1 Gümüş maden ocağından elde edilir, 2 Altını arıtmak için de bir yer vardır.
2 Demir topraktan çıkarılır, 2 Bakırsa taştan.
3 İnsan karanlığa son verir, 2 Koyu karanlığın, ölüm gölgesinin taşlarını 2 Son sınırına kadar araştırır.
4 Maden kuyusunu insanların oturduğu yerden uzakta açar, 2 İnsan ayağının unuttuğu yerlerde, 2 Herkesten uzak iplere sarılıp sallanır.
5 Ekmek topraktan çıkar, 2 Toprağın altı ise yanmış, altüst olmuştur.
6 Kayalarından laciverttaşı çıkar, 2 Yüzeyi altın tozunu andırır.
7 Yırtıcı kuş yolu bilmez, 2 Doğanın gözü onu görmemiştir.
8 Güçlü hayvanlar oraya ayak basmamış, 2 Aslan oradan geçmemiştir.
9 Madenci elini çakmak taşına uzatır, 2 Dağları kökünden altüst eder.
10 Kayaların içinden tüneller açar, 2 Gözleri değerli ne varsa görür.
11 Irmakların kaynağını tıkar, 2 Gizli olanı ışığa çıkarır.
12 Ama bilgelik nerede bulunur? 2 Aklın yeri neresi?
13 İnsan onun değerini bilmez, 2 Yaşayanlar diyarında ona rastlanmaz.
14 Engin, ‹‹Bende değil›› der, 2 Deniz, ‹‹Yanımda değil.››
15 Onun bedeli saf altınla ödenmez, 2 Değeri gümüşle ölçülmez.
16 Ona Ofir altınıyla, değerli oniksle, 2 Laciverttaşıyla değer biçilmez.
17 Ne altın ne cam onunla karşılaştırılabilir, 2 Saf altın kaplara değişilmez.
18 Yanında mercanla billurun sözü edilmez, 2 Bilgeliğin değeri mücevherden üstündür.
19 Kûş topazı onunla denk sayılmaz, 2 Saf altınla ona değer biçilmez.
20 Öyleyse bilgelik nereden geliyor? 2 Aklın yeri neresi?
21 O bütün canlıların gözünden uzaktır, 2 Gökte uçan kuşlardan bile saklıdır.
22 Yıkımla Ölüm: 2 ‹‹Kulaklarımız ancak fısıltısını duydu›› der.
23 Onun yolunu Tanrı anlar, 2 Yerini bilen Odur.
24 Çünkü O yeryüzünün uçlarına kadar bakar, 2 Göklerin altındaki her şeyi görür.
25 Rüzgara güç verdiği, 2 Suları ölçtüğü,
26 Yağmura kural koyduğu, 2 Yıldırıma yol açtığı zaman,
27 Bilgeliği görüp değerini biçti, 2 Onu onaylayıp araştırdı.
28 İnsana, ‹‹İşte Rab korkusu, bilgelik budur›› dedi, 2 ‹‹Kötülükten kaçınmak akıllılıktır.››
1 Hopealla on lähteensä, kullalla huuhdontapaikkansa.
2 Rauta otetaan maan kamarasta, kupari sulatetaan esiin kivestä.
3 Ihminen lannistaa pimeyden, hän tutkii kaiken pohjia myöten, tutkii kallion pimeät uumenet.
4 Kaukana asutuilta seuduilta hän louhii kaivoskuilun. Missä ei ihmisaskel kulje, siellä miehet ahkeroivat köyden varassa riippuen.
5 Maasta kasvaa leipä, maan uumenissa myllertää voima kuin tuli.
6 Kallioissa on lasuurikiveä, maan hiekassa kultaa.
7 On tie, jota ei korppikotka näe eikä haarahaukan silmä erota.
8 Sitä eivät astele vuorten pedot eivätkä leijonat kulje sitä pitkin.
9 Ihminen käy käsiksi kovaan kallioon ja kääntää nurin vuoret, perustuksia myöten,
10 hän louhii tunneleita kallioon, ja niin tulevat maan aarteet ihmissilmien iloksi.
11 Virtojen lähteetkin ihminen patoaa, tuo päivänvaloon sen, mitä ei silmä ole nähnyt.
12 Mutta viisaus -- missä se on? Missä asuu ymmärrys?
13 Ihminen ei löydä tietä sen luokse, tästä maailmasta sitä ei voi löytää.
15 Puhtaalla kullallakaan sitä ei voi ostaa, hopeaa ei punnita sen hinnaksi.
16 Sitä ei voi ostaa Ofirin kullalla, ei kalliilla onykskivillä eikä safiireilla,
17 ei kulta, ei kirkkain lasi vedä sille vertaa, kalleimpiinkaan kultamaljoihin sitä ei voi vaihtaa.
18 Koralleista tai kristalleista on turha puhuakaan. Pussillinen viisautta on enemmän kuin kaikki helmet.
19 Nubian topaasit eivät vedä viisaudelle vertaa, puhtain kulta ei riitä sen maksuksi.
20 Mistä viisaus on lähtöisin? Missä asuu ymmärrys?
21 Se on kätkössä, kukaan ei voi sitä nähdä, se on piilossa taivaan linnuiltakin.
23 Jumala yksin tuntee tien viisauden luo. Hän yksin tietää, missä se asuu.
24 Hän näkee maan ääriin saakka, hän näkee kaiken, mikä on taivaan alla.
25 Kun hän antoi tuulelle voiman, kun hän osoitti vesille rajat,
26 kun hän sääti määräajat sateelle ja avasi ukkosen jylinälle tien,
27 silloin hän näki viisauden, punnitsi sen, otti sen palvelukseensa, piti sen kanssa neuvoa.