1 RAB diyor ki, ‹‹Susun karşımda, ey kıyı halkları! 2 Halklar güçlerini tazelesin, 2 Öne çıkıp konuşsunlar. 2 Yargı için bir araya gelelim.

2 ‹‹Doğudan adaleti harekete geçiren, 2 Hizmete koşan kim? 2 Ulusları önüne katıyor, krallara baş eğdiriyor. 2 Kılıcıyla toz ediyor onları, 2 Yayıyla savrulan samana çeviriyor. simgeliyor (bkz. 45:1).

3 Kovalıyor onları, 2 Ayak basmadığı bir yoldan esenlikle geçiyor.

4 Bunları yapıp gerçekleştiren, 2 Kuşakları başlangıçtan beri çağıran kim? 2 Ben RAB, ilkim; sonuncularla da yine Ben olacağım.››

5 Kıyı halkları bunu görüp korktu. 2 Dünyanın dört bucağı titriyor. 2 Yaklaşıyor, geliyorlar.

6 Herkes komşusuna yardım ediyor, 2 Kardeşine, ‹‹Güçlü ol›› diyor.

7 Zanaatçı kuyumcuyu yüreklendiriyor, 2 Madeni çekiçle düzleyen, 2 ‹‹Lehim iyi oldu›› diyerek örse vuranı yüreklendiriyor. 2 Kımıldamasın diye putu yerine çiviliyor.

8 ‹‹Ama sen, ey kulum İsrail, 2 Seçtiğim Yakup soyu, 2 Dostum İbrahimin torunları!

9 Sizleri dünyanın dört bucağından topladım, 2 En uzak yerlerden çağırdım. 2 Dedim ki, ‹Sen kulumsun, seni seçtim, 2 Seni reddetmedim.›

10 Korkma, çünkü ben seninleyim, 2 Yılma, çünkü Tanrın benim. 2 Seni güçlendireceğim, evet, sana yardım edeceğim; 2 Zafer kazanan sağ elimle sana destek olacağım.

11 ‹‹Sana öfkelenenlerin hepsi utanacak, rezil olacak. 2 Sana karşı çıkanlar hiçe sayılıp yok olacak.

12 Seninle çekişenleri arasan da bulamayacaksın. 2 Seninle savaşanlar hiçten beter olacak.

13 Çünkü sağ elinden tutan, 2 ‹Korkma, sana yardım edeceğim› diyen Tanrın RAB benim.

14 ‹‹Ey Yakup soyu, toprak kurdu, 2 Ey İsrail halkı, korkma! 2 Sana yardım edeceğim›› diyor RAB, 2 Seni kurtaran İsrailin Kutsalı.

15 ‹‹İşte, seni dişli, keskin, yepyeni bir harman döveni yaptım. 2 Harman edip ufalayacaksın dağları, 2 Tepeleri samana çevireceksin.

16 Onları savurduğunda rüzgar alıp götürecek, 2 Darmadağın edecek hepsini kasırga. 2 Sense RABde sevinç bulacak, 2 İsrailin Kutsalıyla övüneceksin.

17 ‹‹Düşkünlerle yoksullar su arıyor, ama yok. 2 Dilleri kurumuş susuzluktan. 2 Ben RAB, onları yanıtlayacağım, 2 Ben, İsrailin Tanrısı, onları bırakmayacağım.

18 Çıplak tepeler üzerinde ırmaklar, 2 Vadilerde su kaynakları yapacağım. 2 Çölü havuza, 2 Kurak toprağı pınara çevireceğim.

19 Çölü sedir, akasya, 2 Mersin ve iğde ağaçlarına kavuşturacağım. 2 Bozkıra çam, köknar 2 Ve selviyi bir arada dikeceğim.

20 Öyle ki, insanlar görüp bilsinler, 2 Hep birlikte düşünüp anlasınlar ki, 2 Bütün bunları RABbin eli yapmış, 2 İsrailin Kutsalı yaratmıştır.››

21 ‹‹Davanızı sunun›› diyor RAB, 2 ‹‹Kanıtlarınızı ortaya koyun›› diyor Yakupun Kralı,

22 ‹‹Putlarınızı getirin de olacakları bildirsinler bize. 2 Olup bitenleri bildirsinler ki düşünelim, 2 Sonuçlarını bilelim. 2 Ya da gelecekte olacakları duyursunlar bize.

23 Ey putlar, bundan sonra olacakları bize bildirin de, 2 İlah olduğunuzu bilelim! 2 Haydi bir iyilik ya da kötülük edin de, 2 Hepimiz korkup dehşete düşelim.

24 Siz de yaptıklarınız da hiçten betersiniz, 2 Sizi yeğleyen iğrençtir.

25 ‹‹Kuzeyden birini harekete geçirdim, geliyor, 2 Gün doğusundan beni adımla çağıran biri. 2 Çömlekçinin balçığı çiğnediği gibi, 2 Önderleri çamur gibi çiğneyecek ayağıyla.

