1 Louez l'Eternel, car il est bon, Car sa miséricorde dure à toujours!

2 Qu'ainsi disent les rachetés de l'Eternel, Ceux qu'il a délivrés de la main de l'ennemi,

3 Et qu'il a rassemblés de tous les pays, De l'orient et de l'occident, du nord et de la mer!

4 Ils erraient dans le désert, ils marchaient dans la solitude, Sans trouver une ville où ils pussent habiter.

5 Ils souffraient de la faim et de la soif; Leur âme était languissante.

6 Dans leur détresse, ils crièrent à l'Eternel, Et il les délivra de leurs angoisses;

7 Il les conduisit par le droit chemin, Pour qu'ils arrivassent dans une ville habitable.

8 Qu'ils louent l'Eternel pour sa bonté, Et pour ses merveilles en faveur des fils de l'homme!

9 Car il a satisfait l'âme altérée, Il a comblé de biens l'âme affamée.

10 Ceux qui avaient pour demeure les ténèbres et l'ombre de la mort Vivaient captifs dans la misère et dans les chaînes,

11 Parce qu'ils s'étaient révoltés contre les paroles de Dieu, Parce qu'ils avaient méprisé le conseil du Très-Haut.

12 Il humilia leur coeur par la souffrance; Ils succombèrent, et personne ne les secourut.

13 Dans leur détresse, ils crièrent à l'Eternel, Et il les délivra de leurs angoisses;

14 Il les fit sortir des ténèbres et de l'ombre de la mort, Et il rompit leurs liens.

15 Qu'ils louent l'Eternel pour sa bonté, Et pour ses merveilles en faveur des fils de l'homme!

16 Car il a brisé les portes d'airain, Il a rompu les verrous de fer.

17 Les insensés, par leur conduite coupable Et par leurs iniquités, s'étaient rendus malheureux.

18 Leur âme avait en horreur toute nourriture, Et ils touchaient aux portes de la mort.

19 Dans leur détresse, ils crièrent à l'Eternel, Et il les délivra de leurs angoisses;

20 Il envoya sa parole et les guérit, Il les fit échapper de la fosse.

21 Qu'ils louent l'Eternel pour sa bonté, Et pour ses merveilles en faveur des fils de l'homme!

22 Qu'ils offrent des sacrifices d'actions de grâces, Et qu'ils publient ses oeuvres avec des cris de joie!

23 Ceux qui étaient descendus sur la mer dans des navires, Et qui travaillaient sur les grandes eaux,

24 Ceux-là virent les oeuvres de l'Eternel Et ses merveilles au milieu de l'abîme.

25 Il dit, et il fit souffler la tempête, Qui souleva les flots de la mer.

26 Ils montaient vers les cieux, ils descendaient dans l'abîme; Leur âme était éperdue en face du danger;

27 Saisis de vertige, ils chancelaient comme un homme ivre, Et toute leur habileté était anéantie.

28 Dans leur détresse, ils crièrent à l'Eternel, Et il les délivra de leurs angoisses;

29 Il arrêta la tempête, ramena le calme, Et les ondes se turent.

30 Ils se réjouirent de ce qu'elles s'étaient apaisées, Et l'Eternel les conduisit au port désiré.

31 Qu'ils louent l'Eternel pour sa bonté, Et pour ses merveilles en faveur des fils de l'homme!

32 Qu'ils l'exaltent dans l'assemblée du peuple, Et qu'ils le célèbrent dans la réunion des anciens!

33 Il change les fleuves en désert, Et les sources d'eaux en terre desséchée,

34 Le pays fertile en pays salé, A cause de la méchanceté de ses habitants.

35 Il change le désert en étang, Et la terre aride en sources d'eaux,

36 Et il y établit ceux qui sont affamés. Ils fondent une ville pour l'habiter;

37 Ils ensemencent des champs, plantent des vignes, Et ils en recueillent les produits.

38 Il les bénit, et ils deviennent très nombreux, Et il ne diminue point leur bétail.

39 Sont-ils amoindris et humiliés Par l'oppression, le malheur et la souffrance;

40 Verse-t-il le mépris sur les grands, Les fait-il errer dans des déserts sans chemin,

41 Il relève l'indigent et le délivre de la misère, Il multiplie les familles comme des troupeaux.

42 Les hommes droits le voient et se réjouissent, Mais toute iniquité ferme la bouche.

43 Que celui qui est sage prenne garde à ces choses, Et qu'il soit attentif aux bontés de l'Eternel.

1 Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco:

