1 Viešpatie, mūsų Valdove, koks įstabus Tavo vardas visoje žemėje! Tu iškėlei savo šlovę virš dangų.

2 Kūdikių ir žindomųjų lūpomis Tu paskelbei apie savo jėgą savo priešams, kad nutildytum priešą ir keršytoją.

3 Kai pasižiūriu į Tavo dangus, Tavo rankų darbą, į mėnulį ir žvaigždes, kurias Tu išdėstei,

4 kas yra žmogus, kad jį atsimeni, ir kas žmogaus sūnus, kad jį aplankai?

5 Jį padarei ne ką menkesnį už angelus, garbe ir šlove jį apvainikavai.

6 Tu davei jam valdžią Tavo rankų darbams, jam po kojų visa padėjai:

7 visas avis ir jaučius, net lauko žvėris,

8 padangių paukščius ir jūrų žuvis, ir visa, kas jūros takais plaukioja.

9 Viešpatie, mūsų Valdove, koks įstabus Tavo vardas visoje žemėje!

1 Ey Egemenimiz RAB, 2 Ne yüce adın var yeryüzünün tümünde! 2 Gökyüzünü görkeminle kapladın. okunan bir ilahi olabilir.

2 Çocukların, hatta emziktekilerin sesiyle 2 Set çektin hasımlarına, 2 Düşmanı, öç alanı yok etmek için.

3 Seyrederken ellerinin eseri olan gökleri, 2 Oraya koyduğun ayı ve yıldızları,

4 Soruyorum kendi kendime: 2 ‹‹İnsan ne ki, onu anasın, 2 Ya da insanoğlu ne ki, ona ilgi gösteresin?››

5 Nerdeyse bir tanrı yaptın onu, 2 Başına yücelik ve onur tacını koydun. (tanrılardan) pek aşağı yaratmadın›› (bkz. Yar.1:26-28; İbr.2:6-8).

6 Ellerinin yapıtları üzerine onu egemen kıldın, 2 Her şeyi ayaklarının altına serdin;

7 Davarları, sığırları, 2 Yabanıl hayvanları,

8 Gökteki kuşları, denizdeki balıkları, 2 Denizde kıpırdaşan bütün canlıları.

9 Ey Egemenimiz RAB, 2 Ne yüce adın var yeryüzünün tümünde!