1 Au chef des chantres. Sur les lis lyriques. D'Asaph. Psaume. Prête l'oreille, berger d'Israël, Toi qui conduis Joseph comme un troupeau! Parais dans ta splendeur, Toi qui es assis sur les chérubins!

2 Devant Ephraïm, Benjamin et Manassé, réveille ta force, Et viens à notre secours!

3 O Dieu, relève-nous! Fais briller ta face, et nous serons sauvés!

4 Eternel, Dieu des armées! Jusques à quand t'irriteras-tu contre la prière de ton peuple?

5 Tu les nourris d'un pain de larmes. Tu les abreuves de larmes à pleine mesure.

6 Tu fais de nous un objet de discorde pour nos voisins, Et nos ennemis se raillent de nous.

7 Dieu des armées, relève-nous! Fais briller ta face, et nous serons sauvés!

8 Tu avais arraché de l'Egypte une vigne; Tu as chassé des nations, et tu l'as plantée.

9 Tu as fait place devant elle: Elle a jeté des racines et rempli la terre;

10 Les montagnes étaient couvertes de son ombre, Et ses rameaux étaient comme des cèdres de Dieu;

11 Elle étendait ses branches jusqu'à la mer, Et ses rejetons jusqu'au fleuve.

12 Pourquoi as-tu rompu ses clôtures, En sorte que tous les passants la dépouillent?

13 Le sanglier de la forêt la ronge, Et les bêtes des champs en font leur pâture.

14 Dieu des armées, reviens donc! Regarde du haut des cieux, et vois! considère cette vigne!

15 Protège ce que ta droite a planté, Et le fils que tu t'es choisi!...

16 Elle est brûlée par le feu, elle est coupée! Ils périssent devant ta face menaçante.

17 Que ta main soit sur l'homme de ta droite, Sur le fils de l'homme que tu t'es choisi!

18 Et nous ne nous éloignerons plus de toi. Fais-nous revivre, et nous invoquerons ton nom.

19 Eternel, Dieu des armées, relève-nous! Fais briller ta face, et nous serons sauvés!

1 Al la ĥorestro. Por ŝoŝanoj. Atesto de Asaf. Psalmo. Ho Paŝtisto de Izrael, aŭskultu; Vi, kiu kondukas Jozefon, kiel ŝafojn, Vi, kiu sidas sur keruboj, aperu!

2 Antaŭ Efraim kaj Benjamen kaj Manase veku Vian forton, Kaj venu, por savi nin.

3 Ho Dio, revenigu nin kaj lumigu Vian vizaĝon, Por ke ni estu savitaj.

4 Ho Eternulo, Dio Cebaot, Ĝis kiam Vi kolere repuŝos la preĝon de Via popolo?

5 Vi manĝigis al ili panon larman, Kaj Vi trinkigis al ili larmojn per granda mezuro.

6 Vi faris nin objekto de disputo por niaj najbaroj; Kaj niaj malamikoj nin mokas.

7 Ho Dio Cebaot! revenigu nin kaj lumigu Vian vizaĝon, Por ke ni estu savitaj.

8 Vinberbranĉon el Egiptujo Vi elportis, Vi forpelis popolojn kaj ĝin plantis;

9 Vi purigis lokon por ĝi; Kaj ĝi profundigis siajn radikojn kaj plenigis la tutan landon;

10 Montojn kovris ĝia ombro, Kaj ĝiaj branĉoj fariĝis kiel cedroj de Dio.

11 Ĝi etendis siajn branĉojn ĝis la maro Kaj siajn branĉetojn ĝis la Rivero.

12 Kial Vi detruis ĝiajn barilojn, Ke ĉiuj pasantoj ĝin ŝiras?

13 Subfosas ĝin arbara apro, Kaj kampa besto ĝin mordas.

14 Ho Dio Cebaot, returniĝu; Rigardu el la ĉielo kaj vidu, kaj rememoru tiun vinbertrunkon,

15 Kaj ŝirmu tion, kion plantis Via dekstra mano, Kaj la kreskaĵidon, kiun Vi fortikigis por Vi.

16 Ĝi estas bruligita de fajro, krevinta; De Via minaca vizaĝo ili pereis.

17 Via brako estu super la viro de Via dekstra mano, Super la homido, kiun Vi fortikigis por Vi.

18 Kaj ni ne foriros de Vi; Vivigu nin, kaj ni vokos Vian nomon.

19 Ho Eternulo, Dio Cebaot! revenigu nin, lumigu Vian vizaĝon, Por ke ni estu savitaj.