1 Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

2 Ĉu kontraŭ multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj ĉu tiu, kiu multe parolas, estas prava?

3 Ĉu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?

4 Vi diras:Mia opinio estas ĝusta, Kaj mi estas pura antaŭ Viaj okuloj.

5 Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaŭ vi Siajn lipojn,

6 Kaj malkaŝus antaŭ vi la sekretojn de la saĝo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne ĉiujn viajn pekojn Dio rememoras.

7 Ĉu vi povas eltrovi la esencon de Dio? Ĉu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?

8 Tio estas pli alta ol la ĉielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol Ŝeol; Kion vi povas ekscii?

9 Pli longa ol la tero estas ĝia mezuro, Kaj pli larĝa ol la maro.

10 Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros juĝon, Tiam kiu repuŝos Lin?

11 Ĉar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.

12 Eĉ vanta homo devas kompreni, Eĉ homo, kiu naskiĝis sovaĝulo.

13 Se vi aranĝas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;

14 Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonaĵoj resti en via tendo:

15 Tiam vi povos levi vian vizaĝon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.

16 Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros ĝin kiel forfluintan akvon.

17 Kaj via vivo leviĝos pli hele ol la tagmezo, La mallumo fariĝos kiel mateno.

18 Kaj vi estos trankvila, ĉar ekzistas espero; Vi rigardos ĉirkaŭen, kaj iros dormi en sendanĝereco.

19 Vi kuŝos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj serĉos vian favoron.

20 Sed la okuloj de malpiuloj konsumiĝos, Pereos por ili la rifuĝo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.

1 And Zophar the Naamathite answereth and saith: --

2 Is a multitude of words not answered? And is a man of lips justified?

3 Thy devices make men keep silent, Thou scornest, and none is causing blushing!

4 And thou sayest, `Pure [is] my discourse, And clean I have been in Thine eyes.`

5 And yet, O that God had spoken! And doth open His lips with thee.

6 And declare to thee secrets of wisdom, For counsel hath foldings. And know thou that God forgetteth for thee, [Some] of thine iniquity.

7 By searching dost thou find out God? Unto perfection find out the Mighty One?

8 Heights of the heavens! -- what dost thou? Deeper than Sheol! -- what knowest thou?

9 Longer than earth [is] its measure, And broader than the sea.

10 If He pass on, and shut up, and assemble, Who then dost reverse it?

11 For he hath known men of vanity, And He seeth iniquity, And one doth not consider [it]!

12 And empty man is bold, And the colt of a wild ass man is born.

13 If thou -- thou hast prepared thy heart, And hast spread out unto Him thy hands,

14 If iniquity [is] in thy hand, put it far off, And let not perverseness dwell in thy tents.

15 For then thou liftest up thy face from blemish, And thou hast been firm, and fearest not.

16 For thou dost forget misery, As waters passed away thou rememberest.

17 And above the noon doth age rise, Thou fliest -- as the morning thou art.

18 And thou hast trusted because their is hope, And searched -- in confidence thou liest down,

19 And thou hast rested, And none is causing trembling, And many have entreated thy face;

20 And the eyes of the wicked are consumed, And refuge hath perished from them, And their hope [is] a breathing out of soul!