1 Au chef des chantres. Du serviteur de l'Eternel, de David, qui adressa à l'Eternel les paroles de ce cantique, lorsque l'Eternel l'eut délivré de la main de tous ses ennemis et de la main de Saül. Il dit: Je t'aime, ô Eternel, ma force!

2 Eternel, mon rocher, ma forteresse, mon libérateur! Mon Dieu, mon rocher, où je trouve un abri! Mon bouclier, la force qui me sauve, ma haute retraite!

3 Je m'écrie: Loué soit l'Eternel! Et je suis délivré de mes ennemis.

4 Les liens de la mort m'avaient environné, Et les torrents de la destruction m'avaient épouvanté;

5 Les liens du sépulcre m'avaient entouré, Les filets de la mort m'avaient surpris.

6 Dans ma détresse, j'ai invoqué l'Eternel, J'ai crié à mon Dieu; De son palais, il a entendu ma voix, Et mon cri est parvenu devant lui à ses oreilles.

7 La terre fut ébranlée et trembla, Les fondements des montagnes frémirent, Et ils furent ébranlés, parce qu'il était irrité.

8 Il s'élevait de la fumée dans ses narines, Et un feu dévorant sortait de sa bouche: Il en jaillissait des charbons embrasés.

9 Il abaissa les cieux, et il descendit: Il y avait une épaisse nuée sous ses pieds.

10 Il était monté sur un chérubin, et il volait, Il planait sur les ailes du vent.

11 Il faisait des ténèbres sa retraite, sa tente autour de lui, Il était enveloppé des eaux obscures et de sombres nuages.

12 De la splendeur qui le précédait s'échappaient les nuées, Lançant de la grêle et des charbons de feu.

13 L'Eternel tonna dans les cieux, Le Très-Haut fit retentir sa voix, Avec la grêle et les charbons de feu.

14 Il lança ses flèches et dispersa mes ennemis, Il multiplia les coups de la foudre et les mit en déroute.

15 Le lit des eaux apparut, Les fondements du monde furent découverts, Par ta menace, ô Eternel! Par le bruit du souffle de tes narines.

16 Il étendit sa main d'en haut, il me saisit, Il me retira des grandes eaux;

17 Il me délivra de mon adversaire puissant, De mes ennemis qui étaient plus forts que moi.

18 Ils m'avaient surpris au jour de ma détresse; Mais l'Eternel fut mon appui.

19 Il m'a mis au large, Il m'a sauvé, parce qu'il m'aime.

20 L'Eternel m'a traité selon ma droiture, Il m'a rendu selon la pureté de mes mains;

21 Car j'ai observé les voies de l'Eternel, Et je n'ai point été coupable envers mon Dieu.

22 Toutes ses ordonnances ont été devant moi, Et je ne me suis point écarté de ses lois.

23 J'ai été sans reproche envers lui, Et je me suis tenu en garde contre mon iniquité.

24 Aussi l'Eternel m'a rendu selon ma droiture, Selon la pureté de mes mains devant ses yeux.

25 Avec celui qui est bon tu te montres bon, Avec l'homme droit tu agis selon la droiture,

26 Avec celui qui est pur tu te montres pur, Et avec le pervers tu agis selon sa perversité.

27 Tu sauves le peuple qui s'humilie, Et tu abaisses les regards hautains.

28 Oui, tu fais briller ma lumière; L'Eternel, mon Dieu, éclaire mes ténèbres.

29 Avec toi je me précipite sur une troupe en armes, Avec mon Dieu je franchis une muraille.

30 Les voies de Dieu sont parfaites, La parole de l'Eternel est éprouvée; Il est un bouclier pour tous ceux qui se confient en lui.

