1 ‹‹Yeryüzünde insan yaşamı savaşı andırmıyor mu, 2 Günleri gündelikçinin günlerinden farklı mı?

2 Gölgeyi özleyen köle, 2 Ücretini bekleyen gündelikçi gibi,

3 Miras olarak bana boş aylar verildi, 2 Payıma sıkıntılı geceler düştü.

4 Yatarken, ‹Ne zaman kalkacağım› diye düşünüyorum, 2 Ama gece uzadıkça uzuyor, 2 Gün doğana dek dönüp duruyorum.

5 Bedenimi kurt, kabuk kaplamış, 2 Çatlayan derimden irin akıyor.

6 ‹‹Günlerim dokumacının mekiğinden hızlı, 2 Umutsuz tükenmekte.

7 Ey Tanrı, yaşamımın bir soluk olduğunu anımsa, 2 Gözüm bir daha mutluluk yüzü görmeyecek.

8 Şu anda bana bakan gözler bir daha beni görmeyecek, 2 Senin gözlerin üzerimde olacak, 2 Ama ben yok olacağım.

9 Bir bulutun dağılıp gitmesi gibi, 2 Ölüler diyarına inen bir daha çıkmaz.

10 Bir daha evine dönmez, 2 Bulunduğu yer artık onu tanımaz.

11 ‹‹Bu yüzden sessiz kalmayacak, 2 İçimdeki sıkıntıyı dile getireceğim; 2 Canımın acısıyla yakınacağım.

12 Ben deniz ya da deniz canavarı mıyım ki, 2 Başıma bekçi koydun?

13 Yatağım beni rahatlatır, 2 Döşeğim acılarımı dindirir diye düşündüğümde,

14 Beni düşlerle korkutuyor, 2 Görümlerle yıldırıyorsun.

15 Öyle ki, boğulmayı, 2 Ölmeyi şu yaşama yeğliyorum.

16 Yaşamımdan tiksiniyor, 2 Sonsuza dek yaşamak istemiyorum; 2 Çek elini benden, çünkü günlerimin anlamı kalmadı.

17 ‹‹İnsan ne ki, onu büyütesin, 2 Üzerinde kafa yorasın,

18 Her sabah onu yoklayasın, 2 Her an onu sınayasın?

19 Gözünü üzerimden hiç ayırmayacak mısın, 2 Tükürüğümü yutacak kadar bile beni rahat bırakmayacak mısın?

20 Günah işledimse, ne yaptım sana, 2 Ey insan gözcüsü? 2 Niçin beni kendine hedef seçtin? 2 Sana yük mü oldum?

21 Niçin isyanımı bağışlamaz, 2 Suçumu affetmezsin? 2 Çünkü yakında toprağa gireceğim, 2 Beni çok arayacaksın, ama ben artık olmayacağım.››

1 "人在世上怎能没有劳役呢？你的日子不像雇工的日子吗？

2 正如仆人切慕暮影， 又像雇工盼望工价。

3 照样， 我有空虚的岁月， 也有劳苦的黑夜为我派定。

4 我躺下的时候， 就说： ‘我什么时候起来？’然而， 长夜漫漫， 我辗转反侧， 直到黎明。

5 我的肉体以虫子和土块为衣裳， 我的皮肤裂开又流脓。

6 我过的日子比梭还要快， 在毫无盼望之中而结束。

7 求你记念我的性命不过是一口气， 我的眼必不再看见福乐。

8 看我的， 他的眼再也看不到我， 你的眼要看我， 我已经不在了。

9 云彩怎样消散逝去， 照样， 人下阴间也不再上来。

10 他不再回自己的家， 故乡再也不认识他。

11 因此， 我不再禁止我的口， 我要说出灵里的忧愁， 倾诉心中的痛苦。

12 我岂是洋海或是海怪， 你竟然设守卫防备我？

13 我若说： ‘我的床必安慰我， 我的榻必减轻我的苦情’，

14 你就用梦惊扰我， 又用异象惊吓我，

15 以致我宁可窒息而死， 也不肯保留我这一身的骨头。

16 我厌恶自己， 不愿永远活下去。任凭我吧， 因为我的日子都是空虚的。

17 人算什么， 你竟看他为大， 又把他放在心上；

18 每天早晨你都鉴察他， 每时每刻你也试验他。

19 你到什么时候才转眼不看我， 任凭我咽下唾沫呢？

20 鉴察世人的主啊！ 我若犯了罪， 跟你有什么关系呢？你为什么把我当作箭靶， 使我以自己为重担呢？

21 你为什么不赦免我的过犯， 除去我的罪孽呢？现在我快要躺卧在尘土中， 那时你寻找我， 我却不在了。"