1 Bununla birlikte sıkıntı çekmiş olan ülke karanlıkta kalmayacak. Geçmişte Zevulun ve Naftali bölgelerini alçaltan Tanrı, gelecekte Şeria Irmağının ötesinde, Deniz Yolunda, ulusların yaşadığı Celileyi onurlandıracak.

2 Karanlıkta yürüyen halk 2 Büyük bir ışık görecek; 2 Ölümün gölgelediği diyarda 2 Yaşayanların üzerine ışık parlayacak.

3 Ya RAB, ulusu çoğaltacak, sevincini artıracaksın. 2 Ekin biçenlerin neşelendiği, 2 Ganimet paylaşanların coştuğu gibi, 2 Onlar da sevinecek senin önünde.

4 Çünkü onlara yük olan boyunduruğu, 2 Omuzlarını döven değneği, 2 Onlara eziyet edenlerin sopasını paramparça edeceksin; 2 Tıpkı Midyanlıları yenilgiye uğrattığın günkü gibi.

5 Savaşta giyilen çizmeleri 2 Ve kana bulanmış giysileri 2 Yakılacak, ateşe yem olacak.

6 Çünkü bize bir çocuk doğacak, 2 Bize bir oğul verilecek. 2 Yönetim onun omuzlarında olacak. 2 Onun adı Harika Öğütçüfı, Güçlü Tanrı, 2 Ebedi Baba, Esenlik Önderi olacak.

7 Davutun tahtı ve ülkesi üzerinde egemenlik sürecek. 2 Egemenliğinin ve esenliğinin büyümesi son bulmayacak. 2 Egemenliğini adaletle, doğrulukla kuracak 2 Ve sonsuza dek sürdürecek. 2 Her Şeye Egemen RABbin gayreti bunu sağlayacak.

8 Rab İsrail için, 2 Yakup soyu için yargısını bildirdi. 2 Bu yargı yerine gelecek.

9 Bütün halk, Efrayim ve Samiriyede yaşayanlar, 2 Rabbin bu yargısını duyacak. 2 Gururlu ve küstah olan bu halk diyor ki,

10 ‹‹Kerpiç evler yıkıldı, 2 Ama yerlerine yontma taştan evler yapacağız. 2 Yabanıl incir ağaçları kesildi, 2 Ama yerlerine sedir ağaçları dikeceğiz.››

11 Bundan dolayı RAB, Resinin hasımlarını 2 Halka karşı güçlendirecek; 2 Düşmanlarını, doğudan Aramlıları, 2 Batıdan Filistlileri ayaklandıracak. 2 Bunlar ağızlarını ardına kadar açıp İsraili yutacaklar. 2 Bütün bunlara karşın RABbin öfkesi dinmedi, 2 Eli hâlâ kalkmış durumda.

13 Halk kendisini cezalandıran RABbe dönmeyecek, 2 Her Şeye Egemen RABbi aramayacak.

14 Bunun için RAB İsrailden başı da kuyruğu da 2 Hurma dalını da sazı da 2 Bir günde kesip atacak.

15 Baş ileri gelen saygın kişi, 2 Kuyruksa öğretisi sahte olan peygamberdir.

16 Çünkü bu halkı saptıranlar ona yol gösterenlerdir. 2 Onları izleyenler de yem oluyor.

17 Bu yüzden Rab onların gençleri için sevinç duymayacak, 2 Öksüzlerine, dul kadınlarına acımayacak. 2 Çünkü hepsi tanrısızdır, kötülük yaparlar. 2 Her ağız saçmalıyor. 2 Bütün bunlara karşın RABbin öfkesi dinmedi, 2 Eli hâlâ kalkmış durumda.

18 Kötülük dikenli çalıları yiyip bitiren ateş gibidir. 2 Ormandaki çalılığı tutuşturur, 2 Duman sütunları yükseltir.

19 Her Şeye Egemen RABbin öfkesi 2 Ülkeyi ateş gibi sardı. 2 Halk ateşe yem olacak, 2 Kardeş kardeşini esirgemeyecek.

20 İnsanlar şurada burada bulduklarını yiyecekler, 2 Ama aç kalacak, doymayacaklar. 2 Herkes çocuğunun etini yiyecek:

21 Manaşşe Efrayim'i, 2 Efrayim Manaşşe'yi yiyecek, 2 Sonra birlikte Yahuda'nın üzerine yürüyecekler. 2 Bütün bunlara karşın RAB'bin öfkesi dinmedi, 2 Eli hâlâ kalkmış durumda.

