1 ‹‹Doğruluğun ardından giden, 2 RABbe yönelen sizler, beni dinleyin: 2 Yontulduğunuz kayaya, 2 Çıkarıldığınız taş ocağına bakın.

2 Atanız İbrahime, sizi doğuran Saraya bakın. 2 Çağırdığımda tek kişiydi İbrahim, 2 Ama ben onu kutsayıp çoğalttım.››

3 RAB Siyonu ve bütün yıkıntılarını avutacak. 2 Siyon çölünü Adene, bozkırı RABbin bahçesine döndürecek. 2 Orada coşku, sevinç, 2 Şükran ve ezgi olacak.

4 ‹‹Beni dinle, ey halkım, 2 Bana kulak ver, ey ulusum! 2 Yasa benden çıkacak, 2 Halklara ışık olarak adaletimi yerleştireceğim.

5 Zaferim yaklaştı, 2 Kurtarışım ortaya çıktı. 2 Halkları gücümle yöneteceğim. 2 Kıyı halkları bana umut bağladı, 2 Umutla gücümü bekliyorlar.

6 Başınızı kaldırıp göklere bakın, 2 Aşağıya, yeryüzüne bakın. 2 Çünkü bu gökler duman gibi dağılacak, 2 Giysi gibi eskiyecek yeryüzü; 2 Üzerinde yaşayanlar sinek gibi ölecek. 2 Ama benim kurtarışım sonsuz olacak, 2 Ardı kesilmeyecek zaferimin.

7 ‹‹Ey sizler, doğru olanı bilenler, 2 Yasamı yüreğinde taşıyan halk, dinleyin beni! 2 İnsanların aşağılamalarından korkmayın, 2 Yılmayın sövgülerinden.

8 Güvenin yediği giysi gibi, 2 Kurtçuğun yediği yapağı gibi yitecekler. 2 Oysa zaferim sonsuza dek kalacak, 2 Kurtarışım kuşaklar boyu sürecek.››

9 Uyan, ey RABbin gücü, uyan, kudreti kuşan! 2 Eski günlerde, önceki kuşaklar döneminde olduğu gibi uyan! 2 Rahavı parçalayan, 2 Deniz canavarının bedenini deşen sen değil miydin?

10 Denizi, engin suların derinliklerini kurutan, 2 Kurtulanların geçmesi için 2 Denizin derinliklerini yola çeviren sen değil miydin?

11 RABbin kurtardıkları dönecek, 2 Sevinçle haykırarak Siyona varacaklar. 2 Yüzlerinde sonsuz sevinç olacak. 2 Onların olacak coşku ve sevinç, 2 Üzüntü ve inilti kaçacak.

12 RAB diyor ki, 2 ‹‹Sizi avutan benim, evet benim. 2 Siz kimsiniz ki, ölümlü insandan, 2 Ottan farksız insanoğlundan korkarsınız?

13 Sizi yaratan, gökleri geren, 2 Dünyanın temellerini atan RABbi 2 Nasıl olur da unutursunuz? 2 Sizi yok etmeye hazırlanan zalimin öfkesinden 2 Neden gün boyu yılıp duruyorsunuz? 2 Hani nerede zalimin gazabı?

14 Zincire vurulmuş tutsaklar 2 Çok yakında özgürlüğe kavuşacak. 2 Ölüm çukuruna inmeyecek, 2 Aç kalmayacaklar.

15 Tanrınız RAB benim. 2 Dalgalar gürlesin diye denizi çalkalayan benim.›› 2 Onun adı Her Şeye Egemen RABdir!

16 ‹‹Sözlerimi ağzına koydum, 2 Seni elimin gölgesiyle örttüm; 2 Gökleri yerleştirmen, 2 Yeryüzünün temellerini atman 2 Ve Siyona, ‹Halkım sensin› demen için...››

17 Uyan, ey Yeruşalim, uyan, kalk ayağa! 2 Sen ki, RABbin gazap kâsesini Onun elinden içtin. 2 Tamamını içtin sersemleten kâsenin.

18 Doğurduğun bunca oğuldan sana yol gösteren yok, 2 Elinden tutan da yok büyüttüğün bunca oğuldan.

19 Başına çifte felaket geldi, kim başsağlığı dileyecek? 2 Yıkım ve kırım, kıtlık ve kılıç. 2 Nasıl avutayım seni?

20 Oğulların baygın, ağa düşmüş ahular gibi 2 Her sokak başında yatıyor. 2 RABbin öfkesine de 2 Tanrının azarlayışına da doymuşlar.

21 Bu nedenle, ey ezilmiş Yeruşalim, 2 Şarapsız sarhoş olmuş halk, şunu dinle!

22 Egemenin RAB, kendi halkını savunan Tanrın diyor ki, 2 ‹‹Seni sersemleten kâseyi, gazabımın kâsesini 2 Elinden aldım. 2 Bir daha asla içmeyeceksin ondan.