31 Car qui est Dieu, si ce n'est l'Eternel; Et qui est un rocher, si ce n'est notre Dieu?

32 C'est Dieu qui me ceint de force, Et qui me conduit dans la voie droite.

33 Il rend mes pieds semblables à ceux des biches, Et il me place sur mes lieux élevés.

34 Il exerce mes mains au combat, Et mes bras tendent l'arc d'airain.

35 Tu me donnes le bouclier de ton salut, Ta droite me soutient, Et je deviens grand par ta bonté.

36 Tu élargis le chemin sous mes pas, Et mes pieds ne chancellent point.

37 Je poursuis mes ennemis, je les atteins, Et je ne reviens pas avant de les avoir anéantis.

38 Je les brise, et ils ne peuvent se relever; Ils tombent sous mes pieds.

39 Tu me ceins de force pour le combat, Tu fais plier sous moi mes adversaires.

40 Tu fais tourner le dos à mes ennemis devant moi, Et j'extermine ceux qui me haïssent.

41 Ils crient, et personne pour les sauver! Ils crient à l'Eternel, et il ne leur répond pas!

42 Je les broie comme la poussière qu'emporte le vent, Je les foule comme la boue des rues.

43 Tu me délivres des dissensions du peuple; Tu me mets à la tête des nations; Un peuple que je ne connaissais pas m'est asservi.

44 Ils m'obéissent au premier ordre, Les fils de l'étranger me flattent;

45 Les fils de l'étranger sont en défaillance, Ils tremblent hors de leurs forteresses.

46 Vive l'Eternel, et béni soit mon rocher! Que le Dieu de mon salut soit exalté,

47 Le Dieu qui est mon vengeur, Qui m'assujettit les peuples,

48 Qui me délivre de mes ennemis! Tu m'élèves au-dessus de mes adversaires, Tu me sauves de l'homme violent.

49 C'est pourquoi je te louerai parmi les nations, ô Eternel! Et je chanterai à la gloire de ton nom.

50 Il accorde de grandes délivrances à son roi, Et il fait miséricorde à son oint, A David, et à sa postérité, pour toujours.

1 Al la ĥorestro. De la sklavo de la Eternulo, David, kiu eldiris al la Eternulo la vortojn de ĉi tiu kanto, kiam la Eternulo lin savis el la manoj de ĉiuj liaj malamikoj kaj el la mano de Saul. Kaj li diris: Mi varmege Vin amas, ho Eternulo, mia forteco!

2 La Eternulo estas mia Roko, kaj mia fortikaĵo, kaj mia Savanto, Mia Dio, mia forta Roko, kiun mi fidas, Mia ŝildo kaj la korno de mia savo, mia rifuĝejo.

3 Mi vokas al la Eternulo, la glorinda; Kaj mi saviĝas de miaj malamikoj.

4 Ĉirkaŭis min la ondoj de la morto, Kaj torentoj pereigaj min teruris;

5 La ŝnuroj de Ŝeol min ĉirkaŭis, La retoj de la morto min atingis.

6 En mia premiteco mi vokis la Eternulon, Kaj al mia Dio mi kriis; El Sia templo Li aŭdis mian voĉon, Kaj mia krio al Li atingis Liajn orelojn.

7 Ektremis kaj ekskuiĝis la tero, La fundamentoj de la montoj ekmoviĝis Kaj ekŝanceliĝis, ĉar Li koleris.

8 Leviĝis fumo el Lia nazo, Kaj ekstermanta fajro el Lia buŝo; Karboj ekflamis de ĝi.

9 Li klinis la ĉielon kaj iris malsupren; Kaj densa mallumo estis sub Liaj piedoj.

10 Kaj Li ekrajdis sur kerubo kaj ekflugis, Kaj Li portiĝis sur la flugiloj de la vento.

11 El la mallumo Li faris al Si kovron, Tendon Li faris ĉirkaŭ Si el la mallumo de la akvo, densaj nuboj.

12 De la brilo antaŭ Li, tra Liaj densaj nuboj, Flugis hajlo kaj brulantaj karboj.

13 Kaj la Eternulo ektondris en la ĉielo, Kaj la Plejaltulo aŭdigis Sian voĉon; Hajlon kaj brulantajn karbojn.

14 Li ĵetis Siajn sagojn, kaj dispelis ilin; Ĵetis multajn fulmojn, kaj konfuzis ilin.

15 Kaj malkovriĝis la kuŝujoj de la akvoj, Kaj nudiĝis la fundamentoj de la universo, De Via minaca voĉo, ho Eternulo, De la kolera spirado de Via nazo.

