1 Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!
2 Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.
3 Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.
4 Ili diris:Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.
5 Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:
6 La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,
7 Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;
8 Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. Sela.
9 Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,
10 Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.
11 Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,
12 Kiuj diris:Ni ekposedu la loĝejon de Dio!
13 Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.
14 Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,
15 Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.
16 Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.
17 Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.
18 Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.
1 Ó Deus, não guardes silêncio; Não te cales nem fiques quieto, ó Deus.
2 Pois eis que os teus inimigos fazem tumultos, E os que te odeiam, alçam a cabeça.
3 Formam planos cavilosos contra o teu povo, E juntos consultam contra os teus protegidos.
4 Eles dizem: Vinde, e destruamo-los para que não constituam nação; Assim não será lembrado mais o nome de Israel.
5 Pois juntos e unânimes se têm consultado, Contra ti fazem aliança,
6 As tendas de Edom e os ismaelitas, Moabe os hagarenos;
7 Gebal, Amom e Amaleque; A Filístia com os habitantes de Tiro.
8 A Assíria também está aliada com eles; Têm auxiliado aos filhos de Ló. (Selá)
9 Faze-lhes como fizeste a Midiã, Como a Sísera, como a Jabim, junto ao rio Quisom,
10 Os quais pereceram em Endor; Tornaram-se como esterco para a terra.
11 Faze os seus nobres como a Orebe e a Zeebe, E os seus príncipes como a Zebá e a Zalmuna,
12 Os quais disseram: Tomemos para nós As habitações de Deus.
13 Faze-os, Deus meu, como um turbilhão de pó, Como palha impelida do vento.
14 Como o fogo que queima um bosque, E como a chama que abrasa os montes;
15 Assim persegue-os com a tua procela, E amedronta-os com o teu furacão.
16 Cobre-lhes o rosto de confusão, De sorte que busquem o teu nome, ó Jeová.
17 Sejam envergonhados e conturbados para sempre, Sejam confundidos e pereçam,
18 Para que saibam que só tu, cujo nome é Jeová, És o Altíssimo sobre toda a terra.