1 ‹‹Şimdi, ey kulum Yakup soyu, 2 Seçtiğim İsrail halkı, dinle!

2 Seni yaratan, rahimde sana biçim veren, 2 Sana yardım edecek olan RAB şöyle diyor: 2 ‹Korkma, ey kulum Yakup soyu, 2 Ey seçtiğim Yeşurun! verilen bir addır.

3 ‹‹ ‹Susamış toprağı sulayacak, 2 Kurumuş toprakta dereler akıtacağım. 2 Çocuklarının üzerine Ruhumu dökecek, 2 Soyunu kutsayacağım.

4 Akarsu kıyısında otlar arasında yükselen 2 Kavaklar gibi boy atacaklar.›

5 ‹‹Kimi, ‹Ben RABbe aitim› diyecek, 2 Kimi Yakup adını alacak, 2 Kimi de eline ‹RABbe ait› yazıp 2 İsrail adını benimseyecek.››

6 RAB, İsrailin Kralı ve Kurtarıcısı, 2 Her Şeye Egemen RAB diyor ki, 2 ‹‹İlk ve son benim, 2 Benden başka Tanrı yoktur.

7 Benim gibi olan var mı? Haber versin. 2 Ezeli halkımı var ettiğimden beri olup bitenleri, 2 Bundan sonra olacakları söyleyip sıralasın, 2 Evet, gelecek olayları bildirsin!

8 Yılmayın, korkmayın! 2 Size çok önceden beri söyleyip açıklamadım mı? 2 Tanıklarım sizsiniz. 2 Benden başka Tanrı var mı? 2 Hayır, başka Kaya yok; 2 Ben bir başkasını bilmiyorum.››

9 Putlara biçim verenlerin hepsi boş insanlardır. 2 Değer verdikleri nesneler hiçbir işe yaramaz. 2 Putların tanıkları onlardır; 2 Ne bir şey görür ne de bir şey bilirler. 2 Bunun sonucunda utanç içinde kalacaklar.

10 Kim yararsız ilaha biçim vermek, 2 Dökme put yapmak ister?

11 Bakın, bu putlarla uğraşanların hepsi utanacak. 2 Onları yapanlar salt insan. 2 Hepsi toplanıp yargılanmaya gelsin. 2 Dehşete düşecek, utanacaklar birlikte.

12 Demirci aletini alır, 2 Kömür ateşinde çalışır, 2 Çekiçle demire biçim verir. 2 Güçlü koluyla onu işler. 2 Acıkır, güçsüz kalır, su içmeyince tükenir.

13 Marangoz iple ölçü alır, 2 Tahtayı tebeşirle çizer. 2 Raspayla tahtayı biçimlendirir, 2 Pergelle işaretler, insan biçimi verir. 2 İnsan güzelliğinde, 2 Evde duracak bir put yapar.

14 İnsan kendisi için sedir ağaçları keser, 2 Palamut, meşe ağaçları alır. 2 Ormanda kendine bir ağaç seçer. 2 Bir çam diker, ama ağacı büyüten yağmurdur.

15 Sonra ağaç odun olarak kullanılır. 2 İnsan aldığı odunla hem ısınır, 2 Hem tutuşturup ekmek pişirir, 2 Hem de bir ilah yapıp tapınır. 2 Yaptığı putun önünde yere kapanır.

16 Odunun bir kısmını yakar, 2 Ateşinde et kızartıp karnını doyurur. 2 Isınınca bir oh çeker, 2 ‹‹Isındım, ateşin sıcaklığını duyuyorum›› der.

17 Artakalan odundan kendine bir ilah, 2 Oyma put yapar; 2 Önünde yere kapanıp ona tapınır, 2 ‹‹Beni kurtar, çünkü ilahım sensin›› diye yakarır.

18 Böyleleri anlamaz, bilmez. 2 Çünkü gözleri de zihinleri de öylesine kapalı ki, 2 Görmez, anlamazlar.

19 Durup düşünmez, bilmez, 2 Anlamazlar ki şöyle desinler: 2 ‹‹Odunun bir kısmını yakıp 2 Ateşinde ekmek pişirdim, et kızartıp yedim. 2 Artakalanından iğrenç bir şey mi yapayım? 2 Bir odun parçasının önünde yere mi kapanayım?››

20 Külle besleniyorlar. 2 Aldanan yürekleri onları saptırıyor. 2 Canlarını kurtaramaz, 2 ‹‹Sağ elimdeki şu nesne aldatıcı değil mi?›› diyemezler.

21 ‹‹Ey Yakup soyu, ey İsrail, 2 Söylediklerimi anımsayın, çünkü kulumsunuz. 2 Size ben biçim verdim, kulumsunuz; 2 Seni unutmam, ey İsrail.

22 İsyanlarınızı bulut gibi, 2 Günahlarınızı sis gibi sildim. 2 Bana dönün, çünkü sizi kurtardım.››

23 Sevinçle haykırın, ey gökler, 2 Çünkü bunu RAB yaptı. 2 Haykırın, ey yerin derinlikleri. 2 Ey dağlar, ey orman, ormandaki her ağaç, 2 Sevinç çığlıklarına katılın. 2 Çünkü RAB Yakup soyunu kurtararak 2 İsrailde görkemini gösterdi.

