1 Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

2 Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?

3 Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?

4 Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.

5 Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,

6 Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.

7 Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.

8 Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;

9 Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.

10 Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.

11 Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?

12 En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.

13 Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,

14 Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.

15 Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.

16 Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;

17 Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;

18 Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin:Mi vin ne vidis.

19 Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.

20 Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.

21 Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.

22 Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.

1 And Bildad the Shuhite answereth and saith: --

2 Till when dost thou speak these things? And a strong wind -- sayings of thy mouth?

3 Doth God pervert judgment? And doth the Mighty One pervert justice?

4 If thy sons have sinned before Him, And He doth send them away, By the hand of their transgression,

5 If thou dost seek early unto God, And unto the Mighty makest supplication,

6 If pure and upright thou [art], Surely now He waketh for thee, And hath completed The habitation of thy righteousness.

7 And thy beginning hath been small, And thy latter end is very great.

8 For, ask I pray thee of a former generation, And prepare to a search of their fathers,

9 (For of yesterday we [are], and we know not, For a shadow [are] our days on earth.)

10 Do they not shew thee -- speak to thee, And from their heart bring forth words?

11 `Doth a rush wise without mire? A reed increase without water?

12 While it [is] in its budding -- uncropt, Even before any herb it withereth.

13 So [are] the paths of all forgetting God, And the hope of the profane doth perish,

14 Whose confidence is loathsome, And the house of a spider his trust.

15 He leaneth on his house -- and it standeth not: He taketh hold on it -- and it abideth not.

16 Green he [is] before the sun, And over his garden his branch goeth out.

17 By a heap his roots are wrapped, A house of stones he looketh for.

18 If [one] doth destroy him from his place, Then it hath feigned concerning him, I have not seen thee!

19 Lo, this [is] the joy of his way, And from the dust others spring up.`

20 Lo, God doth not reject the perfect, Nor taketh hold on the hand of evil doers.

21 While he filleth with laughter thy mouth, And thy lips with shouting,

22 Those hating thee do put on shame, And the tent of the wicked is not!