1 Faltava somente um dia para a Festa da Páscoa. Jesus sabia que tinha chegado a hora de deixar este mundo e ir para o Pai. Ele sempre havia amado os seus que estavam neste mundo e os amou até o fim.
2 Jesus e os seus discípulos estavam jantando. O Diabo já havia posto na cabeça de Judas, filho de Simão Iscariotes, a ideia de trair Jesus. 3 Jesus sabia que o Pai lhe tinha dado todo o poder. E sabia também que tinha vindo de Deus e ia para Deus. 4 Então se levantou, tirou a sua capa, pegou uma toalha e amarrou na cintura. 5 Em seguida pôs água numa bacia e começou a lavar os pés dos discípulos e a enxugá-los com a toalha. 6 Quando chegou perto de Simão Pedro, este lhe perguntou:
— Vai lavar os meus pés, Senhor?
7 Jesus respondeu:
— Agora você não entende o que estou fazendo, porém mais tarde vai entender!
8 — O senhor nunca lavará os meus pés! — disse Pedro.
— Se eu não lavar, você não será mais meu discípulo! — respondeu Jesus.
9 — Então, Senhor, não lave somente os meus pés; lave também as minhas mãos e a minha cabeça! — pediu Simão Pedro.
10 Aí Jesus disse:
— Quem já tomou banho está completamente limpo e precisa lavar somente os pés. Vocês todos estão limpos, isto é, todos menos um.
11 Jesus sabia quem era o traidor. Foi por isso que disse: "Todos menos um."
12 Depois de lavar os pés dos seus discípulos, Jesus vestiu de novo a capa, sentou-se outra vez à mesa e perguntou:
— Vocês entenderam o que eu fiz? 13 Vocês me chamam de "Mestre" e de "Senhor" e têm razão, pois eu sou mesmo. 14 Se eu, o Senhor e o Mestre, lavei os pés de vocês, então vocês devem lavar os pés uns dos outros. 15 Pois eu dei o exemplo para que vocês façam o que eu fiz. 16 Eu afirmo a vocês que isto é verdade: o empregado não é mais importante do que o patrão, e o mensageiro não é mais importante do que aquele que o enviou. 17 Já que vocês conhecem esta verdade, serão felizes se a praticarem.
18 — Não estou falando de vocês todos; eu conheço aqueles que escolhi. Pois tem de se cumprir o que as Escrituras Sagradas dizem: "Aquele que toma refeições comigo se virou contra mim". 19 Digo isso a vocês agora, antes que aconteça, para que, quando acontecer, vocês creiam que "Eu Sou Quem Sou". 20 Eu afirmo a vocês que isto é verdade: quem receber aquele que eu enviar estará também me recebendo; e quem me recebe recebe aquele que me enviou.
21 Depois de dizer isso, Jesus ficou muito aflito e declarou abertamente aos discípulos:
— Eu afirmo a vocês que isto é verdade: um de vocês vai me trair.
22 Então eles olharam uns para os outros, sem saber de quem ele estava falando. 23 Ao lado de Jesus estava sentado um deles, a quem Jesus amava. 24 Simão Pedro fez um sinal para ele e disse:
— Pergunte de quem o Mestre está falando.
25 Então aquele discípulo chegou mais perto de Jesus e perguntou:
— Senhor, quem é ele?
26 — É aquele a quem vou dar um pedaço de pão passado no molho! — respondeu Jesus.
Em seguida pegou um pedaço de pão, passou no molho e deu a Judas, filho de Simão Iscariotes. 27 E assim que Judas recebeu o pão, Satanás entrou nele. Então Jesus disse a Judas:
— O que você vai fazer faça logo!
28 Nenhum dos que estavam à mesa entendeu por que Jesus disse isso. 29 Como era Judas que tomava conta da bolsa do dinheiro, alguns pensaram que Jesus tinha mandado que ele comprasse alguma coisa para a festa ou desse alguma ajuda aos pobres.
30 Judas recebeu o pão e saiu logo. E era noite.
31 Quando Judas saiu, Jesus disse:
— Agora a natureza divina do Filho do Homem é revelada, e por meio dele é revelada também a natureza gloriosa de Deus. 32 E, se por meio dele a natureza gloriosa de Deus for revelada, então Deus revelará em si mesmo a natureza divina do Filho do Homem. E Deus fará isso agora mesmo. 33 Meus filhos, não vou ficar com vocês por muito tempo. Vocês vão me procurar, mas eu digo agora o que já disse aos líderes judeus: vocês não podem ir para onde eu vou. 34 Eu lhes dou este novo mandamento: amem uns aos outros. Assim como eu os amei, amem também uns aos outros. 35 Se tiverem amor uns pelos outros, todos saberão que vocês são meus discípulos.
36 Simão Pedro perguntou a Jesus:
— Senhor, para onde é que o senhor vai?
Jesus respondeu:
— Você não pode ir agora para onde eu vou. Um dia você poderá me seguir!
37 Pedro tornou a perguntar:
— Senhor, por que eu não posso segui-lo agora? Eu estou pronto para morrer pelo senhor!
38 — Está mesmo? — perguntou Jesus. — Pois eu afirmo a você que isto é verdade: antes que o galo cante, você dirá três vezes que não me conhece.
1 Vor rem Passafescht aba het Jesus gmerkt, daß sini Schtund kumme war, daß sa(er) üs dr Welt goht zum Vada (Babbe); un we na(er) sini Lit gliebt (leb ka) het, de in d Welt ware, so het da sie bis ans End leb(lieb) ka.
