1 O gün Yahudada şu ilahi söylenecek: Güçlü bir kentimiz var. 2 Çünkü Tanrının kurtarışı 2 Kente sur ve duvar gibidir.

2 Açın kentin kapılarını, 2 Sadık kalan doğru ulus içeri girsin.

3 Sana güvendiği için 2 Düşüncelerinde sarsılmaz olanı 2 Tam bir esenlik içinde korursun.

4 RABbe sonsuza dek güvenin, 2 Çünkü RAB, evet RAB sonsuza dek kalıcı kayadır.

5 Yüksekte oturanı alçaltır, 2 Yüce kenti yıkar, 2 Yerle bir eder.

6 O kent ayak altında, 2 Mazlumların ayakları, 2 Yoksulların adımları altında çiğnenecek.

7 Doğru adamın yolu düzdür, 2 Ey Dürüst Olan, doğru adamın yolunu sen düzlersin.

8 Evet, ya RAB, ilkelerinin çizdiği yolda sana umut bağladık, 2 Adın ve ünündür yüreğimizin dileği,

9 Geceleri canım sana susar, 2 Evet, içimde ruhum seni özler; 2 Çünkü senin ilkelerin yeryüzünde oldukça, 2 Orada oturanlar doğruluğu öğrenir.

10 Kötüler lütfedilse bile doğruluğu öğrenmez. 2 Dürüstlüğün egemen olduğu diyarda haksızlık eder, 2 RABbin büyüklüğünü görmezler.

11 Ya RAB, elin yükseldi, ama görmüyorlar, 2 Halkın için gösterdiğin gayreti görüp utansınlar. 2 Evet, düşmanların için yaktığın ateş onları yiyip bitirecek.

12 Ya RAB, bizi esenliğe çıkaracak sensin, 2 Çünkü ne yaptıysak hepsi senin başarındır.

13 Ey Tanrımız RAB, senden başka efendiler bizi yönetti, 2 Ama yalnız sana, senin adına yakaracağız.

14 O efendiler öldü, artık yaşamıyorlar, 2 Dirilmeyecek onlar. 2 Çünkü onları cezalandırıp yok ettin, 2 Anılmalarına son verdin.

15 Ulusu çoğalttın, ya RAB, 2 Evet, ulusu çoğalttın ve yüceltildin. 2 Her yönde ülkenin sınırlarını genişlettin.

16 Ya RAB, sıkıntıdayken seni aradılar. 2 Onları terbiye ettiğinde sessizce yakararak içlerini döktüler.

17 Doğum vakti yaklaşan gebe kadın 2 Çektiği sancıdan ötürü nasıl kıvranır, feryat ederse, 2 Senin önünde biz de öyle olduk, ya RAB.

18 Gebe kaldık, kıvrandık, 2 Rüzgardan başka bir şey doğurmadık sanki. 2 Ne dünyaya kurtuluş sağlayabildik, 2 Ne de dünyada yaşayanları yaşama kavuşturabildik.

19 Ama senin ölülerin yaşayacak, 2 Bedenleri dirilecek. 2 Ey sizler, toprak altında yatanlar, 2 Uyanın, ezgiler söyleyin. 2 Çünkü senin çiyin sabah çiyine benzer, 2 Toprak ölülerini yaşama kavuşturacak.

20 Haydi halkım, iç odalarınıza girip 2 Ardınızdan kapılarınızı kapatın, 2 RABbin öfkesi geçene dek kısa süre gizlenin.

21 Çünkü dünyada yaşayanları 2 Suçlarından ötürü cezalandırmak için 2 RAB bulunduğu yerden geliyor. 2 Dünya üzerine dökülen kanı açığa vuracak, 2 Öldürülenleri artık saklamayacak.

1 In quel giorno, si canterà questo cantico nel paese di Giuda: Noi abbiamo una città forte; l’Eterno vi pone la salvezza per mura e per bastioni.

2 Aprite le porte ed entri la nazione giusta, che si mantiene fedele.

3 A colui ch’è fermo nei suoi sentimenti tu conservi la pace, la pace, perché in te confida.

4 Confidate in perpetuo nell’Eterno, poiché l’Eterno, sì l’Eterno, è la roccia dei secoli.

5 Egli ha umiliato quelli che stavano in alto, Egli ha abbassato la città elevata, l’ha abbassata fino a terra, l’ha stesa nella polvere;

6 i piedi la calpestano, i piedi del povero, vi passan sopra i meschini.

7 La via del giusto è diritta; Tu rendi perfettamente piano il sentiero del giusto.

8 Sulla via dei tuoi giudizi, o Eterno, noi t’abbiamo aspettato! Al tuo nome, al tuo ricordo anela l’anima nostra.

9 Con l’anima mia ti desidero, durante al notte; con lo spirito ch’è dentro di me, ti cerco; poiché, quando i tuoi giudizi si compion sulla terra, gli abitanti del mondo imparan la giustizia.

10 Se si fa grazia all’empio, ei non impara la giustizia; agisce da perverso nel paese della rettitudine, e non considera la maestà dell’Eterno.

11 O Eterno, la tua mano è levata, ma quelli non la scorgono! Essi vedranno lo zelo che hai per il tuo popolo, e saranno confusi; il fuoco divorerà i tuoi nemici.

12 O Eterno, tu ci darai la pace; poiché ogni opera nostra sei tu che la compi per noi.

13 O Eterno, Dio nostro, altri signori, fuori di te, han dominato su noi; ma, grazie a te solo, noi possiamo celebrare il tuo nome.

14 Quelli son morti, e non rivivranno più; son ombre, e non risorgeranno più; tu li hai così puniti, li hai distrutti, ne hai fatto perire ogni ricordo.

15 Tu hai aumentata la nazione, o Eterno! hai aumentata la nazione, ti sei glorificato, hai allargato tutti i confini del paese.

16 O Eterno, essi, nella distretta ti hanno cercato, si sono effusi in umile preghiera, quando il tuo castigo li colpiva.

17 Come una donna incinta che sta per partorire si contorce e grida in mezzo alle sue doglie, così siamo stati noi dinanzi a te, o Eterno.

18 Abbiamo concepito, siamo stati in doglie, e, quando abbiamo partorito, era vento; non abbiamo recata alcuna salvezza al paese, e non son nati degli abitanti nel mondo.

19 Rivivano i tuoi morti! risorgano i miei cadaveri! Svegliatevi e giubilate, o voi che abitate nella polvere! Poiché la tua rugiada è come la rugiada dell’aurora, e la terrà ridarà alla vita le ombre.

20 Va’, o mio popolo, entra nelle tue camere, chiudi le tue porte dietro a te; nasconditi per un istante, finché sia passata l’indignazione.

21 Poiché, ecco l’Eterno esce dalla sua dimora per punire l’iniquità degli abitanti della terra; e la terra metterà allo scoperto il sangue che ha bevuto, e non terrà più coperti gli uccisi.