1 Al la ĥorestro. Por ŝoŝanoj. De David. Savu min, ho Dio; Ĉar la akvoj venis ĝis mia animo.
2 Mi profundiĝis en profundan marĉon, kaj mi ne havas, sur kio stari; Mi enfalis en la profundon de la akvo, kaj la fluo min forportas.
3 Mi senfortiĝis de mia kriado, sekiĝis mia gorĝo; Laciĝis miaj okuloj de la atendado de mia Dio.
4 Pli multaj ol la haroj de mia kapo estas miaj senkaŭzaj malamantoj; Fortiĝis miaj premantoj, miaj maljustaj malamikoj; Kion mi ne rabis, tion mi devas fordoni.
5 Ho Dio, Vi scias mian malsaĝecon; Kaj miaj kulpoj ne estas kaŝitaj por Vi.
6 Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj esperas al Vi, ho mia Sinjoro, Eternulo Cebaot! Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj Vin serĉas, ho Dio de Izrael!
7 Ĉar pro Vi mi portas malhonoron, Honto kovras mian vizaĝon.
8 Mi fariĝis fremda por miaj fratoj, Nekonato por la filoj de mia patrino.
9 Ĉar fervoro pri Via domo min konsumis, Kaj la insultoj de Viaj insultantoj falis sur min.
10 Kaj mi ploras, mia animo estas en fasto, Kaj pri tio oni min hontigas.
11 Kiel veston mi metis sur min sakon, Kaj mi fariĝis moka ekzemplo por ili.
12 Parolas pri mi la sidantoj ĉe la pordego, Kaj la drinkantoj kantas pri mi.
13 Kaj mi preĝas al Vi, ho Eternulo, en favora tempo; Ho Dio, pro Via granda boneco respondu al mi per Via vera helpo.
14 Eligu min el la ŝlimo, ke mi ne dronu; Mi estu savita kontraŭ miaj malamantoj kaj el profunda akvo.
15 Ne fortiru min fluo de la akvo, Ne englutu min profundo, Kaj abismo ne fermu super mi sian buŝon.
16 Aŭskultu min, ho Eternulo, ĉar bona estas Via favorkoreco; Laŭ Via kompatemeco turnu Vin al mi.
17 Kaj ne kaŝu antaŭ Via sklavo Vian vizaĝon, ĉar mi suferas; Rapidu, aŭskultu min.
18 Alproksimiĝu al mia animo, savu ĝin; Spite miajn malamikojn liberigu min.
19 Vi scias mian malhonoron kaj mian honton kaj mian mokatecon; Antaŭ Vi estas ĉiuj miaj premantoj.
20 Honto rompis mian koron, kaj mi senfortiĝis; Mi atendis kompatantojn, sed ili forestis; Konsolantojn, sed mi ne trovis.
21 Kaj ili donis al mi por manĝo galon, Kaj en mia soifo ili trinkigis al mi vinagron.
22 Ilia tablo antaŭ ili fariĝu reto, Kaj ilia prospero fariĝu kaptilo.
23 Mallumiĝu iliaj okuloj, ke ili ne vidu; Kaj iliajn lumbojn malfortigu por ĉiam.
24 Verŝu sur ilin Vian furiozon, Kaj la flamo de Via kolero ilin ataku.
25 Ilia loĝejo dezertiĝu, En iliaj tendoj ne ekzistu loĝanto.
26 Ĉar tiun, kiun Vi frapis, ili persekutas, Kaj la suferojn de Viaj batitoj ili rakontas.
27 Aldonu kulpon al ilia kulpo, Ke ili ne atingu Vian bonecon.
28 Ili estu elstrekitaj el la libro de vivantoj, Kaj ili ne estu skribitaj kune kun virtuloj.
29 Sed mi estas malriĉa kaj suferanta; Via helpo min defendu, ho Dio.
30 Mi gloros la nomon de Dio per kanto, Kaj mi rakontos en danko Lian grandecon.
31 Kaj ĝi estos pli agrabla al la Eternulo, Ol bovo aŭ bovido kun kornoj kaj fendohavaj hufoj.
32 Vidos humiluloj kaj ĝojos! Ho serĉantoj de Dio, via koro reviviĝu.
33 Ĉar la Eternulo aŭskultas humilulojn, Kaj Siajn malliberulojn Li ne malŝatas.
