1 Ya RAB, duamı işit, 2 Yakarışım sana erişsin.
2 Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme, 2 Kulak ver sesime, 2 Seslenince yanıt ver bana hemen.
3 Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor, 2 Kemiklerim ateş gibi yanıyor.
4 Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu, 2 Ekmek yemeyi bile unuttum.
5 Bir deri bir kemiğe döndüm 2 Acı acı inlemekten.
6 Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum, 2 Viranelerdeki kukumav gibiyim.
7 Gözüme uyku girmiyor, 2 Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.
8 Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor, 2 Bana dil uzatanlar adımı lanet için kullanıyor.
9 Kızıp öfkelendiğin için 2 Külü ekmek gibi yiyor, 2 İçeceğime gözyaşı katıyorum. 2 Beni kaldırıp bir yana attın.
11 Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte, 2 Ot gibi sararmaktayım.
12 Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, 2 Ünün kuşaklar boyu sürer.
13 Kalkıp Siyona sevecenlik göstereceksin, 2 Çünkü onu kayırmanın zamanıdır, beklenen zaman geldi.
14 Kulların onun taşlarından hoşlanır, 2 Tozunu bile severler.
15 Uluslar RABbin adından, 2 Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.
16 Çünkü RAB Siyonu yeniden kuracak, 2 Görkem içinde görünecek.
17 Yoksulların duasına kulak verecek, 2 Yalvarışlarını asla hor görmeyecek.
18 Bunlar gelecek kuşak için yazılsın, 2 Öyle ki, henüz doğmamış insanlar 2 RABbe övgüler sunsun.
19 RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı, 2 Göklerden yeryüzünü gözetledi,
20 Tutsakların iniltisini duymak, 2 Ölüm mahkûmlarını kurtarmak için.
21 Böylece halklar ve krallıklar 2 RABbe tapınmak için toplanınca, 2 Onun adı Siyonda, 2 Övgüsü Yeruşalimde duyurulacak.
23 RAB gücümü kırdı yaşam yolunda, 2 Ömrümü kısalttı.
24 ‹‹Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!›› dedim. 2 ‹‹Senin yılların kuşaklar boyu sürer!
25 ‹‹Çok önceden attın dünyanın temellerini, 2 Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.
26 Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın. 2 Hepsi bir giysi gibi eskiyecek. 2 Onları bir kaftan gibi değiştireceksin, 2 Geçip gidecekler.
27 Ama sen hep aynısın, 2 Yılların tükenmeyecek.
28 Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları, 2 Senin önünde duracak soyları.››
1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.
2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.
3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.
4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.
5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.
6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.
7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.
9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,
10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.
11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.
12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.
14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.
15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.
16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.
18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
24 Mi diras:Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.
26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.
27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.
28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.