1 O gün Yahudada şu ilahi söylenecek: Güçlü bir kentimiz var. 2 Çünkü Tanrının kurtarışı 2 Kente sur ve duvar gibidir.

2 Açın kentin kapılarını, 2 Sadık kalan doğru ulus içeri girsin.

3 Sana güvendiği için 2 Düşüncelerinde sarsılmaz olanı 2 Tam bir esenlik içinde korursun.

4 RABbe sonsuza dek güvenin, 2 Çünkü RAB, evet RAB sonsuza dek kalıcı kayadır.

5 Yüksekte oturanı alçaltır, 2 Yüce kenti yıkar, 2 Yerle bir eder.

6 O kent ayak altında, 2 Mazlumların ayakları, 2 Yoksulların adımları altında çiğnenecek.

7 Doğru adamın yolu düzdür, 2 Ey Dürüst Olan, doğru adamın yolunu sen düzlersin.

8 Evet, ya RAB, ilkelerinin çizdiği yolda sana umut bağladık, 2 Adın ve ünündür yüreğimizin dileği,

9 Geceleri canım sana susar, 2 Evet, içimde ruhum seni özler; 2 Çünkü senin ilkelerin yeryüzünde oldukça, 2 Orada oturanlar doğruluğu öğrenir.

10 Kötüler lütfedilse bile doğruluğu öğrenmez. 2 Dürüstlüğün egemen olduğu diyarda haksızlık eder, 2 RABbin büyüklüğünü görmezler.

11 Ya RAB, elin yükseldi, ama görmüyorlar, 2 Halkın için gösterdiğin gayreti görüp utansınlar. 2 Evet, düşmanların için yaktığın ateş onları yiyip bitirecek.

12 Ya RAB, bizi esenliğe çıkaracak sensin, 2 Çünkü ne yaptıysak hepsi senin başarındır.

13 Ey Tanrımız RAB, senden başka efendiler bizi yönetti, 2 Ama yalnız sana, senin adına yakaracağız.

14 O efendiler öldü, artık yaşamıyorlar, 2 Dirilmeyecek onlar. 2 Çünkü onları cezalandırıp yok ettin, 2 Anılmalarına son verdin.

15 Ulusu çoğalttın, ya RAB, 2 Evet, ulusu çoğalttın ve yüceltildin. 2 Her yönde ülkenin sınırlarını genişlettin.

16 Ya RAB, sıkıntıdayken seni aradılar. 2 Onları terbiye ettiğinde sessizce yakararak içlerini döktüler.

17 Doğum vakti yaklaşan gebe kadın 2 Çektiği sancıdan ötürü nasıl kıvranır, feryat ederse, 2 Senin önünde biz de öyle olduk, ya RAB.

18 Gebe kaldık, kıvrandık, 2 Rüzgardan başka bir şey doğurmadık sanki. 2 Ne dünyaya kurtuluş sağlayabildik, 2 Ne de dünyada yaşayanları yaşama kavuşturabildik.

19 Ama senin ölülerin yaşayacak, 2 Bedenleri dirilecek. 2 Ey sizler, toprak altında yatanlar, 2 Uyanın, ezgiler söyleyin. 2 Çünkü senin çiyin sabah çiyine benzer, 2 Toprak ölülerini yaşama kavuşturacak.

20 Haydi halkım, iç odalarınıza girip 2 Ardınızdan kapılarınızı kapatın, 2 RABbin öfkesi geçene dek kısa süre gizlenin.

21 Çünkü dünyada yaşayanları 2 Suçlarından ötürü cezalandırmak için 2 RAB bulunduğu yerden geliyor. 2 Dünya üzerine dökülen kanı açığa vuracak, 2 Öldürülenleri artık saklamayacak.

1 Naquele tempo será cantado este cântico na terra de Judá: Nós vimos uma cidade forte, em que se pôs por proteção muro e antemuro.

2 Abri as portas, deixai entrar um povo justo, que respeita a fidelidade,

3 que tem caráter firme e conserva a paz, porque tem confiança em vós.

4 Tende sempre confiança no Senhor, porque o Senhor é o rochedo perene.

5 Ele derrubou os que habitavam nas alturas e destruiu a cidade soberba; derrubou-a por terra e ao nível do chão a reduziu.

6 Ela é calcada aos pés pela plebe, sob os passos dos indigentes.

7 O caminho do justo é reto; vós aplanais a senda do justo.

8 Seguindo a vereda de vossos juízos, Senhor, nós vos esperamos; por vosso nome e vossa memória nossa alma aspira.

9 Minha alma vos deseja durante a noite e meu espírito vos procura desde a manhã. Quando vossos juízos se exercem sobre a terra, os habitantes do mundo aprendem a justiça.

10 Porém, se se perdoar o ímpio, ele não aprenderá a justiça; na terra da retidão ele se entregará ao mal e não verá a majestade do Senhor.

11 Senhor, vossa mão está levantada sem que o percebam. Que vejam vosso ardente amor por vosso povo, e sejam confundidos; e que o fogo, bom para os vossos inimigos, os devore.

12 Senhor, proporcionai-nos a paz! Pois vós nos tendes tratado segundo o nosso procedimento.

13 Senhor, nosso Deus, outros senhores, além de vós, nos têm dominado, mas não queremos reconhecer outro senão vós.

14 Os mortos não reviverão, as sombras não ressuscitarão, porque vós os castigastes e destruístes e apagastes até sua memória.

15 Aumentai a nação, Senhor {aumentai a nação}, manifestai vossa grandeza, e dilatai as fronteiras da nação.

16 Senhor, na tribulação, nós vos buscamos, e clamamos a vós na angústia em que vosso castigo nos abate.

17 Como uma mulher grávida, prestes a dar à luz, se retorce e grita em suas dores, assim estamos diante de vós, Senhor:

18 nós concebemos e sofremos para dar à luz {o vento}, sem poder dar a salvação à nossa terra; não nasceram novos habitantes no mundo.

19 Que os vossos mortos revivam! Que seus cadáveres ressuscitem! Que despertem e cantem aqueles que jazem sepultos, porque vosso orvalho é um orvalho de luz e a terra restituirá o dia às sombras.

20 Vai, povo meu, entra nos teus quartos, fecha atrás de ti as portas. Esconde-te por alguns instantes até que a cólera passe,

21 porque o Senhor vai sair de sua morada para punir os crimes dos habitantes da terra; porque a terra fará brotar o sangue que ela bebeu, e não ocultará mais os corpos dos assassinados.