2 Un bim Obendässä, als scho dr Deufel däm Judas, Simons Bue, vum Iskariot, ins Herz ge het, nen z vurote,
3 Jesus aba het gwißt, daß nem dr Vada (Babbe) alles in sini Händ(Pfode) ge het un daß sa vu Gott kumme war un zue Gott goht,
4 do schtoht er vum Ässä uf, legt si Obagwand ab un nimmt ä Schurz un zegt den a.
5 Dnohch nimmt da Wassa in ä Becke, un fangt a, d Jinger de Feß z wäsche, un trocknet sie mit däm Schurz ab.
6 Do kummt da zue Simon Petrus; der sait zue nem: Herr, solltscht dü ma(mir) d Feß wäsche?
7 Jesus git zantwort un sait zue nem: Was i(ich) doe, des vustohsch dü etzed nit; dü wirsch`s aba dnoh härä.
8 Do sait Petrus zue nem: Nemeh sollsch dü ma(mir) d Feß wäsche! Jesus git zantwort: Wenn i(ich) dini nit wäsch, so hesch dü kei Deil an ma.
9 Simon Petrus sait: Herr, nit de Feß ällei, sundern au d Händ(Pfode) un d Schädel!
10 Do sait Jesus zue nem: Wer gwäsche isch, bruuch nigs, als daß nem d Feß gwäsche wäre; denn na(er) isch ganz sufa. Un ihr sin sufa, aba nit alli.
11 Denn na het si Vuräter; kennt drum sait da: Ihr sin nit alli sufa.
12 Als sa(er) etze ihri Feß gwäsche het, nimmt da sini Kleida un het sich anekockt un sait zue nene: Wißt ihr, was i(ich) äich doe ha?
13 Ihr sage zue ma(mir) Meischta un Herr un des mit Recht, denn i(ich) bi's au.
14 Wenn etze i(ich), aicha Herr un Meischta, äich d Feß gwäsche ha, so solle au ihr äich undaänanda d Feß wäsche.
15 Ä Baischpiel ha i(ich) äich ge, dmit ihr den, we i(ich) äich doe ha.
16 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Dr Knecht isch nit greßa als si Herr un dr Aposchtel nit greßa als der, der nen gschickt het.
17 Wenn ihr des wißt - selig sin ihr, wenn ihr's den.
18 Des sag i(ich) nit vu äich ällei; i(ich) wiß, weli i(ich) üsgwählt ha. Aba s mueß d Schrift erfillt wäre (Psalm 41,10): "Der mi Brot ißt, muckt gege mi uf."
19 Etze sag ich's äich, bvor`s bassiert, dmit ihr, wenn`s gschähe isch, glaube, daß i(ich)`s bi.
20 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer jemand ufnimmt, den i(ich) schicke doe, der nimmt mich uf; wer aba mich ufnimmt, der nimmt den uf, der mich gschickt het.
21 Als Jesus des gsait het, wird da trurig im Geischt un beziigt un sait: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Eina unda äich wird mi vurote.
22 Do sähn sich d Jinger undaänanda a, un s wird ne bang, vu wäm ma(er) wohl schwätzt.
23 S war aba eina unda sine Jinger, den Jesus leb(lieb) het, der liet bi Disch an dr Bruscht Jesus.
24 Däm winkt Simon Petrus, daß sa froge soll, wer`s wär, vum däm ma schwätzt.
25 Do liet da sich a d Bruscht Jesus un het nen gfrogt: Herr, wer isch's?
26 Jesus git zantwort: Der isch's, däm i(ich) ä schtuck Brot dunk un gib. Un na nimmt ä schtuck, dunkt`s un git`s däm Judas, däm Bue vum Simon Iskariot.
27 Un als sa des Schtuck nimmt, fahrt dr Sadan in nen. Do sait Jesus zue nem: Was dü doesch, des doe bald!
28 Aba nemads am Disch het gwißt, wozue na des gsait het.
29 Ä baar meine, wel Judas d Geldbiidel het, sait Jesus zue nem: Kaufe, was ma fir s Fescht nedig hän!, odr daß sa d Arme ebis ge soll.
30 Als sa etze d Bisse gnumme het, goht da drno üsä. Un s war Nacht.
31 Als Judas etze nüsgange war, sait Jesus: Etze isch dr Menschebue vuherrlicht, un Gott isch vuherrlicht in nem.
32 Isch Gott vuherrlicht in nem, so wird Gott nen au vuherrliche in sich un wird nen bald vuherrliche.
33 Lebi (Liebe) Kinda, i(ich) bi noh ä kleini Wieli bi äich. Ihr wäre mi sueche. Un we i(ich) zue d Jude gsait het, sag i(ich) etzed au zue äich: Wo i(ich) higang, do kennt ihr nit hikumme.
34 Ä näjes(naies) Gebot gib i(ich) äich, daß ihr äich undaänanda liebt (leb hän), we i(ich) äich gliebt (leb ka) ha, dmit au ihr änanda leb(lieb) hän.
35 Dodra wird jeda erkenne, daß ihr mini Jinger sin, wenn ihr Lebi (Liebe) undaänanda hän.
36 Simon Petrus sait zue nem: Herr, wo gohsch dü hi? Jesus git zantwort: Wo i(ich) higang, kasch dü ma(mir) diesmol nit folge; aba dü wirsch ma(mir) schpeta folge.
37 Petrus sait zue nem: Herr, wurum ka i(ich) dir diesmol nit folge? Ich will mi Läbä fir di losse.
38 Jesus git zantwort: Dü willsch di Läbä fir mi losse? Gwiß, gwiß, i(ich) sag da: Dr Guller wird nit krähän, bis dü mi draimol vuliignet hesch.