1 Et factum est cum audisset rex Ezechias, scidit vestimen ta sua et obvolutus est sacco et intravit in domum Domini;

2 et misit Eliachim, qui erat super domum, et Sobnam scribam et seniores de sacerdotibus opertos saccis ad Isaiam filium Amos prophetam,

3 et dixerunt ad eum: " Haec dicit Ezechias: Dies tribulationis et correptionis et contumeliae dies haec, quia venerunt filii usque ad partum, et virtus non est pariendi.

4 Forsitan audiet Dominus Deus tuus verba Rabsacis, quem misit rex Assyriorum, dominus suus, ad blasphemandum Deum viventem, et puniet sermones, quos audivit Dominus Deus tuus; leva ergo orationem pro reliquiis, quae repertae sunt ".

5 Et venerunt servi regis Ezechiae ad Isaiam;

6 et dixit ad eos Isaias: "Haec dicetis domino vestro: Haec dicit Dominus: Ne timeas a facie verborum, quae audisti, quibus blasphemaverunt pueri regis Assyriorum me.

7 Ecce ego dabo ei spiritum, et audiet nuntium et revertetur ad terram suam, et corruere eum faciam gladio in terra sua ".

8 Reversus est autem Rabsaces et invenit regem Assyriorum proeliantem adversus Lobnam; audierat enim quia profectus esset de Lachis.

9 Et audivit de Tharaca rege Aethiopiae dicentes: " Egressus est, ut pugnet contra te ".Quod cum audisset, misit nuntios ad Ezechiam dicens:

10 " Haec dicetis Ezechiae regi Iudae loquentes: Non te decipiat Deus tuus, in quo tu confidis, dicens: "Non dabitur Ierusalem in manu regis Assyriorum".

11 Ecce tu audisti omnia, quae fecerunt reges Assyriorum omnibus terris, quas ad interitum devoverunt, et tu poteris liberari?

12 Numquid eruerunt eos dii gentium, quos subverterunt patres mei, Gozan et Charran et Reseph et filios Eden, qui erant in Thelassar?

13 Ubi est rex Emath et rex Arphad et rex urbis Sepharvaim, Ana et Ava? ".

14 Et tulit Ezechias epistulam de manu nuntiorum et legit eam. Et ascendit in domum Domini et expandit eam Ezechias coram Domino.

15 Et oravit Ezechias ad Dominum dicens:

16 " Domine exercituum, Deus Israel, qui sedes super cherubim, tu es Deus solus omnium regnorum terrae, tu fecisti caelum et terram.

17 Inclina, Domine, aurem tuam et audi; aperi, Domine, oculos tuos et vide et audi omnia verba Sennacherib, quae misit ad blasphemandum Deum viventem.

18 Vere enim, Domine, dissipaverunt reges Assyriorum gentes et regiones earum

19 et dederunt deos earum igni: non enim erant dii, sed opera manuum hominum, lignum et lapis; et comminuerunt eos.

20 Et nunc, Domine Deus noster, salva nos de manu eius; et cognoscant omnia regna terrae quia tu, Domine, es solus Deus ".

21 Et misit Isaias filius Amos ad Ezechiam dicens: " Haec dicit Dominus, Deus Israel: Pro quibus rogasti me de Sennacherib rege Assyriorum,

22 hoc est verbum, quod locutus est Dominus super eum:Despexit te, subsannavit te virgo filia Sion;post te caput movit filia Ierusalem.

23 Cui exprobrasti et quem blasphemasti?Et super quem exaltasti vocemet levasti altitudinem oculorum tuorum?Contra Sanctum Israel!

24 In manu servorum tuorum exprobrasti Dominoet dixisti: "In multitudine quadrigarum mearumego ascendi altitudinem montium, iuga Libani;et succidi excelsa cedrorum eiuset electas abietes illiuset introivi altitudinem summitatis eius,silvam condensam.

25 Ego fodi et bibi aquam alienamet exsiccavi vestigio pedis meiomnes rivos Aegypti".

26 Numquid non audisti?A saeculo feci illud; a diebus antiquisego plasmavi illud et nunc adduxi,ut fiat in eradicationem,in lapides eversos civitates munitae.

