1 Kulak ver, ey İsrailin çobanı, 2 Ey Yusufu bir sürü gibi güden, 2 Keruvlar arasında taht kuran, 2 Saç ışığını,
2 Efrayim, Benyamin, Manaşşe önünde 2 Uyandır gücünü, 2 Gel, kurtar bizi!
3 Bizi eski halimize kavuştur, ey Tanrı, 2 Yüzünün ışığıyla aydınlat, kurtulalım!
4 Ya RAB, Her Şeye Egemen Tanrı, 2 Ne zamana dek halkının dualarına ateş püsküreceksin?
5 Onlara ekmek yerine gözyaşı verdin, 2 Ölçekler dolusu gözyaşı içirdin.
6 Kavga nedeni ettin bizi komşularımıza, 2 Düşmanlarımız alay ediyor bizimle.
7 Bizi eski halimize kavuştur, 2 Ey Her Şeye Egemen Tanrı, 2 Yüzünün ışığıyla aydınlat, kurtulalım!
8 Mısırdan bir asma çubuğu getirdin, 2 Ulusları kovup onu diktin.
9 Onun için toprağı hazırladın, 2 Kök saldı, bütün ülkeye yayıldı.
10 Gölgesi dağları, 2 Dalları koca sedir ağaçlarını kapladı.
11 Sürgünleri Akdenize, 2 Filizleri Fırata dek uzandı.
12 Niçin yıktın bağın duvarlarını? 2 Yoldan geçen herkes üzümünü koparıyor,
13 Orman domuzları onu yoluyor, 2 Yabanıl hayvanlar onunla besleniyor.
14 Ey Her Şeye Egemen Tanrı, ne olur, dön bize! 2 Göklerden bak ve gör, 2 İlgilen bu asmayla.
15 İlgilen sağ elinin diktiği filizle, 2 Kendine seçtiğin oğulla!
16 Asman kesilmiş, yakılmış, 2 Öfkeli bakışların yok etsin düşmanlarını!
17 Elin, sağ kolun olan adamın üzerinde, 2 Kendine seçtiğin insanın üzerinde olsun!
18 O zaman senden asla ayrılmayacağız; 2 Yaşam ver bize, adını analım!
19 Ya RAB, ey Her Şeye Egemen Tanrı, 2 Bizi eski halimize kavuştur, 2 Yüzünün ışığıyla aydınlat, kurtulalım!
1 Tu, que és pastor de Israel, dá ouvidos; tu, que guias a José como a um rebanho; tu, que te assentas entre os querubins, resplandece.
2 Perante Efraim, Benjamim e Manassés, desperta o teu poder, e vem salvar-nos.
3 Faze-nos voltar, ó Deus, e faze resplandecer o teu rosto, e seremos salvos.
4 Ó Senhor Deus dos Exércitos, até quando te indignarás contra a oração do teu povo?
5 Tu os sustentas com pão de lágrimas, e lhes dás a beber lágrimas com abundância.
6 Tu nos pões em contendas com os nossos vizinhos, e os nossos inimigos zombam de nós entre si.
7 Faze-nos voltar, ó Deus dos Exércitos, e faze resplandecer o teu rosto, e seremos salvos.
8 Trouxeste uma vinha do Egito; lançaste fora os gentios, e a plantaste.
9 Preparaste-lhe lugar, e fizeste com que ela deitasse raízes, e encheu a terra.
10 Os montes foram cobertos da sua sombra, e os seus ramos se fizeram como os cedros de Deus.
11 Ela estendeu a sua ramagem até ao mar, e os seus ramos até ao rio.
12 Por que quebraste então os seus valados, de modo que todos os que passam por ela a vindimam?
13 O javali da selva a devasta, e as feras do campo a devoram.
14 Oh! Deus dos Exércitos, volta-te, nós te rogamos, atende dos céus, e vê, e visita esta vide;
15 E a videira que a tua destra plantou, e o ramo que fortificaste para ti.
16 Está queimada pelo fogo, está cortada; pereceu pela repreensão da tua face.
17 Seja a tua mão sobre o homem da tua destra, sobre o filho do homem, que fortificaste para ti.
18 Assim nós não te viraremos as costas; guarda-nos em vida, e invocaremos o teu nome.
19 Faze-nos voltar, Senhor Deus dos Exércitos; faze resplandecer o teu rosto, e seremos salvos.