24 Sizi kurtaran, 2 Size rahimde biçim veren RAB diyor ki, 2 ‹‹Her şeyi yaratan, 2 Gökleri yalnız başına geren, 2 Yeryüzünü tek başına seren, 2 Sahte peygamberlerin belirtilerini boşa çıkaran, 2 Falcılarla alay eden, 2 Bilgeleri geri çeviren, 2 Bilgilerini saçmalığa dönüştüren, 2 Kulunun sözlerini yerine getiren, 2 Ulaklarının peygamberlik sözlerini gerçekleştiren, 2 Yeruşalim için, ‹İçinde oturulacak›, 2 Yahuda kentleri için, ‹Yeniden kurulacak, 2 Yıkıntılarını onaracağım› diyen; 2 Engine, ‹Kuru! Sularını kurutacağım› diyen, 2 Koreş için, ‹O çobanımdır, 2 Her istediğimi yerine getirecek›, 2 Yeruşalim için, ‹Yeniden kurulacak›, 2 Tapınak için, ‹Temeli atılacak› diyen RAB benim.››

1 Agora escuta, Jacó, meu servo, Israel, a quem escolhi.

2 Eis o que diz o Senhor que te criou, que te formou desde o seio materno e te socorreu: nada temas, Jacó, meu servo, meu Israel, a quem escolhi!

3 Porque derramarei água sobre o solo sequioso, fá-la-ei correr sobre a terra árida, derramarei meu espírito sobre tua posteridade, e minha bênção sobre teus rebentos.

4 Crescerão como a vegetação irrigada, como os álamos à beira dos arroios.

5 Um dirá: Eu sou do Senhor, outro reclamará para si o nome de Jacó, um terceiro escreverá na sua mão: Ao Senhor, e receberá o cognome de Israel.

6 Eis o que diz o Senhor, o rei de Israel, seu Redentor, o Senhor dos exércitos: Eu sou o primeiro e o último, não há outro Deus afora eu.

7 Quem é igual a mim? Que venha sustentar suas pretensões! Que prove e pleiteie contra mim! Quem anunciou o futuro, desde a origem? Que nos predigam o que deve ainda acontecer! Não tenhais medo então, e não tremais!

8 Não vos tenho esclarecido desde há muito tempo? Vós sois minhas testemunhas: existe outro Deus a não ser eu? Haverá outro rochedo além de mim?

9 Os fabricantes de ídolos nada são e suas preciosas obras nada valem; para confusão deles, suas testemunhas não sabem ver nem compreender.

10 Aquele que quer modelar um deus, funde uma estátua que não servirá para nada.

11 Seus fiéis ficarão decepcionados e seus operários são apenas homens. Que todos se congreguem e compareçam. Ficarão assustados e decepcionados.

12 O ferreiro manipula o formão e trabalha no forno; talha o ídolo com golpes de martelo; modela-o com mão vigorosa; mas tem fome, sente-se esgotado, tem sede, está extenuado.

13 O escultor em madeira estica o cordel, traça o esquema a lápis, desbasta a imagem com o cinzel, mede-a com o compasso; dá-lhe forma humana, fá-la um belo tipo de homem, para colocá-la numa casa.

14 Vai cortar madeira, apanha um roble ou um carvalho que tinham deixado crescer entre as árvores da floresta que o Senhor havia plantado, e que a chuva havia feito crescer.

15 Depois faz com a madeira um fogo, e leva-o para se aquecer; queima-a também para cozer o pão; enfim serve-se dela para fabricar um ídolo diante do qual se prosterna.

16 Queima a metade de sua madeira, sobre a brasa assa a carne, come esse assado até fartar-se. Então aquece-se e diz: Como é bom sentir o calor e admirar a chama!

17 Com a sobra faz um deus, um ídolo diante do qual se prostra para adorá-lo e orar dizendo: Salva-me, tu és meu deus.

18 Falta bom senso e juízo a essa gente; têm os olhos tão fechados que não vêem, seus corações não podem compreender.

19 Ninguém reflete nem tem bom senso e inteligência para se dizer: Queimei metade, cozi pão sobre a brasa, aí assei a carne que comi e iria eu fazer do resto um ídolo miserável? Prostrar-me-ia diante de um pedaço de madeira?

20 Este homem se nutre de cinzas, seu coração desabusado o desencaminha, ele não consegue salvar-se nem dizer: Não será um logro o que tenho nas mãos?

21 Lembra-te dessas coisas, Jacó! {Recorda-te}, Israel, que tu és meu servo. Eu te formei, tu és meu servo, Israel, não posso esquecer-te.

22 Fiz desaparecer tuas iniqüidades como uma nuvem, e teus pecados como uma neblina: volve a mim, porque te resgatei.

23 Céus, regozijai-vos, pois o Senhor agiu: Ressoai de alegria, profundezas da terra! Explodi de alegria, ó montanhas! E tu também, floresta, com todas as tuas árvores, porque o Senhor resgatou Jacó, e manifestou sua glória em Israel.

24 Eis o que diz o Senhor, teu Redentor, que te formou desde o seio de tua mãe: Sou eu, o Senhor, que fiz todas as coisas, sozinho estendi os céus. Firmei a terra: quem estava comigo?

25 Confundo os sinais dos falsos profetas, faço delirar os adivinhos, faço voltar atrás os sábios, e transformo sua sabedoria em loucura.

26 Mantenho a palavra de meus servos, cumpro o que predizem meus enviados; digo que Jerusalém deve ser reabitada. Que as cidades de Judá devem ser reedificadas. Delas reerguerei as ruínas.

27 Digo ao abismo: Seca-te, vou estancar tuas torrentes.

28 Digo de Ciro: É meu pastor, executará em tudo a minha vontade. Falando de Jerusalém: Que seja reedificada! E do templo: Que seja reconstruído!