27 Habitatores earum breviata manucontremuerunt et confusi sunt;facti sunt sicut fenum agriet gramen viride et herba tectorum, quae exaruit a facie austri.

28 Sessionem tuamet egressum tuum et introitum tuum cognoviet insaniam tuam contra me.

29 Cum fureris adversum me,et superbia tua ascenderit in aures meas,ponam circulum in naribus tuiset frenum in labiis tuiset reducam te in viam,per quam venisti.

30 Tibi autem hoc erit signum:Comedantur hoc anno, quae colligi poterunt,et in anno secundo, quae sponte nascuntur;in anno autem tertio seminate et metiteet plantate vineas et comedite fructum earum.

31 Et mittet id, quod salvatum fuerit de domo Iudae,quod reliquum est, radicem deorsumet faciet fructum sursum.

32 Quia de Ierusalem exibit residuum,et, quod salvum fuerit, de monte Sion.Zelus Domini exercituum faciet istud.

33 Propterea haec dicit Dominus de rege Assyriorum:Non introibit civitatem hancet non iaciet ibi sagittamet non opponet ei clipeumet non mittet contra eam aggerem.

34 In via, qua venit, per eam revertetur,et civitatem hanc non ingredietur, dicit Dominus.

35 Et protegam civitatem istam, ut salvem eampropter me et propter David servum meum ".

36 Egressus est autem angelus Domini et percussit in castris Assyriorum centum octoginta quinque milia; et surrexerunt mane, et ecce omnes illi cadavera mortuorum.

37 Et egressus est et abiit; et reversus est Sennacherib rex Assyriorum et habitavit in Nineve.

38 Et factum est, cum adoraret in templo Nesroch dei sui, Adramelech et Sarasar filii eius percusserunt eum gladio fugeruntque in terram Ararat. Et regnavit Asarhaddon filius eius pro eo.

1 Tendo ouvido isto o rei Ezequias, rasgou os seus vestidos, cobriu-se de saco e entrou na casa de Jeová.

2 Então enviou ao profeta Isaías, filho de Amoz, o mordomo Eliaquim e o secretário Sebna e os anciãos dos sacerdotes cobertos de saco.

3 Estes lhe disseram: Assim diz Ezequias: Este dia é dia de angústia, e de increpação e de contumélia: porque os filhos são chegados ao parto, e não há força para os dar à luz.

4 Talvez Jeová teu Deus ouviu as palavras de Rabsaqué, a quem o rei da Assíria, seu amo, enviou para afrontar ao Deus vivo, e repreenderá as palavras que Jeová teu Deus ouviu; levanta, pois, a tua oração a favor dos que ainda restam.

5 Foram os servos do rei Ezequias ter com Isaías,

6 e Isaías lhes disse: Assim direis ao vosso amo: Assim diz Jeová: Não tenhas medo das palavras que ouviste, com as quais os servos do rei da Assíria me blasfemaram.

7 Eis que meterei nele um espírito e ele, ouvindo uma nova, voltará para a sua terra; e na sua terra fá-lo-ei cair morto à espada.

8 Voltando Rabsaqué, encontrou o rei da Assíria pelejando contra Libna; porque soubera que ele já se havia retirado de Laquis.

9 Então ouviu ele dizer a respeito de Tiraca, rei da Etiópia: Saiu para pelejar contra ti. Quando ouviu isto, enviou mensageiros a Ezequias, dizendo:

10 Assim falareis a Ezequias, rei de Judá: Não te engane o teu Deus, no qual tu confias, dizendo: Jerusalém não será entregue nas mãos do rei da Assíria.

11 Eis que tu tens ouvido o que os reis da Assíria fizeram a todas as terras, destruindo-as totalmente: poderás tu livrar-te.

12 Porventura os deuses das nações livraram os povos, que meus pais destruíram, Gozã, e Harã, e Rezefe, e os filhos de Éden, que estavam em Telassar?