2 Diru la liberigitoj de la Eternulo, Kiujn Li liberigis el la mano de malamiko,

3 Kiujn Li kolektis el la landoj, De oriento kaj okcidento, De nordo kaj de la maro.

4 Ili vagis en la dezerto, laŭ vojo senviva, Urbon loĝatan ili ne trovis;

5 Ili malsatis kaj soifis, Ilia animo en ili senfortiĝis.

6 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

7 Kaj Li kondukis ilin laŭ ĝusta vojo, Ke ili venu al urbo loĝata.

8 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

9 Ĉar Li satigis animon soifantan, Kaj animon malsatan Li plenigis per bonaĵo.

10 Ili sidis en mallumo kaj en ombro de morto, Katenitaj de mizero kaj fero;

11 Ĉar ili malobeis la vortojn de Dio Kaj malŝatis la decidon de la Plejaltulo.

12 Kaj Li frapis ilian koron per sufero; Ili falis, kaj neniu helpis.

13 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

14 Li eligis ilin el mallumo kaj ombro de morto, Kaj iliajn ligilojn Li disŝiris.

15 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

16 Ĉar Li rompis kuprajn pordojn, Kaj disbatis ferajn riglilojn.

17 La malsaĝuloj suferis pro siaj pekaj vojoj Kaj pro siaj krimoj;

18 Ĉiujn manĝojn abomenis ilia animo, Kaj ili atingis la pordegon de la morto.

19 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

20 Li sendis Sian vorton, Kaj Li sanigis ilin kaj savis ilin de la tombo.

21 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

22 Kaj ili oferdonu dankajn oferojn, Kaj rakontu Liajn farojn kun kantado.

23 Kiuj veturas per ŝipoj sur la maro, Kiuj komercas sur grandaj akvoj,

24 Tiuj vidis la farojn de la Eternulo Kaj Liajn miraklojn en la profundo.

25 Li diris, kaj aperis granda ventego Kaj alte levis ĝiajn ondojn:

26 Ili leviĝas ĝis la ĉielo, malleviĝas en la abismojn; Ilia animo konsumiĝas de sufero;

27 Ili iras ĉirkaŭe kaj ŝanceliĝas kiel ebriulo, Kaj ilia tuta saĝeco malaperas.

28 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li eligis ilin el ilia mizero.

29 Li kvietigis la ventegon, Kaj ĝiaj ondoj silentiĝis.

30 Kaj ili ekĝojis, kiam fariĝis silente; Kaj Li alkondukis ilin al la dezirata haveno.

31 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

32 Kaj ili altigu Lin en popola kunveno, Kaj en kunsido de plejaĝuloj ili Lin laŭdu.

33 Li ŝanĝas riverojn en dezerton, Kaj fontojn de akvo en sekaĵon;

34 Fruktoportan teron en salan dezerton, Pro la malboneco de ĝiaj loĝantoj.

35 Li ŝanĝas dezerton en lagon, Kaj sekan teron en fontojn de akvo;

36 Kaj Li loĝigas tie malsatulojn, Kaj ili konstruas urbon loĝatan.

37 Kaj ili prisemas kampojn, Plantas vinberujojn, kaj ricevas fruktojn.

38 Kaj Li ilin benas, kaj ili tre multiĝas, Kaj brutoj ne mankas al ili.

39 Kaj kiam ili estas tre malmultaj kaj malfortaj Pro la premanta malbono kaj mizero,

40 Li verŝas honton sur eminentulojn, Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja.

41 Malriĉulon Li altigas el mizero, Kaj kreas familiojn kiel ŝafojn.

42 La virtuloj tion vidas, kaj ĝojas; Kaj ĉia malboneco fermas sian buŝon.

43 Kiu estas saĝa, tiu tion observu, Kaj oni komprenu la favoraĵojn de la Eternulo.