1 Let the Lord be praised. O give praise to the Lord, for he is good: for his mercy is unchanging for ever.
2 Who is able to give an account of the great acts of the Lord, or to make clear all his praise?
3 Happy are they whose decisions are upright, and he who does righteousness at all times.
4 Keep me in mind, O Lord, when you are good to your people; O let your salvation come to me;
5 So that I may see the well-being of the people of your selection, and have a part in the joy of your nation, and take pride in your heritage.
6 We are sinners like our fathers, we have done wrong, our acts are evil.
7 Our fathers did not give thought to your wonders in Egypt; they did not keep in memory the great number of your mercies, but gave you cause for wrath at the sea, even at the Red Sea.
8 But he was their saviour because of his name, so that men might see his great power.
9 By his word the Red Sea was made dry: and he took them through the deep waters as through the waste land.
10 And he took them safely out of the hands of their haters, and kept them from the attacks of those who were against them.
11 And the waters went over their haters; all of them came to an end.
12 Then they had faith in his words; they gave him songs of praise.
13 But their memory of his works was short; not waiting to be guided by him,
14 They gave way to their evil desires in the waste land, and put God to the test in the dry places.
15 And he gave them their request, but sent a wasting disease into their souls.
16 They were full of envy against Moses among the tents, and against Aaron, the holy one of the Lord.
17 The earth opening put an end to Dathan, covering up Abiram and his band.
18 And a fire was lighted among their tents; the sinners were burned up by the flames.
19 They made a young ox in Horeb, and gave worship to an image of gold.
20 And their glory was changed into the image of an ox, whose food is grass.
21 They had no memory of God their saviour, who had done great things in Egypt;
22 Works of wonder in the land of Ham, and things of fear by the Red Sea.
23 And he was purposing to put an end to them if Moses, his special servant, had not gone up before him, between him and his people, turning back his wrath, to keep them from destruction.
24 They were disgusted with the good land; they had no belief in his word;
25 Talking against him secretly in their tents, they did not give ear to the voice of the Lord.
26 So he made an oath against them, to put an end to them in the waste land:
27 That their children might be mixed among the nations, and sent away into other lands.
28 And they were joined to Baal-peor, and took part in the offerings to the dead.
29 So they made him angry by their behaviour; and he sent disease on them.
30 Then Phinehas got up, and made prayer for them; and the disease went no farther.
31 And all the generations coming after him kept the memory of his righteousness for ever.
32 They made God angry again at the waters of Meribah, so that Moses was troubled because of them;
33 For they made his spirit bitter, and he said unwise things.
34 They did not put an end to the peoples, as the Lord had said;
35 But they were joined to the nations, learning their works.
36 And they gave worship to images; which were a danger to them:
37 They even made offerings of their sons and their daughters to evil spirits,
38 And gave the blood of their sons and their daughters who had done no wrong, offering them to the images of Canaan; and the land was made unclean with blood.
39 So they became unclean through their works, going after their evil desires.
40 Then the wrath of the Lord was burning against his people, and he was angry with his heritage.
41 And he gave them into the hands of the nations; and they were ruled by their haters.
42 By them they were crushed, and made low under their hands.
43 Again and again he made them free; but their hearts were turned against his purpose, and they were overcome by their sins.
44 But when their cry came to his ears, he had pity on their trouble:
45 And kept in mind his agreement with them, and in his great mercy gave them forgiveness.
46 He put pity into the hearts of those who made them prisoners.
47 Be our saviour, O Lord our God, and let us come back together from among the nations, so that we may give honour to your holy name, and have glory in your praise.
48 Praise be to the Lord God of Israel for ever and for ever; and let all the people say, So be it. Give praise to the Lord.
1 Övgüler sunun, RABbe! 2 RABbe şükredin, çünkü O iyidir, 2 Sevgisi sonsuzdur.
2 RABbin büyük işlerini kim anlatabilir, 2 Kim Ona yeterince övgü sunabilir?
3 Ne mutlu adalete uyanlara, 2 Sürekli doğru olanı yapanlara!
4 Ya RAB, halkına lütfettiğinde anımsa beni, 2 Onları kurtardığında ilgilen benimle.
5 Öyle ki, seçtiklerinin gönencini göreyim, 2 Ulusunun sevincini, 2 Kendi halkının kıvancını paylaşayım.
6 Atalarımız gibi biz de günah işledik, 2 Suç işledik, kötülük ettik.
7 Atalarımız Mısırdayken 2 Yaptığın harikaları anlamadı, 2 Çok kez gösterdiğin sevgiyi anımsamadı, 2 Denizde, Kızıldenizde başkaldırdılar.
