1 Ey Tanrı, yakarışımı işit, 2 Duama kulak ver!

2 Sana seslenirim yeryüzünün öbür ucundan, 2 Yüreğime hüzün çökünce. Erişemeyeceğim yüksek bir kayaya çıkar beni,

3 Çünkü sen benim için sığınak, 2 Düşmana karşı güçlü bir kule oldun.

4 Çadırında sonsuza dek oturmak 2 Ve kanatlarının gölgesine sığınmak isterim. |iSela

5 Çünkü sen, ey Tanrı, adaklarımı duydun, 2 Adından korkanların mirasını bana verdin.

6 Kralın günlerine gün kat, 2 Yılları yüzyıllar olsun!

7 Tanrının huzurunda sonsuza dek tahtında otursun; 2 Onu sevgin ve sadakatinle koru!

8 O zaman adını hep ilahilerle öveceğim, 2 Her gün adaklarımı yerine getireceğim.

1 Al la ĥorestro. Por korda instrumento. De David. Aŭskultu, ho Dio, mian krion; Atentu mian preĝon.

2 De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

3 Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

4 Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. Sela.

5 Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

6 Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

7 Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

8 Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.