34 Gloru Lin la ĉielo kaj la tero, La maroj, kaj ĉio, kio en ili moviĝas.
35 Ĉar Dio helpos Cionon kaj konstruos la urbojn de Judujo, Ke oni tie loĝos kaj ilin heredos.
36 Kaj la idaro de Liaj sklavoj ĝin heredos, Kaj la amantoj de Lia nomo loĝos en ĝi.
1 (68:1) Начальнику хора. На Шошанниме. Псалом Давида.
2 (68:2) Спаси меня, Боже, ибо воды дошли до души [моей].
3 (68:3) Я погряз в глубоком болоте, и не на чем стать; вошел во глубину вод, и быстрое течение их увлекает меня.
4 (68:4) Я изнемог от вопля, засохла гортань моя, истомились глаза мои от ожидания Бога [моего].
5 (68:5) Ненавидящих меня без вины больше, нежели волос на голове моей; враги мои, преследующие меня несправедливо, усилились; чего я не отнимал, то должен отдать.
6 (68:6) Боже! Ты знаешь безумие мое, и грехи мои не сокрыты от Тебя.
7 (68:7) Да не постыдятся во мне все, надеющиеся на Тебя, Господи, Боже сил. Да не посрамятся во мне ищущие Тебя, Боже Израилев,
8 (68:8) ибо ради Тебя несу я поношение, и бесчестием покрывают лице мое.
9 (68:9) Чужим стал я для братьев моих и посторонним для сынов матери моей,
10 (68:10) ибо ревность по доме Твоем снедает меня, и злословия злословящих Тебя падают на меня;
11 (68:11) и плачу, постясь душею моею, и это ставят в поношение мне;
12 (68:12) и возлагаю на себя вместо одежды вретище, – и делаюсь для них притчею;
13 (68:13) о мне толкуют сидящие у ворот, и поют в песнях пьющие вино.
14 (68:14) А я с молитвою моею к Тебе, Господи; во время благоугодное, Боже, по великой благости Твоей услышь меня в истине спасения Твоего;
15 (68:15) извлеки меня из тины, чтобы не погрязнуть мне; да избавлюсь от ненавидящих меня и от глубоких вод;
16 (68:16) да не увлечет меня стремление вод, да не поглотит меня пучина, да не затворит надо мною пропасть зева своего.
17 (68:17) Услышь меня, Господи, ибо блага милость Твоя; по множеству щедрот Твоих призри на меня;
18 (68:18) не скрывай лица Твоего от раба Твоего, ибо я скорблю; скоро услышь меня;
19 (68:19) приблизься к душе моей, избавь ее; ради врагов моих спаси меня.
20 (68:20) Ты знаешь поношение мое, стыд мой и посрамление мое: враги мои все пред Тобою.
21 (68:21) Поношение сокрушило сердце мое, и я изнемог, ждал сострадания, но нет его, – утешителей, но не нахожу.
22 (68:22) И дали мне в пищу желчь, и в жажде моей напоили меня уксусом.
23 (68:23) Да будет трапеза их сетью им, и мирное пиршество их – западнею;
24 (68:24) да помрачатся глаза их, чтоб им не видеть, и чресла их расслабь навсегда;
25 (68:25) излей на них ярость Твою, и пламень гнева Твоего да обымет их;
26 (68:26) жилище их да будет пусто, и в шатрах их да не будет живущих,
27 (68:27) ибо, кого Ты поразил, они [еще] преследуют, и страдания уязвленных Тобою умножают.
28 (68:28) Приложи беззаконие к беззаконию их, и да не войдут они в правду Твою;
29 (68:29) да изгладятся они из книги живых и с праведниками да не напишутся.
30 (68:30) А я беден и страдаю; помощь Твоя, Боже, да восставит меня.
31 (68:31) Я буду славить имя Бога [моего] в песни, буду превозносить Его в славословии,
32 (68:32) и будет это благоугоднее Господу, нежели вол, нежели телец с рогами и с копытами.
33 (68:33) Увидят [это] страждущие и возрадуются. И оживет сердце ваше, ищущие Бога,
34 (68:34) ибо Господь внемлет нищим и не пренебрегает узников Своих.
35 (68:35) Да восхвалят Его небеса и земля, моря и все движущееся в них;
36 (68:36) ибо спасет Бог Сион, создаст города Иудины, и поселятся там и наследуют его,
37 (68:37) и потомство рабов Его утвердится в нем, и любящие имя Его будут поселяться на нем.