1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

1 (121:1) Песнь восхождения. Давида. Возрадовался я, когда сказали мне: "пойдем в дом Господень".

2 (121:2) Вот, стоят ноги наши во вратах твоих, Иерусалим, –

3 (121:3) Иерусалим, устроенный как город, слитый в одно,

4 (121:4) куда восходят колена, колена Господни, по закону Израилеву, славить имя Господне.

5 (121:5) Там стоят престолы суда, престолы дома Давидова.

6 (121:6) Просите мира Иерусалиму: да благоденствуют любящие тебя!

7 (121:7) Да будет мир в стенах твоих, благоденствие – в чертогах твоих!

8 (121:8) Ради братьев моих и ближних моих говорю я: "мир тебе!"

9 (121:9) Ради дома Господа, Бога нашего, желаю блага тебе.