26 Hanginiz bunu başlangıçtan bildirdi ki, bilelim, 2 Kim önceden bildirdi ki, ‹Haklısın› diyelim? 2 Konuştuğunuzu bildiren de 2 Duyuran da 2 Duyan da olmadı hiç.

27 Siyona ilk, ‹İşte, geldiler› diyen benim. 2 Yeruşalime müjdeci gönderdim.

28 Bakıyorum, aralarında öğüt verebilecek kimse yok ki, 2 Onlara danışayım, onlar da yanıtlasınlar.

29 Hepsi bomboş, yaptıkları da bir hiç. 2 Halkın putları yalnızca yeldir, sıfırdır.››

1 Ilhas, silenciai para me ouvir, e que os povos renovem suas forças. Que venham tomar a palavra, e pleitear comigo sua causa!

2 Quem suscitou do Oriente aquele cujos passos são acompanhados de vitórias? Quem pôs então as nações à sua mercê, e fez cair diante dele os reis? Sua espada os reduz a pó, seu arco os dispersa como se fossem palha.

3 Persegue-os e passa invulnerável, sem mesmo tocar com seus pés o caminho.

4 Quem, pois, realizou essas coisas? Aquele que desde a origem chama as gerações à vida: eu, o Senhor, que sou o primeiro - e que estarei ainda com os últimos.

5 À sua vista as ilhas são presas de temor, e os confins da terra tremem. {Que se apresentem e venham}.

6 Prestam-se assistência mútua, dizem um ao outro: Coragem!

7 O fundidor estimula o ourives, e o malhador, o ferreiro: A solda é boa, diz. Ele a reforça com rebites para que não oscile.

8 Mas tu, Israel, meu servo, Jacó que escolhi, raça de Abraão, meu amigo,

9 tu, que eu trouxe dos confins da terra, e que fiz vir do fim do mundo, e a quem eu disse: Tu és meu servo, eu te escolhi, e não te rejeitei;

10 nada temas, porque estou contigo, não lances olhares desesperados, pois eu sou teu Deus; eu te fortaleço e venho em teu socorro, eu te amparo com minha destra vitoriosa.

11 Vão ficar envergonhados e confusos todos aqueles que se revoltaram contra ti; serão aniquilados e destruídos aqueles que te contradizem;

12 em vão os procurarás, não mais encontrarás aqueles que lutam contra ti; serão destruídos e reduzidos a nada aqueles que te combatem.

13 Pois eu, o Senhor, teu Deus, eu te seguro pela mão e te digo: Nada temas, eu venho em teu auxílio.

14 Portanto, nada de medo, Jacó, pobre vermezinho, Israel, mísero inseto. Sou eu quem venho em teu auxílio, diz o Senhor, teu Redentor é o Santo de Israel.

15 Vou fazer de ti um trenó triturador, novinho, eriçado de pontas: calcarás e esmagarás as montanhas, picarás miúdo as colinas como a palha do trigo.

16 Tu as joeirarás e o vento as carregará; o turbilhão as espalhará; entretanto, graças ao Senhor, alegrar-te-ás, gloriar-te-ás no Santo de Israel.

17 Os infelizes que buscam água e não a encontram e cuja língua está ressequida pela sede, eu, o Senhor, os atenderei, eu, o Deus de Israel, não os abandonarei.

18 Sobre os planaltos desnudos, farei correr água, e brotar fontes no fundo dos vales. Transformarei o deserto em lagos, e a terra árida em fontes.

19 Plantarei no deserto cedros e acácias, murtas e oliveiras; farei crescer nas estepes o cipreste, ao lado do olmo e do buxo,

20 a fim de que saibam à evidência, e pela observação compreendam, que foi a mão do Senhor que fez essas coisas, e o Santo de Israel quem as realizou.

21 Pleiteai vossa causa, diz o Senhor; fazei valer vossos argumentos, diz o rei de Jacó.

22 Que se apresentem e nos predigam o que vai acontecer. Do passado ou do que souberam predizer, a que tenhamos dado atenção? Ou então anunciai-nos o futuro, para nos fazer conhecer o final.

23 Revelai o que acontecerá mais tarde, e admitiremos que vós sois deuses. Fazei qualquer coisa a fim de que nos possamos medir!

24 Mas nada sois, vossa obra é nula, afeiçoar-se a vós é abominável.

25 Eu o fiz surgir do norte e ele vem, do oriente, chamei-o pelo nome; ele calca aos pés os príncipes como lama, qual o oleiro quando amassa o barro.

26 Quem o havia predito para nos prevenir, quem o havia anunciado, para que se diga: É exato? Ninguém o declarou, ninguém o avisou, ninguém ouviu vossos oráculos.

27 Eu sou o primeiro que disse a Sião: Ei-los, e enviei a Jerusalém a boa nova.

28 Entre eles não encontrei ninguém, ninguém que soubesse dar um aviso. Pergunto-lhes: De onde vem ele? Não respondem.

29 Pois bem, todos eles nada são, suas obras são nulas. Suas estátuas, vazias como o vento.