1 Psaume d'Asaph. Dieu, Dieu, l'Eternel, parle, et convoque la terre, Depuis le soleil levant jusqu'au soleil couchant.
2 De Sion, beauté parfaite, Dieu resplendit.
3 Il vient, notre Dieu, il ne reste pas en silence; Devant lui est un feu dévorant, Autour de lui une violente tempête.
4 Il crie vers les cieux en haut, Et vers la terre, pour juger son peuple:
5 Rassemblez-moi mes fidèles, Qui ont fait alliance avec moi par le sacrifice! -
6 Et les cieux publieront sa justice, Car c'est Dieu qui est juge. -Pause.
7 Ecoute, mon peuple! et je parlerai; Israël! et je t'avertirai. Je suis Dieu, ton Dieu.
8 Ce n'est pas pour tes sacrifices que je te fais des reproches; Tes holocaustes sont constamment devant moi.
9 Je ne prendrai pas de taureau dans ta maison, Ni de bouc dans tes bergeries.
10 Car tous les animaux des forêts sont à moi, Toutes les bêtes des montagnes par milliers;
11 Je connais tous les oiseaux des montagnes, Et tout ce qui se meut dans les champs m'appartient.
12 Si j'avais faim, je ne te le dirais pas, Car le monde est à moi et tout ce qu'il renferme.
13 Est-ce que je mange la chair des taureaux? Est-ce que je bois le sang des boucs?
14 Offre pour sacrifice à Dieu des actions de grâces, Et accomplis tes voeux envers le Très-Haut.
15 Et invoque-moi au jour de la détresse; Je te délivrerai, et tu me glorifieras.
16 Et Dieu dit au méchant: Quoi donc! tu énumères mes lois, Et tu as mon alliance à la bouche,
17 Toi qui hais les avis, Et qui jettes mes paroles derrière toi!
18 Si tu vois un voleur, tu te plais avec lui, Et ta part est avec les adultères.
19 Tu livres ta bouche au mal, Et ta langue est un tissu de tromperies.
20 Tu t'assieds, et tu parles contre ton frère, Tu diffames le fils de ta mère.
21 Voilà ce que tu as fait, et je me suis tu. Tu t'es imaginé que je te ressemblais; Mais je vais te reprendre, et tout mettre sous tes yeux.
22 Prenez-y donc garde, vous qui oubliez Dieu, De peur que je ne déchire, sans que personne délivre.
23 Celui qui offre pour sacrifice des actions de grâces me glorifie, Et à celui qui veille sur sa voie Je ferai voir le salut de Dieu.
1 Psalmo de Asaf. Dio de la dioj, la Eternulo, ekparolis, Kaj vokis la teron de la sunleviĝo ĝis la sunsubiro.
2 El Cion, la perfektaĵo de beleco, Dio ekbrilis.
3 Nia Dio venas kaj ne silentas; Fajro ekstermanta estas antaŭ Li, Ĉirkaŭ Li estas granda ventego.
4 Li vokas la ĉielon supre kaj la teron, Por juĝi Sian popolon:
5 Kolektu al Mi Miajn fidelulojn, Kiuj faris kun Mi interligon ĉe oferdono.
6 Kaj la ĉielo proklamis Lian justecon, Ĉar Dio estas tiu juĝanto. Sela.
7 Aŭskultu, ho Mia popolo, kaj Mi parolos; Ho Izrael, Mi atestos pri vi; Mi estas Dio, via Dio.
8 Ne pro viaj oferdonoj Mi vin riproĉos, Ĉar viaj bruloferoj estas ĉiam antaŭ Mi.
9 Mi ne prenos el via domo bovidon, Nek el viaj kortoj kaprojn:
10 Ĉar al Mi apartenas ĉiuj bestoj en la arbaroj, Miloj da brutoj sur la montoj;
11 Mi konas ĉiujn birdojn sur la montoj, Kaj ĉiuj bestoj de la kampoj estas antaŭ Mi.
12 Se Mi fariĝus malsata, Mi ne dirus al vi, Ĉar al Mi apartenas la mondo, kaj ĉio, kio ĝin plenigas.
13 Ĉu Mi manĝas viandon de bovoj, Kaj ĉu Mi trinkas sangon de kaproj?
14 Oferdonu al Dio dankon, Kaj plenumu antaŭ la Plejaltulo viajn promesojn.
15 Voku Min en la tago de mizero; Mi vin liberigos, kaj vi Min gloros.
16 Sed al la malpiulo Dio diris: Por kio vi parolas pri Miaj leĝoj Kaj portas Mian interligon en via buŝo,
17 Dum vi malamas moralinstruon Kaj ĵetas Miajn vortojn malantaŭen de vi?
18 Kiam vi vidas ŝteliston, vi aliĝas al li, Kaj kun adultuloj vi estas partoprenanto;
19 Vian buŝon vi uzas por malbono, Kaj via lango plektas falsaĵon;
20 Vi sidas kaj parolas kontraŭ via frato, Pri la filo de via patrino vi kalumnias.
21 Tion vi faris, kaj Mi silentis; Kaj vi pensis, ke Mi estas tia, kiel vi. Mi punos vin, kaj Mi metos ĉion antaŭ viajn okulojn.
22 Komprenu ĉi tion, vi, kiuj forgesas Dion; Alie Mi disŝiros, kaj neniu savos.
23 Kiu oferdonas dankon, tiu Min honoras; Kaj kiu estas singarda en la vojo, Al tiu Mi aperigos Dian helpon.