23 Onu sana eziyet edenlerin eline vereceğim; 2 Onlar ki sana, ‹Yere yat da 2 Üzerinden geçelim› dediklerinde, 2 Sırtını toprak, yol ettin.››

1 Ascoltatemi, voi che procacciate la giustizia, che cercate l’Eterno! Considerate la roccia onde foste tagliati, e la buca della cava onde foste cavati.

2 Considerate Abrahamo vostro padre, e Sara che vi partorì; poiché io lo chiamai quand’egli era solo, lo benedissi e lo moltiplicai.

3 Così l’Eterno sta per consolare Sion, consolerà tutte le sue ruine; renderà il deserto di lei pari ad un Eden, e la sua solitudine pari a un giardino dell’Eterno. Gioia ed allegrezza si troveranno in mezzo a lei, inni di lode e melodia di canti.

4 Prestami attenzione, o popolo mio! Porgimi orecchio, o mia nazione! Poiché la legge procederà da me, ed io porrò il mio diritto come una luce dei popoli.

5 La mia giustizia è vicina, la mia salvezza sta per apparire, e le mie braccia giudicheranno i popoli; le isole spereranno in me, e confideranno nel mio braccio.

6 Alzate gli occhi vostri al cielo, e abbassateli sulla terra! Poiché i cieli si dilegueranno come fumo, la terra invecchierà come un vestito, e i suoi abitanti parimente morranno; ma la mia salvezza durerà in eterno, e la mia giustizia non verrà mai meno.

7 Ascoltatemi, o voi che conoscete la giustizia, o popolo che hai nel cuore la mia legge! Non temete l’obbrobrio degli uomini, né siate sgomenti per i loro oltraggi.

8 Poiché la tignola li divorerà come un vestito, e la tarma li roderà come la lana; ma la mia giustizia rimarrà in eterno, e la mia salvezza, per ogni età.

9 Risvegliati, risvegliati, rivestiti di forza, o braccio dell’Eterno! Risvegliati come ne’ giorni andati, come nelle antiche età! Non sei tu che facesti a pezzi Rahab, che trafiggesti il dragone?

10 Non sei tu che prosciugasti il mare, le acque del grande abisso, che facesti delle profondità del mare una via per il passaggio dei redenti?

11 E i riscattati dall’Eterno torneranno, verranno con canti di gioia a Sion, e un’allegrezza eterna coronerà il loro capo; otterranno letizia, allegrezza, il dolore e il gemito fuggiranno.

12 Io, io son colui che vi consola; chi sei tu che tu tema l’uomo che deve morire, e il figliuol dell’uomo che passerà com’erba;

13 che tu dimentichi l’Eterno, che t’ha fatto, che ha disteso i cieli e fondata la terra; che tu tremi continuamente, tutto il giorno, dinanzi al furore dell’oppressore, quando s’appresta a distruggere? E ov’è dunque il furore dell’oppressore?

14 Colui ch’è curvo nei ceppi sarà bentosto liberato; non morrà nella fossa, e non gli mancherà il pane.

15 Poiché io sono l’Eterno degli eserciti, il tuo Dio, che solleva il mare, e ne fa muggir le onde; il cui nome è: l’Eterno degli eserciti.

16 Ed io ho messo le mie parole nella tua bocca, e t’ho coperto con l’ombra della mia mano per piantare de’ cieli e fondare una terra, e per dire a Sion: "Tu sei il mio popolo".

17 Risvegliati, risvegliati, lèvati, o Gerusalemme, che hai bevuto dalla mano dell’Eterno la coppa del suo furore, che hai bevuto il calice, la coppa di stordimento, e l’hai succhiata fino in fondo!

18 Fra tutti i figliuoli ch’ell’ha partoriti non v’è alcuno che la guidi; fra tutti i figliuoli ch’ell’ha allevati non v’è alcuno che la prenda per mano.

19 Queste due cose ti sono avvenute: chi ti compiangerà? desolazione e rovina, fame e spada: Chi ti consolerà?

20 I tuoi figliuoli venivano meno, giacevano a tutti i capi delle strade, come un’antilope nella rete, prostrati dal furore dell’Eterno, dalle minacce del tuo Dio.

21 Perciò, ascolta or questo, o infelice, ed ebbra, ma non di vino!

22 Così parla il tuo Signore, l’Eterno, il tuo Dio, che difende la causa del suo popolo: Ecco, io ti tolgo di mano la coppa di stordimento, il calice, la coppa del mio furore; tu non la berrai più!

23 Io la metterò in mano de’ tuoi persecutori, che dicevano all’anima tua: "Chinati, che ti passiamo addosso!" e tu facevi del tuo dosso un suolo, una strada per i passanti!