16 Li etendas el supre la brakon, kaj prenas min; Li eltiras min el grandaj akvoj;

17 Li savas min de mia potenca malamiko, Kaj de miaj malamantoj, ĉar ili estas pli fortaj ol mi.

18 Ili atingis min en la tago de mia malfeliĉo; Sed la Eternulo fariĝis mia subteno.

19 Kaj Li elkondukis min en vastan lokon; Li liberigis min, ĉar Li estas favora al mi.

20 La Eternulo rekompencas min laŭ mia justeco; Laŭ la pureco de miaj manoj Li repagas al mi.

21 Ĉar mi min tenis je la vojoj de la Eternulo, Kaj mi ne faris malbonon antaŭ mia Dio.

22 Ĉar ĉiuj Liaj leĝoj estis antaŭ mi, Kaj Liajn ordonojn mi ne forigis de mi.

23 Mi estis senkulpa antaŭ Li, Kaj mi gardis min, ke mi ne peku.

24 Kaj la Eternulo rekompencis min laŭ mia justeco, Laŭ la pureco de miaj manoj antaŭ Liaj okuloj.

25 Kun favorkorulo Vi estas favorkora, Kun piulo Vi estas pia,

26 Kun purulo Vi agas laŭ lia pureco, Kaj kun maliculo laŭ lia maliceco.

27 Ĉar humilan popolon Vi helpas, Sed altajn okulojn Vi malaltigas.

28 Ĉar Vi lumigas mian lumilon; La Eternulo, mia Dio, lumigas mian mallumon.

29 Ĉar kun Vi mi forkurigas militistaron, Kaj kun mia Dio mi transsaltas muron.

30 La vojo de Dio estas perfekta; La parolo de la Eternulo estas tute pura; Li estas ŝildo por ĉiuj, kiuj Lin fidas.

31 Ĉar kiu estas Dio, krom la Eternulo? Kaj kiu estas Roko, krom nia Dio?

32 Tiu Dio, kiu ĉirkaŭzonas min per forto Kaj perfektigas mian vojon;

33 Kiu similigas miajn piedojn al cervaj, Kaj starigas min sur miaj altaĵoj;

34 Kiu instruas mian manon militi, Kaj miajn brakojn streĉi kupran pafarkon.

35 Vi donis al mi la ŝildon de Via savo; Kaj Via dekstra mano subtenas min, Kaj Via favoro min grandigas.

36 Vi larĝigas mian paŝon sub mi, Por ke ne ŝanceliĝu miaj piedoj.

37 Mi persekutas miajn malamikojn, kaj mi atingas ilin; Kaj mi ne revenas, ĝis mi ilin pereigas.

38 Mi ilin frakasas, ke ili ne povas plu leviĝi; Ili falas sub miajn piedojn.

39 Vi ĉirkaŭzonas min per forto por la milito; Miajn atakintojn Vi ĵetas sub min.

40 Vi forkurigas de mi miajn malamikojn, Kaj miajn malamantojn mi ekstermas.

41 Ili krias, sed ne venas helpanto; Al la Eternulo, sed Li ne respondas al ili.

42 Mi disflugigas ilin, kiel polvon laŭ la vento; Kiel stratan koton mi ilin forĵetas.

43 Vi savas min de popola tumulto; Vi faras min ĉefo de la nacioj; Popolo, kiun mi ne konas, servas min.

44 Per atentaj oreloj ili obeas min; Aligentuloj respektegas min.

45 Aligentuloj senfortiĝas, Kaj kuras terurite el siaj fortikaĵoj.

46 Vivas la Eternulo; kaj benata estu mia Roko; Kaj alte glorata estu la Dio de mia savo:

47 Tiu Dio, kiu donas al mi venĝon Kaj submetas al mi popolojn,

48 Kiu savas min de miaj malamikoj, Altigas min super miaj atakintoj, Kaj savas min de perfortulo.

49 Tial mi gloras Vin, ho Eternulo, inter la popoloj, Kaj pri Via nomo mi kantas.

50 Li donas grandan helpon al Sia reĝo, Kaj faras favoraĵon al Sia sanktoleito, Al David kaj al lia idaro, por eterne.