1 Grádicsok éneke, Dávidtól. Örvendezek, mikor mondják nékem: Menjünk el az Úr házába!

2 Ott álltak a mi lábaink a te kapuidban, oh Jeruzsálem!

3 Jeruzsálem, te [szépen] épült, mint a jól egybeszerkesztett város!

4 A hová feljárnak a nemzetségek, az Úrnak nemzetségei, bizonyságul Izráelnek, az Úr nevének tiszteletére.

5 Mert ott ülnek az ítélõszékek, Dávid házának székei.

6 Könyörögjetek Jeruzsálem békességéért; legyenek boldogok a téged szeretõk!

7 Békesség legyen a te várfalaid között, csendesség a te palotáidban.

8 Atyámfiaiért és barátaimért hadd mondhassam: béke veled!

9 Az Úrnak, a mi Istenünknek házáért hadd kivánhassak jót tenéked!

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.