1 Ey bütün halklar, dinleyin! 2 Kulak verin hepiniz, ey dünyada yaşayanlar,
2 Halk çocukları, bey çocukları, 2 Zenginler, yoksullar!
3 Bilgelik dökülecek ağzımdan, 2 Anlayış sağlayacak içimdeki düşünceler,
4 Kulak vereceğim özdeyişlere, 2 Lirle yorumlayacağım bilmecemi.
5 Niçin korkayım kötü günlerde 2 Niyeti bozuk düşmanlarım çevremi sarınca?
6 Onlar varlıklarına güvenir, 2 Büyük servetleriyle böbürlenirler.
7 Kimse kimsenin hayatının bedelini ödeyemez, 2 Tanrıya fidye veremez.
8 Çünkü hayatın fidyesi büyüktür, 2 Kimse ödemeye yeltenmemeli.
9 Böyle olmasa, 2 Sonsuza dek yaşar insan, 2 Mezar yüzü görmez.
10 Kuşkusuz herkes biliyor bilgelerin öldüğünü, 2 Aptallarla budalaların yok olduğunu. 2 Mallarını başkalarına bırakıyorlar.
11 Mezarları, sonsuza dek evleri, 2 Kuşaklar boyu konutları olacak, 2 Topraklarına kendi adlarını verseler bile. evleri, kuşaklar boyu konutları olacak››, Masoretik metin ‹‹ ‹Evlerimiz sonsuza dek kalacak› diye düşünüyorlar››.
12 Bütün gösterişine karşın geçicidir insan, 2 Ölüp giden hayvanlar gibi.
13 Budalaların yolu, 2 Onların sözünü onaylayanların sonu budur. |iSela
14 Sürü gibi ölüler diyarına sürülecekler, 2 Ölüm güdecek onları. 2 Tan ağarınca doğrular onlara egemen olacak, 2 Cesetleri çürüyecek, 2 Ölüler diyarı onlara konut olacak.
15 Ama Tanrı beni 2 Ölüler diyarının pençesinden kurtaracak 2 Ve yanına alacak. |iSela
16 Korkma biri zenginleşirse, 2 Evinin görkemi artarsa.
17 Çünkü ölünce hiçbir şey götüremez, 2 Görkemi onunla mezara gitmez.
18 Yaşarken kendini mutlu saysa bile, 2 Başarılı olunca övülse bile.
19 Atalarının kuşağına katılacak, 2 Onlar ki asla ışık yüzü görmeyecekler.
20 Bütün gösterişine karşın anlayışsızdır insan, 2 Ölüp giden hayvanlar gibi.
1 Al la ĥorestro. De la Koraĥidoj. Psalmo. Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,
2 Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.
3 Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.
4 Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.
5 Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,
6 Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?
7 Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li
8 (Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),
9 Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.
10 Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.
11 Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.
12 Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.
13 Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. Sela.
14 Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon.
15 Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. Sela.
16 Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.
17 Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.
18 Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,
19 Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.
20 Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.