1 (8:23) Ma le tenebre non dureranno sempre per la terra ch’è ora nell’angoscia. Come ne’ tempi passati Iddio coprì d’obbrobrio il paese di Zabulon e il paese di Neftali, così nei tempi avvenire coprirà di gloria la terra vicina al mare, di là del Giordano, la Galilea de’ Gentili.

2 (9:1) Il popolo che camminava nelle tenebre, vede una gran luce; su quelli che abitavano il paese dell’ombra della morte, la luce risplende.

3 (9:2) Tu moltiplichi il popolo, tu gli largisci una gran gioia; ed egli si rallegra nel tuo cospetto come uno si rallegra al tempo della mèsse, come uno giubila quando si spartisce il bottino.

4 (9:3) Poiché il giogo che gravava su lui, il bastone che gli percoteva il dosso, la verga di chi l’opprimeva tu li spezzi, come nel giorno di Madian.

5 (9:4) Poiché ogni calzatura portata dal guerriero nella mischia, ogni mantello avvoltolato nel sangue, saran dati alle fiamme, saran divorati dal fuoco.

6 (9:5) Poiché un fanciullo ci è nato, un fanciullo ci è stato dato, e l’imperio riposerà sulle sue spalle; arà chiamato Consigliere ammirabile, Dio potente, Padre Eterno, Principe della Pace,

7 (9:6) per dare incremento all’impero e una pace senza fine al trono di Davide e al suo regno, per stabilirlo fermamente e sostenerlo mediante il diritto e la giustizia, da ora in perpetuo: questo farà lo zelo dell’Eterno degli eserciti.

8 (9:7) il Signore manda una parola a Giacobbe, ed essa cade sopra a Israele.

9 (9:8) Tutto il popolo ne avrà conoscenza, Efraim e gli abitanti della Samaria, che nel loro orgoglio e nella superbia del loro cuore dicono:

10 (9:9) "I mattoni son caduti, ma noi costruiremo con pietre squadrate; i sicomori sono stati tagliati, ma noi li sostituiremo con dei cedri".

11 (9:10) Per questo l’Eterno farà sorgere contro il popolo gli avversari di Retsin, ed ecciterà i suoi nemici:

12 (9:11) i Siri da oriente, i Filistei da occidente; ed essi divoreranno Israele a bocca spalancata. E, con tutto ciò, l’ira sua non si calma, e la sua mano rimane distesa.

13 (9:12) Ma il popolo non torna a colui che lo colpisce, e non cerca l’Eterno degli eserciti.

14 (9:13) Perciò l’Eterno reciderà da Israele capo e coda, palmizio e giunco, in un medesimo giorno.

15 (9:14) (L’anziano e il notabile sono il capo, e il profeta che insegna la menzogna è la coda).

16 (9:15) Quelli che guidano questo popolo lo sviano, e quelli che si lascian guidare vanno in perdizione.

17 (9:16) Perciò l’Eterno non si compiacerà de’ giovani del popolo, né avrà compassione de’ suoi orfani e delle sue vedove; poiché tutti quanti son empi e perversi, ed ogni bocca proferisce follia. E, con tutto ciò, la sua ira non si calma, e la sua mano rimane distesa.

18 (9:17) Poiché la malvagità arde come il fuoco, che divora rovi e pruni e divampa nel folto della foresta, donde s’elevano vorticosamente colonne di fumo.

19 (9:18) Per l’ira dell’Eterno degli eserciti il paese è in fiamme, e il popolo è in preda al fuoco; nessuno risparmia il fratello.

20 (9:19) Si saccheggia a destra, e si ha fame; si divora a sinistra, e non si è saziati; ognuno divora la carne del proprio braccio:

21 (9:20) Manasse divora Efraim, ed Efraim Manasse; e insieme piomban su Giuda. E, con tutto ciò, l’ira sua non si calma, e la sua mano rimane distesa.