1 Bilgelik çağırıyor, 2 Akıl sesini yükseltiyor.
2 Yol kenarındaki tepelerin başında, 2 Yolların birleştiği yerde duruyor o.
3 Kentin girişinde, kapıların yanında, 2 Sesini yükseltiyor:
4 ‹‹Ey insanlar, size sesleniyorum, 2 Çağrım insan soyunadır!
5 Ey bön kişiler, ihtiyatlı olmayı öğrenin; 2 Sağduyulu olmayı öğrenin, ey akılsızlar!
6 Söylediğim yetkin sözleri dinleyin, 2 Ağzımı doğruları söylemek için açarım.
7 Ağzım gerçeği duyurur, 2 Çünkü dudaklarım kötülükten iğrenir.
8 Ağzımdan çıkan her söz doğrudur, 2 Yoktur eğri ya da sapık olanı.
9 Apaçıktır hepsi anlayana, 2 Bilgiye erişen, doğruluğunu bilir onların.
10 Gümüş yerine terbiyeyi, 2 Saf altın yerine bilgiyi edinin.
11 Çünkü bilgelik mücevherden değerlidir, 2 Dilediğin hiçbir şey onunla kıyaslanamaz.
12 Ben bilgelik olarak ihtiyatı kendime konut edindim. 2 Bilgi ve sağgörü bendedir.
13 RABden korkmak kötülükten nefret etmek demektir. 2 Kibirden, küstahlıktan, 2 Kötü yoldan, sapık ağızdan nefret ederim.
14 Öğüt ve sağlam karar bana özgüdür. 2 Akıl ve güç kaynağı benim.
15 Krallar sayemde egemenlik sürer, 2 Hükümdarlar adil kurallar koyar.
16 Önderler, adaletle yöneten soylular 2 Sayemde yönetirler.
17 Beni sevenleri ben de severim, 2 Gayretle arayan beni bulur.
18 Zenginlik ve onur, 2 Kalıcı değerler ve bolluk bendedir.
19 Meyvem altından, saf altından, 2 Ürünüm seçme gümüşten daha iyidir.
20 Doğruluk yolunda, 2 Adaletin izinden yürürüm.
21 Böylelikle, beni sevenleri servet sahibi yapar, 2 Hazinelerini doldururum.
22 RAB yaratma işine başladığında 2 İlk beni yarattı,
23 Dünya var olmadan önce, 2 Ta başlangıçta, öncesizlikte yerimi aldım.
24 Enginler yokken, 2 Suları bol pınarlar yokken doğdum ben.
25 Dağlar daha oluşmadan, 2 Tepeler belirmeden, 2 RAB dünyayı, kırları 2 Ve dünyadaki toprağın zerresini yaratmadan doğdum.
27 RAB gökleri yerine koyduğunda oradaydım, 2 Engin denizleri ufukla çevirdiğinde,
28 Bulutları oluşturduğunda, 2 Denizin kaynaklarını güçlendirdiğinde,
29 Sular buyruğundan öte geçmesinler diye 2 Denize sınır çizdiğinde, 2 Dünyanın temellerini pekiştirdiğinde,
30 Baş mimar olarak Onun yanındaydım. 2 Gün be gün sevinçle dolup taştım, 2 Huzurunda hep coştum.
31 Onun dünyası mutluluğum, 2 İnsanları sevincimdi.
32 Çocuklarım, şimdi beni dinleyin: 2 Yolumu izleyenlere ne mutlu!
33 Uyarılarımı dinleyin ve bilge kişiler olun, 2 Görmezlikten gelmeyin onları.
34 Beni dinleyen, 2 Her gün kapımı gözleyen, 2 Kapımın eşiğinden ayrılmayan kişiye ne mutlu!
35 Çünkü beni bulan yaşam bulur 2 Ve RABbin beğenisini kazanır.
36 Beni gözardı edense kendine zarar verir, 2 Benden nefret eden, ölümü seviyor demektir.››
1 Por ventura não clama a Sabedoria e a inteligência não eleva a sua voz?
2 No cume das montanhas posta-se ela, e nas encruzilhadas dos caminhos.
3 Alça sua voz na entrada das torres, junto às portas, nas proximidades da cidade.
4 É a vós, ó homens, que eu apelo; minha voz se dirige aos filhos dos homens.
5 Ó simples, aprendei a prudência, adquiri a inteligência, ó insensatos.
6 Prestai atenção, pois! Coisas magníficas vos anuncio, de meus lábios só sairá retidão,
7 porque minha boca proclama a verdade e meus lábios detestam a iniqüidade.
8 Todas as palavras de minha boca são justas, nelas nada há de falso nem de tortuoso.
9 São claras para os que as entendem e retas para o que chegou à ciência.
10 Recebei a instrução e não o dinheiro. Preferi a ciência ao fino ouro,
11 pois a Sabedoria vale mais que as pérolas e jóia alguma a pode igualar.
12 Eu, a Sabedoria, sou amiga da prudência, possuo uma ciência profunda.
13 O temor do Senhor é o ódio ao mal. Orgulho, arrogância, caminho perverso, boca mentirosa: eis o que eu detesto.
14 Meu é o conselho e o bom êxito, minha a inteligência, minha a força.
15 Por mim reinam os reis e os legisladores decretam a justiça;
16 por mim governam os magistrados e os magnatas regem a terra.
17 Amo os que me amam. Quem me procura, encontra-me.
18 Comigo estão a riqueza e a glória, os bens duráveis e a justiça.
19 Mais precioso que o mais fino ouro é o meu fruto, meu produto tem mais valor que a mais fina prata.
20 Sigo o caminho da justiça, no meio da senda da eqüidade.
21 Deixo os meus haveres para os que me amam e acumulo seus tesouros.
22 O Senhor me criou, como primícia de suas obras, desde o princípio, antes do começo da terra.
23 Desde a eternidade fui formada, antes de suas obras dos tempos antigos.
24 Ainda não havia abismo quando fui concebida, e ainda as fontes das águas não tinham brotado.
25 Antes que assentados fossem os montes, antes dos outeiros, fui dada à luz;
26 antes que fossem feitos a terra e os campos e os primeiros elementos da poeira do mundo.
27 Quando ele preparava os céus, ali estava eu; quando traçou o horizonte na superfície do abismo,
28 quando firmou as nuvens no alto, quando dominou as fontes do abismo,
29 quando impôs regras ao mar, para que suas águas não transpusessem os limites, quando assentou os fundamentos da terra,
30 junto a ele estava eu como artífice, brincando todo o tempo diante dele,
31 brincando sobre o globo de sua terra, achando as minhas delícias junto aos filhos dos homens.
32 E agora, meus filhos, escutai-me: felizes aqueles que guardam os meus caminhos.
33 Ouvi minha instrução para serdes sábios, não a rejeiteis.
34 Feliz o homem que me ouve e que vela todos os dias à minha porta e guarda os umbrais de minha casa!
35 Pois quem me acha encontra a vida e alcança o favor do Senhor.
36 Mas quem me ofende, prejudica-se a si mesmo; quem me odeia, ama a morte.