1 Ey bütün halklar, dinleyin! 2 Kulak verin hepiniz, ey dünyada yaşayanlar,

2 Halk çocukları, bey çocukları, 2 Zenginler, yoksullar!

3 Bilgelik dökülecek ağzımdan, 2 Anlayış sağlayacak içimdeki düşünceler,

4 Kulak vereceğim özdeyişlere, 2 Lirle yorumlayacağım bilmecemi.

5 Niçin korkayım kötü günlerde 2 Niyeti bozuk düşmanlarım çevremi sarınca?

6 Onlar varlıklarına güvenir, 2 Büyük servetleriyle böbürlenirler.

7 Kimse kimsenin hayatının bedelini ödeyemez, 2 Tanrıya fidye veremez.

8 Çünkü hayatın fidyesi büyüktür, 2 Kimse ödemeye yeltenmemeli.

9 Böyle olmasa, 2 Sonsuza dek yaşar insan, 2 Mezar yüzü görmez.

10 Kuşkusuz herkes biliyor bilgelerin öldüğünü, 2 Aptallarla budalaların yok olduğunu. 2 Mallarını başkalarına bırakıyorlar.

11 Mezarları, sonsuza dek evleri, 2 Kuşaklar boyu konutları olacak, 2 Topraklarına kendi adlarını verseler bile. evleri, kuşaklar boyu konutları olacak››, Masoretik metin ‹‹ ‹Evlerimiz sonsuza dek kalacak› diye düşünüyorlar››.

12 Bütün gösterişine karşın geçicidir insan, 2 Ölüp giden hayvanlar gibi.

13 Budalaların yolu, 2 Onların sözünü onaylayanların sonu budur. |iSela

14 Sürü gibi ölüler diyarına sürülecekler, 2 Ölüm güdecek onları. 2 Tan ağarınca doğrular onlara egemen olacak, 2 Cesetleri çürüyecek, 2 Ölüler diyarı onlara konut olacak.

15 Ama Tanrı beni 2 Ölüler diyarının pençesinden kurtaracak 2 Ve yanına alacak. |iSela

16 Korkma biri zenginleşirse, 2 Evinin görkemi artarsa.

17 Çünkü ölünce hiçbir şey götüremez, 2 Görkemi onunla mezara gitmez.

18 Yaşarken kendini mutlu saysa bile, 2 Başarılı olunca övülse bile.

19 Atalarının kuşağına katılacak, 2 Onlar ki asla ışık yüzü görmeyecekler.

20 Bütün gösterişine karşın anlayışsızdır insan, 2 Ölüp giden hayvanlar gibi.

1 Ouvi isto, vós todos os povos; inclinai os ouvidos, todos os moradores do mundo,

2 Tanto baixos como altos, tanto ricos como pobres.

3 A minha boca falará de sabedoria, e a meditação do meu coração será de entendimento.

4 Inclinarei os meus ouvidos a uma parábola; declararei o meu enigma na harpa.

5 Por que temerei eu nos dias maus, quando me cercar a iniquidade dos que me armam ciladas?

6 Aqueles que confiam na sua fazenda, e se gloriam na multidão das suas riquezas,

7 Nenhum deles de modo algum pode remir a seu irmão, ou dar a Deus o resgate dele

8 (Pois a redenção da sua alma é caríssima, e cessará para sempre),

9 Para que viva para sempre, e não veja corrupção.

10 Porque ele vê que os sábios morrem; perecem igualmente tanto o louco como o brutal, e deixam a outros os seus bens.

11 O seu pensamento interior é que as suas casas serão perpétuas e as suas habitações de geração em geração; dão às suas terras os seus próprios nomes.

12 Todavia o homem que está em honra não permanece; antes é como os animais, que perecem.

13 Este caminho deles é a sua loucura; contudo a sua posteridade aprova as suas palavras. (Selá.)

14 Como ovelhas são postos na sepultura; a morte se alimentará deles e os retos terão domínio sobre eles na manhã, e a sua formosura se consumirá na sepultura, a habitação deles.

15 Mas Deus remirá a minha alma do poder da sepultura, pois me receberá. (Selá.)

16 Não temas, quando alguém se enriquece, quando a glória da sua casa se engrandece.

17 Porque, quando morrer, nada levará consigo, nem a sua glória o acompanhará.

18 Ainda que na sua vida ele bendisse a sua alma; e os homens te louvarão, quando fizeres bem a ti mesmo,

19 Irá para a geração de seus pais; eles nunca verão a luz.

20 O homem que está em honra, e não tem entendimento, é semelhante aos animais, que perecem.