1 Al la ĥorestro. Por ario:Matenkrepuska Cervino. Psalmo de David. Mia Dio, mia Dio, kial Vi forlasis min, Kaj estas malproksima de mia savo, de miaj plendaj paroloj?
2 Mia Dio, mi vokas en la tago, kaj Vi ne respondas; En la nokto, kaj mi ne trovas trankvilon.
3 Sed Vi estas sankta, Ho Vi, kiu loĝas inter la glorado de Izrael.
4 Vin fidis niaj patroj; Ili fidis, kaj Vi ilin helpis.
5 Al Vi ili kriadis kaj estis savataj; Vin ili fidis, kaj ili ne devis honti.
6 Sed mi estas vermo kaj ne homo; Mokata de la homoj, malestimata de la popolo.
7 Ĉiuj, kiuj min vidas, insultas min, Malfermegas la buŝon, balancas la kapon, dirante:
8 Li apogis sin al la Eternulo:Tiu helpu lin; Tiu savu lin, se Li amas lin.
9 Vi eltiris ja min el la ventro, Vi zorgis pri mi sur la brusto de mia patrino.
10 Al Vi mi estis ĵetita de post la momento de mia naskiĝo; De la ventro de mia patrino Vi estas mia Dio.
11 Ne malproksimiĝu de mi, Ĉar malfeliĉo estas proksima, kaj helpanton mi ne havas.
12 Ĉirkaŭis min multaj bovoj, Fortaj bovoj Baŝanaj stariĝis ĉirkaŭ mi.
13 Ili malfermegis kontraŭ mi siajn buŝojn, Kiel leono ŝiranta kaj krieganta.
14 Kiel akvo mi disverŝiĝis, Kaj disiĝis ĉiuj miaj ostoj; Mia koro fariĝis kiel vakso, Fandiĝis en mia interno.
15 Mia forto elsekiĝis kiel peco da poto; Mia lango algluiĝis al mia palato; Kaj Vi metas min en tomban polvon.
16 Ĉar ĉirkaŭis min hundoj; Amaso da malbonuloj staras ĉirkaŭ mi; Ili mordas miajn manojn kaj piedojn.
17 Mi povas kalkuli ĉiujn miajn ostojn; Ili rigardas kaj konstante rigardas.
18 Ili dividas miajn vestojn inter si, Pri mia tuniko ili lotas.
19 Sed Vi, ho Eternulo, ne malproksimiĝu; Mia forto, rapidu, por helpi min.
20 Savu de la glavo mian animon, Mian solan savu de la hundo.
21 Savu min de buŝo de leono, Kaj helpu min kontraŭ kornoj de bubaloj.
22 Mi predikos Vian nomon al miaj fratoj; En la mezo de popola kunveno mi Vin gloros.
23 Respektantoj de la Eternulo, gloru Lin; Tuta semo de Jakob, honoru Lin; Tuta semo de Izrael, estimegu Lin.
24 Ĉar Li ne malŝatis kaj ne malestimis la suferojn de premato, Kaj ne kaŝis antaŭ li Sian vizaĝon; Sed aŭskultis lin, kiam tiu kriis al Li.
25 Vin mi gloros en granda komunumo; Mi plenumos miajn promesojn antaŭ Liaj respektantoj.
26 La humiluloj manĝu kaj satiĝu, Gloru la Eternulon Liaj serĉantoj; Via koro vivu eterne.
27 Rememoros kaj revenos al la Eternulo ĉiuj finoj de la mondo; Kaj kliniĝos antaŭ Vi ĉiuj popolaj familioj.
28 Ĉar al la Eternulo apartenas la reĝado; Li reĝas super la popoloj.
29 Manĝos kaj kliniĝos ĉiuj grasuloj de la tero; Antaŭ Li genufleksos ĉiuj forirantaj al la tombo Kaj nepovantaj konservi sian animon viva.
30 Naskotaro Lin servos; Oni predikos pri mia Sinjoro al la estonta generacio.
31 Al naskota popolo oni venos kaj predikos Pri Lia justeco kaj pri Liaj faroj.
1 (21:1) Начальнику хора. При появлении зари. Псалом Давида.
2 (21:2) Боже мой! Боже мой! для чего Ты оставил меня? Далеки от спасения моего слова вопля моего.
3 (21:3) Боже мой! я вопию днем, – и Ты не внемлешь мне, ночью, – и нет мне успокоения.
4 (21:4) Но Ты, Святый, живешь среди славословий Израиля.
5 (21:5) На Тебя уповали отцы наши; уповали, и Ты избавлял их;
6 (21:6) к Тебе взывали они, и были спасаемы; на Тебя уповали, и не оставались в стыде.
7 (21:7) Я же червь, а не человек, поношение у людей и презрение в народе.
8 (21:8) Все, видящие меня, ругаются надо мною, говорят устами, кивая головою:
9 (21:9) "он уповал на Господа; пусть избавит его, пусть спасет, если он угоден Ему".
10 (21:10) Но Ты извел меня из чрева, вложил в меня упование у грудей матери моей.
11 (21:11) На Тебя оставлен я от утробы; от чрева матери моей Ты – Бог мой.
12 (21:12) Не удаляйся от меня, ибо скорбь близка, а помощника нет.
13 (21:13) Множество тельцов обступили меня; тучные Васанские окружили меня,
14 (21:14) раскрыли на меня пасть свою, как лев, алчущий добычи и рыкающий.
15 (21:15) Я пролился, как вода; все кости мои рассыпались; сердце мое сделалось, как воск, растаяло посреди внутренности моей.
16 (21:16) Сила моя иссохла, как черепок; язык мой прильпнул к гортани моей, и Ты свел меня к персти смертной.
17 (21:17) Ибо псы окружили меня, скопище злых обступило меня, пронзили руки мои и ноги мои.
18 (21:18) Можно было бы перечесть все кости мои; а они смотрят и делают из меня зрелище;
19 (21:19) делят ризы мои между собою и об одежде моей бросают жребий.
20 (21:20) Но Ты, Господи, не удаляйся от меня; сила моя! поспеши на помощь мне;
21 (21:21) избавь от меча душу мою и от псов одинокую мою;
22 (21:22) спаси меня от пасти льва и от рогов единорогов, услышав, [избавь] меня.
23 (21:23) Буду возвещать имя Твое братьям моим, посреди собрания восхвалять Тебя.
24 (21:24) Боящиеся Господа! восхвалите Его. Все семя Иакова! прославь Его. Да благоговеет пред Ним все семя Израиля,
25 (21:25) ибо Он не презрел и не пренебрег скорби страждущего, не скрыл от него лица Своего, но услышал его, когда сей воззвал к Нему.
26 (21:26) О Тебе хвала моя в собрании великом; воздам обеты мои пред боящимися Его.
27 (21:27) Да едят бедные и насыщаются; да восхвалят Господа ищущие Его; да живут сердца ваши во веки!
28 (21:28) Вспомнят, и обратятся к Господу все концы земли, и поклонятся пред Тобою все племена язычников,
29 (21:29) ибо Господне есть царство, и Он – Владыка над народами.
30 (21:30) Будут есть и поклоняться все тучные земли; преклонятся пред Ним все нисходящие в персть и не могущие сохранить жизни своей.
31 (21:31) Потомство [мое] будет служить Ему, и будет называться Господним вовек:
32 (21:32) придут и будут возвещать правду Его людям, которые родятся, что сотворил Господь.