13 Onde está o rei de Hamate, e o rei de Arpade, e o rei da cidade de Sefarvaim, e Hena e de Iva?

14 Tendo Ezequias recebido a carta da mão dos mensageiros, leu-a. Então subiu à casa de Jeová, estendeu a carta diante de Jeová

15 e orou a Jeová, dizendo:

16 Jeová dos exércitos, Deus de Israel, tu que estás sentado sobre os querubins, tu, só tu, és o rei de todos os reinos da terra; tu fizeste o céu e a terra.

17 Inclina, ó Jeová, o teu ouvido e ouve; abre, ó Jeová, os teus olhos e vê. Ouve todas as palavras de Senaqueribe, as quais ele enviou para afrontar o Deus vivo.

18 Verdade é, Jeová, que os reis da Assíria têm assolado todos os países e suas terras,

19 e têm lançado no fogo os deuses deles; esses deuses não eram deuses, mas obra de mãos de homens, pau a pedra: por isso os destruíram.

20 Agora Jeová nosso Deus, salva-nos das suas mãos, para que todos os reinos da terra saibam que tu, só tu, és Jeová.

21 Então Isaías, filho de Amoz, mandou dizer a Ezequias: Assim diz Jeová, Deus de Israel: Porquanto me fizeste a tua súplica contra Senaqueribe, rei da Assíria,

22 esta é a palavra que Jeová falou acerca dele: A virgem filha de Sião te desprezou, e te escarneceu; a filha de Jerusalém contra ti meneou a cabeça.

23 A quem afrontaste e blasfemaste? contra quem levantaste a tua voz, e ergueste os teus olhos ao alto? Contra o Santo de Israel.

24 Por meio dos teus servos afrontaste a Jeová, e disseste: Com a multidão dos meus carros eu subi ao alto dos montes, ao interior do Líbano; deitarei abaixo os seus altos cedros, e os seus ciprestes escolhidos; e entrarei na sua altura mais elevada, no bosque do seu campo fértil.

25 Eu tenho cavado e bebido água, e com as plantas dos meus pés secarei todos os rios do Egito.

26 Não ouviste que eu fiz estas coisas já há muito tempo, e que as planejei desde os dias antigos? agora as executei, para que fosses tu o que reduzisses cidades fortificadas a montões de ruínas.

27 Portanto os que nelas habitavam, dispondo de pouca força, ficaram pasmados e confundidos: tornaram-se como a erva do campo, e como a relva verde, e como o feno dos telhados, e como um campo de trigo antes de amadurecer.

28 Mas eu sei o teu assentar, e o teu sair, e o teu entrar, e o teu furor contra mim.

29 Por causa do teu furor contra mim, e porque a tua arrogância subiu aos meus ouvidos, por isso te porei o meu anzol no teu nariz e o meu freio nos teus beiços, e te farei voltar pelo caminho pelo qual vieste.

30 Isto te será por sinal: este ano comereis o que nascer por si mesmo, e no segundo ano o que daí proceder; no terceiro ano semeai e colhei, plantai vinhas e comei o seu fruto.

31 O resto que escapar da casa de Judá, tornará a lançar raízes para baixo, e dará fruto para cima.

32 Pois de Jerusalém sairá um resto, e do monte de Sião os que escaparam. O zelo de Jeová dos exércitos fará isto.

33 Portanto assim diz Jeová acerca do rei da Assíria: Não chegará a esta cidade, nem atirará aqui uma seta, nem virá perante ela com escudo, nem contra ela levantará uma trincheira.

34 Pelo caminho pelo qual veio, pelo mesmo voltará, e não chegará a esta cidade, diz Jeová.

35 Pois defenderei esta cidade para a salvar, por amor de mim e por amor do meu servo Davi.

36 O anjo do Senhor saiu e feriu no arraial dos assírios cento e oitenta e cinco mil homens; e despertando o acampamento pela manhã cedo, eis que todos estes eram corpos mortos.

37 Assim retirando-se Senaqueribe, rei da Assíria, se foi e, voltando, habitou em Nínive.

38 Quando ele adorava na casa de Nisroque, seu deus, feriram-no à espada seus filhos, Adrameleque e Sarezer, que escaparam para a terra de Ararate. Em seu lugar reinou seu filho Esar-Hadom.