1 Al la ĥorestro. Por ŝoŝanoj. Atesto de Asaf. Psalmo. Ho Paŝtisto de Izrael, aŭskultu; Vi, kiu kondukas Jozefon, kiel ŝafojn, Vi, kiu sidas sur keruboj, aperu!

2 Antaŭ Efraim kaj Benjamen kaj Manase veku Vian forton, Kaj venu, por savi nin.

3 Ho Dio, revenigu nin kaj lumigu Vian vizaĝon, Por ke ni estu savitaj.

4 Ho Eternulo, Dio Cebaot, Ĝis kiam Vi kolere repuŝos la preĝon de Via popolo?

5 Vi manĝigis al ili panon larman, Kaj Vi trinkigis al ili larmojn per granda mezuro.

6 Vi faris nin objekto de disputo por niaj najbaroj; Kaj niaj malamikoj nin mokas.

7 Ho Dio Cebaot! revenigu nin kaj lumigu Vian vizaĝon, Por ke ni estu savitaj.

8 Vinberbranĉon el Egiptujo Vi elportis, Vi forpelis popolojn kaj ĝin plantis;

9 Vi purigis lokon por ĝi; Kaj ĝi profundigis siajn radikojn kaj plenigis la tutan landon;

10 Montojn kovris ĝia ombro, Kaj ĝiaj branĉoj fariĝis kiel cedroj de Dio.

11 Ĝi etendis siajn branĉojn ĝis la maro Kaj siajn branĉetojn ĝis la Rivero.

12 Kial Vi detruis ĝiajn barilojn, Ke ĉiuj pasantoj ĝin ŝiras?

13 Subfosas ĝin arbara apro, Kaj kampa besto ĝin mordas.

14 Ho Dio Cebaot, returniĝu; Rigardu el la ĉielo kaj vidu, kaj rememoru tiun vinbertrunkon,

15 Kaj ŝirmu tion, kion plantis Via dekstra mano, Kaj la kreskaĵidon, kiun Vi fortikigis por Vi.

16 Ĝi estas bruligita de fajro, krevinta; De Via minaca vizaĝo ili pereis.

17 Via brako estu super la viro de Via dekstra mano, Super la homido, kiun Vi fortikigis por Vi.

18 Kaj ni ne foriros de Vi; Vivigu nin, kaj ni vokos Vian nomon.

19 Ho Eternulo, Dio Cebaot! revenigu nin, lumigu Vian vizaĝon, Por ke ni estu savitaj.

1 Give ear, O Shepherd of Israel,

Thou that leadest Joseph like a flock;

Thou that sittest above the cherubim, shine forth.

2 Before Ephraim and Benjamin and Manasseh, stir up thy might,

And come to save us.

3 Turn us again, O God;

And cause thy face to shine, and we shall be saved.

4 O Jehovah God of hosts,

How long wilt thou be angry against the prayer of thy people?

5 Thou hast fed them with the bread of tears,

And given them tears to drink in large measure.

6 Thou makest us a strife unto our neighbors;

And our enemies laugh among themselves.

7 Turn us again, O God of hosts;

And cause thy face to shine, and we shall be saved.

8 Thou broughtest a vine out of Egypt:

Thou didst drive out the nations, and plantedst it.

9 Thou preparedst room before it,

And it took deep root, and filled the land.

10 The mountains were covered with the shadow of it,

And the boughs thereof were like cedars of God.

11 It sent out its branches unto the sea,

And its shoots unto the River.

12 Why hast thou broken down its walls,

So that all they that pass by the way do pluck it?

13 The boar out of the wood doth ravage it,

And the wild beasts of the field feed on it.

14 Turn again, we beseech thee, O God of hosts:

Look down from heaven, and behold, and visit this vine,

15 And the stock which thy right hand planted,

And the branch that thou madest strong for thyself.

16 It is burned with fire, it is cut down:

They perish at the rebuke of thy countenance.

17 Let thy hand be upon the man of thy right hand,

Upon the son of man whom thou madest strong for thyself.

18 So shall we not go back from thee:

Quicken thou us, and we will call upon thy name.

19 Turn us again, O Jehovah God of hosts;

Cause thy face to shine, and we shall be saved.