1 א ויען אליפז התימני ויאמר br
2 ב החכם יענה דעת-רוח וימלא קדים בטנו br
3 ג הוכח בדבר לא-יסכון ומלים לא-יועיל בם br
4 ד אף-אתה תפר יראה ותגרע שיחה לפני-אל br
5 ה כי יאלף עונך פיך ותבחר לשון ערומים br
6 ו ירשיעך פיך ולא-אני ושפתיך יענו-בך br
7 ז הראישון אדם תולד ולפני גבעות חוללת br
8 ח הבסוד אלוה תשמע ותגרע אליך חכמה br
9 ט מה-ידעת ולא נדע תבין ולא-עמנו הוא br
10 י גם-שב גם-ישיש בנו-- כביר מאביך ימים br
11 יא המעט ממך תנחומות אל ודבר לאט עמך br
12 יב מה-יקחך לבך ומה-ירזמון עיניך br
13 יג כי-תשיב אל-אל רוחך והצאת מפיך מלין br
14 יד מה-אנוש כי-יזכה וכי-יצדק ילוד אשה br
15 טו הן בקדשו לא יאמין ושמים לא-זכו בעיניו br
16 טז אף כי-נתעב ונאלח איש-שתה כמים עולה br
17 יז אחוך שמע-לי וזה-חזיתי ואספרה br
18 יח אשר-חכמים יגידו ולא כחדו מאבותם br
19 יט להם לבדם נתנה הארץ ולא-עבר זר בתוכם br
20 כ כל-ימי רשע הוא מתחולל ומספר שנים נצפנו לעריץ br
21 כא קול-פחדים באזניו בשלום שודד יבואנו br
22 כב לא-יאמין שוב מני-חשך וצפו (וצפוי) הוא אלי-חרב br
23 כג נדד הוא ללחם איה ידע כי-נכון בידו יום-חשך br
24 כד יבעתהו צר ומצוקה תתקפהו כמלך עתיד לכידור br
25 כה כי-נטה אל-אל ידו ואל-שדי יתגבר br
26 כו ירוץ אליו בצואר בעבי גבי מגניו br
27 כז כי-כסה פניו בחלבו ויעש פימה עלי-כסל br
28 כח וישכון ערים נכחדות--בתים לא-ישבו למו אשר התעתדו לגלים br
29 כט לא-יעשר ולא-יקום חילו ולא-יטה לארץ מנלם br
30 ל לא-יסור מני-חשך--ינקתו תיבש שלהבת ויסור ברוח פיו br
31 לא אל-יאמן בשו נתעה כי-שוא תהיה תמורתו br
32 לב בלא-יומו תמלא וכפתו לא רעננה br
33 לג יחמס כגפן בסרו וישלך כזית נצתו br
34 לד כי-עדת חנף גלמוד ואש אכלה אהלי-שחד br
35 לה הרה עמל וילד און ובטנם תכין מרמה
1 Então respondeu Elifaz temanita:
2 Responderá o sábio com ciência vã, E encherá do vento oriental o seu ventre?
3 Argumentando com palavras que de nada servem, Ou com razões com que ele nada aproveita?
4 Na verdade tu destróis a reverência, E prejudicas o espírito religioso para com Deus.
5 Pois a tua iniqüidade ensina a tua boca, E escolhes a língua dos astutos.
6 A tua própria boca te condena, e não eu; E os teus lábios dão testemunho contra ti.
7 És tu o primeiro homem que nasceu? Ou foste dado à luz antes dos outeiros?
8 Assistes no concílio de Deus? Aproprias para ti a sabedoria?
9 Que sabes tu, que nós não sabemos? E que entendes, que não se acha em nós?
10 Conosco estão os homens encanecidos e idosos, Mais velhos do que teu pai.
11 Porventura fazes pouco caso das consolações de Deus, E da palavra que te trata benignamente?
12 Por que te arrebata o teu coração? Por que flamejam os teus olhos?
13 De modo que voltas o teu espírito contra Deus, E permites sair as palavras da tua boca.
14 Que é o homem, para ser puro? E o que é nascido da mulher, para ser justo?
15 Eis que Deus não confia nos seus santos, E à sua vista os céus não são limpos;
16 Quanto menos o homem abominável e corrompido, Que bebe a iniqüidade como a água?
17 Eu to mostrarei, ouve-me; E te contarei o que tenho visto
18 (O que homens sábios têm anunciado Da parte de seus pais, não o ocultando;
19 A eles somente pertencia o país, Não havendo estrangeiro algum passado por meio deles):
20 O iníquo passa em angústia todos os dias, O número dos anos que são reservados para o opressor.
21 A voz de terrores retine nos seus ouvidos; Na prosperidade lhe sobrevirá o assolador.
22 Não espera escapar das trevas, E a espada o está esperando.
23 Ele anda em busca de pão, dizendo: Onde está? Sabe que o dia das trevas lhe está iminente:
24 O aperto e a angústia o amedrontam; Prevalecem contra ele, como um rei preparado para a batalha,
25 Porque estendeu a sua mão contra Deus, E com soberba se porta contra o Todo-poderoso.
26 Corre contra ele com cerviz dura, Opõe-lhe as saliências do seu escudo,
27 Porque cobriu o rosto com a gordura, E criou carnes grossas sobre as ilhargas.
28 Habitou em cidades assoladas, Em casas que ninguém habitaria E que estavam prestes a cair em ruínas.
29 Não se enriquecerá, nem subsistirá a sua fazenda, Nem as suas colheitas serão abundantes.
30 Não escapará das trevas; A chama secará os seus ramos, E pelo assopro da boca de Deus desaparecerá.
31 Não confie na vaidade, enganando-se a si mesmo; Pois a vaidade será a sua recompensa.
32 Ela lhe chegará antes do termo dos teus dias, E o seu ramo não reverdecerá.
33 Sacudirá as suas uvas verdes como a vide, E deixará cair a sua flor como a oliveira;
34 Pois a companhia dos ímpios será estéril, E o fogo consumirá as tendas de suborno.
35 Eles concebem a malícia, dão à luz a iniqüidade, E o seu ventre prepara enganos.