtrait-il? Et comment y aurait-il de la connaissance chez le Très-Haut?

12 Voici, ceux-là sont des méchants, et, toujours heureux, ils amassent des richesses.

13 Certainement c'est en vain que j'ai purifié mon cœur, et que j'ai lavé mes mains dans l'innocence.

14 Car je suis frappé tous les jours, et mon châtiment revient chaque matin.

15 Si j'ai dit: Je parlerai ainsi; voici, j'étais infidèle à la race de tes enfants.

16 J'ai donc réfléchi pour comprendre ces choses, et cela m'a semblé fort difficile;

17 Jusqu'à ce qu'entré dans les sanctuaires de Dieu, j'aie pris garde à la fin de ces gens-là.

18 Car tu les mets en des lieux glissants; tu les fais tomber dans des précipices.

19 Comme ils sont détruits en un moment! enlevés et consumés par une destruction soudaine!

20 Tel un songe quand on s'éveille, ainsi, Seigneur, à ton réveil tu mets en mépris leur vaine apparence.

21 Quand mon cœur s'aigrissait ainsi, et que je me tourmentais en moi-même,

22 Alors j'étais abruti et sans connaissance; j'étais devant toi comme les bêtes.

23 Mais moi, je serai toujours avec toi; tu m'as pris par la main droite.

24 Tu me conduiras par ton conseil, puis tu me recevras dans la gloire.

25 Quel autre que toi ai-je au ciel? Je ne prends plaisir sur la terre qu'en toi.

26 Ma chair et mon cœur défaillaient; mais Dieu est le rocher de mon cœur et mon partage à toujours.

27 Car voici: ceux qui s'éloignent de toi périront. Tu retranches tous ceux qui se détournent de toi.

28 Mais pour moi, m'approcher de Dieu, c'est mon bien; j'ai placé mon refuge dans le Seigneur, l'Éternel, afin de raconter toutes tes œuvres.

1 Psalmo de Asaf. Jes, bona estas Dio por Izrael, Por tiuj, kiuj havas puran koron.

2 Sed mi-apenaŭ ne falŝanceliĝis miaj piedoj, Preskaŭ elglitis miaj paŝoj.

3 Ĉar mi ĉagreniĝis pro la fanfaronuloj, Vidante la bonstaton de la malvirtuloj.

4 Ĉar ili ne havas suferojn de morto, Kaj iliaj fortoj estas fortikaj.

5 Ili ne partoprenas en la zorgoj de homoj, Kaj ili ne suferas kun aliaj homoj.

6 Tial ilian kolon ĉirkaŭvolvis fiereco, Kaj perforteco ilin vestas kiel ornamo.

7 Pro graso elmetiĝis iliaj okuloj, Superbordiĝis en ilia koro la intencoj.

8 Ili mokas, ili parolas malbonintence pri premado; Ili parolas de alte.

9 Kontraŭ la ĉielon ili levas sian buŝon, Kaj ilia lango promenas sur la tero.

10 Tial tien ankaŭ iras Lia popolo, Kaj ili akvon ĉerpas abunde.

11 Kaj ili diras:Kiel Dio scias? Kaj ĉu la Plejaltulo komprenas?

12 Jen tiuj estas malvirtuloj, Kaj ili estas feliĉuloj de la mondo kaj atingis riĉecon!

13 Nur vane mi purigis mian koron Kaj lavis per senkulpeco miajn manojn,

14 Kaj mi turmentiĝas ĉiutage Kaj mi suferas punon ĉiumatene!

15 Se mi intencus paroli kiel ili, Tiam mi fariĝus perfida al la generacio de Viaj filoj.

16 Mi meditis, por kompreni ĉi tion; Sed ĝi estis malfacila en miaj okuloj,

17 Ĝis mi venis en la sanktejon de Dio Kaj ekkomprenis la finon de tio.

18 Vi starigas ilin sur glitiga loko; Kaj Vi ĵetas ilin en pereon.

19 Kiel momente ili ruiniĝis! Pereis, malaperis de subita teruro!

20 Simile al sonĝo post la vekiĝo, Vi, ho mia Sinjoro, en kolero tute sensignifigas ilian bildon.

21 Kiam bolis mia koro Kaj turmentiĝis mia internaĵo,

22 Tiam mi estis senklerulo kaj mi ne komprenis; Mi estis kiel bruto antaŭ Vi.

23 Sed mi ĉiam estas apud Vi; Vi tenas min je la dekstra mano.

24 Per Via konsilo Vi min kondukas, Kaj poste Vi akceptas min kun honoro.

25 Kiu estas por mi en la ĉielo? Kaj krom Vi mi nenion volas sur la tero.

26 Konsumiĝas mia karno kaj mia koro; Sed la fortikaĵo de mia koro kaj mia parto estas Dio por eterne.

27 Jen tiuj, kiuj malproksimiĝas de Vi, pereas; Vi ekstermas ĉiun, kiu perfidiĝis al Vi.

28 Sed al mi estas bone, ke mi estas proksima al Dio; Sur mian Sinjoron, sur la Eternulon, mi metis mian fidon, Por rakonti ĉiujn Viajn farojn.