8 Buna karşın RAB gücünü göstermek için, 2 Adı uğruna kurtardı onları.
9 Kızıldenizi azarladı, kurudu deniz, 2 Yürüdüler enginde Onun öncülüğünde, 2 Çölde yürür gibi.
10 Kendilerinden nefret edenlerin elinden aldı onları, 2 Düşmanlarının pençesinden kurtardı.
11 Sular yuttu hasımlarını, 2 Hiçbiri kurtulmadı.
12 O zaman atalarımız Onun sözlerine inandılar, 2 Ezgiler söyleyerek Onu övdüler.
13 Ne var ki, RABbin yaptıklarını çabucak unuttular, 2 Öğüt vermesini beklemediler.
14 Özlemle kıvrandılar çölde, 2 Tanrıyı denediler ıssız yerlerde.
15 Tanrı onlara istediklerini verdi, 2 Ama üzerlerine yıpratıcı bir hastalık gönderdi.
16 Onlar ordugahlarında Musayı, 2 RABbin kutsal kulu Harunu kıskanınca,
17 Yer yarıldı ve Datanı yuttu, 2 Aviramla yandaşlarının üzerine kapandı.
18 Ateş kavurdu onları izleyenleri, 2 Alev yaktı kötüleri.
19 Bir buzağı heykeli yaptılar Horevde, 2 Dökme bir puta tapındılar.
20 Tanrının yüceliğini, 2 Ot yiyen öküz putuna değiştirdiler.
21 Unuttular kendilerini kurtaran Tanrıyı, 2 Mısırda yaptığı büyük işleri,
22 Ham ülkesinde yarattığı harikaları, 2 Kızıldeniz kıyısında yaptığı müthiş işleri.
23 Bu yüzden onları yok edeceğini söyledi Tanrı, 2 Ama seçkin kulu Musa Onun önündeki gedikte durarak, 2 Yok edici öfkesinden vazgeçirdi Onu.
24 Ardından hor gördüler güzelim ülkeyi, 2 Tanrının verdiği söze inanmadılar.
25 Çadırlarında söylendiler, 2 Dinlemediler RABbin sesini.
26 Bu yüzden RAB elini kaldırdı 2 Ve çölde onları yere sereceğine, 2 Soylarını ulusların arasına saçacağına, 2 Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti.
28 Sonra Baal-Peora bel bağladılar, 2 Ölülere sunulan kurbanları yediler.
29 Öfkelendirdiler RABbi yaptıklarıyla, 2 Salgın hastalık çıktı aralarında.
30 Ama Pinehas kalkıp araya girdi, 2 Felaketi önledi.
31 Bu doğruluk sayıldı ona, 2 Kuşaklar boyu, sonsuza dek sürecek bu.
32 Yine RABbi öfkelendirdiler Meriva suları yanında, 2 Musanın başına dert açıldı onlar yüzünden;
33 Çünkü onu sinirlendirdiler, 2 O da düşünmeden konuştu.
34 RABbin onlara buyurduğu gibi 2 Yok etmediler halkları,
35 Tersine öteki uluslara karıştılar, 2 Onların törelerini öğrendiler.
36 Putlarına taptılar, 2 Bu da onlara tuzak oldu.
37 Oğullarını, kızlarını 2 Cinlere kurban ettiler.
38 Kenan putlarına kurban olsun diye 2 Oğullarının, kızlarının kanını, 2 Suçsuzların kanını döktüler; 2 Ülke onların kanıyla kirlendi.
39 Böylece yaptıklarıyla kirli sayıldılar, 2 Vefasız duruma düştüler töreleriyle.
40 RABbin öfkesi parladı halkına karşı, 2 Tiksindi kendi halkından.
41 Onları ulusların eline teslim etti. 2 Onlardan nefret edenler onlara egemen oldu.
42 Düşmanları onları ezdi, 2 Boyun eğdirdi hepsine.
43 RAB onları birçok kez kurtardı, 2 Ama akılları fikirleri başkaldırmaktaydı 2 Ve alçaltıldılar suçları yüzünden.
44 RAB yine de ilgilendi sıkıntılarıyla 2 Yakarışlarını duyunca.
45 Antlaşmasını anımsadı onlar uğruna, 2 Eşsiz sevgisinden ötürü vazgeçti yapacaklarından.
46 Merhamet koydu onları tutsak alanların yüreğine.
47 Kurtar bizi, ey Tanrımız RAB, 2 Topla bizi ulusların arasından. 2 Kutsal adına şükredelim, 2 Yüceliğinle övünelim.
48 Öncesizlikten sonsuza dek, 2 İsrail'in Tanrısı RAB'be övgüler olsun! 2 Bütün halk, ‹‹Amin!›› desin. 2 RAB'be övgüler olsun!