1 Viešpačiu aš pasitikiu. Kaip jūs sakote mano sielai: "Skrisk kaip paukštis į kalnus"?

2 Įtempia nedorėliai lanką, prie templės strėlę jau deda, kad tamsoje šaudytų į tiesiaširdžius.

3 Kai pamatai griaunami, ką gi begali teisusis?

4 Viešpats savo šventykloje; danguje stovi Viešpaties sostas. Jo akys stebi, žmonių vaikus jos tyrinėja.

5 Viešpats teisųjį tiria, o nedorėliu ir smurtininku Jis bjaurisi.

6 Jis lydins ant bedievių žarijomis, ugnimi ir siera, jų lemtis bus svilinanti vėtra.

7 Viešpats teisus ir Jam miela teisybė. Dorieji regės Jo veidą.

1 Ben RABbe sığınırım, 2 Nasıl dersiniz bana, 2 ‹‹Kuş gibi kaç dağlara.

2 Bak, kötüler yaylarını geriyor, 2 Temiz yürekli insanları 2 Karanlıkta vurmak için 2 Oklarını kirişine koyuyor.

3 Temeller yıkılırsa, 2 Ne yapabilir doğru insan?››

4 RAB kutsal tapınağındadır, 2 Onun tahtı göklerdedir, 2 Bütün insanları görür, 2 Herkesi sınar.

5 RAB doğru insanı sınar, 2 Kötüden, zorbalığı sevenden tiksinir.

6 Kötülerin üzerine kızgın korlar ve kükürt yağdıracak, 2 Paylarına düşen kâse kavurucu rüzgar olacak.

7 Çünkü RAB doğrudur, doğruları sever; 2 Dürüst insanlar O'nun yüzünü görecek. kesin olarak bilinmiyor.