Jesus, o pastor verdadeiro

1 Jesus disse:

— Eu afirmo a vocês que isto é verdade: quem não entra no curral das ovelhas pela porta, mas pula o muro é um ladrão e bandido. 2 Mas quem entra pela porta é o pastor do rebanho. 3 O porteiro abre a porta para ele. As ovelhas reconhecem a sua voz quando ele as chama pelo nome, e ele as leva para fora do curral. 4 Quando todas estão do lado de fora, ele vai na frente delas, e elas o seguem porque conhecem a voz dele. 5 Mas de jeito nenhum seguirão um estranho! Pelo contrário, elas fugirão, pois não conhecem a voz de estranhos.

6 Jesus fez esta comparação, mas ninguém entendeu o que ele queria dizer.

Jesus, a porta

7 Então Jesus continuou:

— Eu afirmo a vocês que isto é verdade: eu sou a porta por onde as ovelhas passam. 8 Todos os que vieram antes de mim são ladrões e bandidos, mas as ovelhas não deram atenção à voz deles. 9 Eu sou a porta. Quem entrar por mim será salvo; poderá entrar e sair e achará comida. 10 O ladrão só vem para roubar, matar e destruir; mas eu vim para que as ovelhas tenham vida, a vida completa.

Jesus, o bom pastor

11 — Eu sou o bom pastor; o bom pastor dá a vida pelas ovelhas. 12 Um empregado trabalha somente por dinheiro; ele não é pastor, e as ovelhas não são dele. Por isso, quando vê um lobo chegando, ele abandona as ovelhas e foge. Então o lobo ataca e espalha as ovelhas. 13 O empregado foge porque trabalha somente por dinheiro e não se importa com as ovelhas. 14,15 Eu sou o bom pastor. Assim como o Pai me conhece, e eu conheço o Pai, assim também conheço as minhas ovelhas, e elas me conhecem. E estou pronto para morrer por elas. 16 Tenho outras ovelhas que não estão neste curral. Eu preciso trazer essas também, e elas ouvirão a minha voz. Então elas se tornarão um só rebanho com um só pastor.

17 — O Pai me ama porque eu dou a minha vida para recebê-la outra vez. 18 Ninguém tira a minha vida de mim, mas eu a dou por minha própria vontade. Tenho o direito de dá-la e de tornar a recebê-la, pois foi isso o que o meu Pai me mandou fazer.

19 Quando ouviu isso, o povo se dividiu outra vez. Muitos diziam:

20 — Ele está dominado por um demônio! Está louco! Por que é que vocês escutam o que ele diz?

21 Outros afirmavam:

— Quem está dominado por um demônio não fala assim! Será que um demônio pode dar vista aos cegos?

O povo rejeita Jesus

22 Era inverno, e em Jerusalém estavam comemorando a Festa da Dedicação. 23 Jesus estava andando pelo pátio do Templo, perto da entrada chamada "Alpendre de Salomão". 24 Então o povo se ajuntou em volta dele e perguntou:

— Até quando você vai nos deixar na dúvida? Diga com franqueza: você é ou não é o Messias?

25 Jesus respondeu:

— Eu já disse, mas vocês não acreditaram. As obras que eu faço pelo poder do nome do meu Pai falam a favor de mim, 26 mas vocês não creem porque não são minhas ovelhas. 27 As minhas ovelhas escutam a minha voz; eu as conheço, e elas me seguem. 28 Eu lhes dou a vida eterna, e por isso elas nunca morrerão. Ninguém poderá arrancá-las da minha mão. 29 O poder que o Pai me deu é maior do que tudo, e ninguém pode arrancá-las da mão dele. 30 Eu e o Pai somos um.

31 Então eles tornaram a pegar pedras para matar Jesus. 32 E ele disse:

— Eu fiz diante de vocês muitas coisas boas que o Pai me mandou fazer. Por causa de qual delas vocês querem me matar?

33 Eles responderam:

— Não é por causa de nenhuma coisa boa que queremos matá-lo, mas porque, ao dizer isso, você está blasfemando contra Deus. Pois você, que é apenas um ser humano, está se fazendo de Deus.

34 Então Jesus afirmou:

— Na Lei de vocês está escrito que Deus disse: "Vocês são deuses." 35 Sabemos que as Escrituras Sagradas sempre dizem a verdade, e sabemos que, de fato, Deus chamou de deuses aqueles que receberam a sua mensagem. 36 Quanto a mim, o Pai me escolheu e me enviou ao mundo. Então por que vocês dizem que blasfemo contra Deus quando afirmo que sou Filho dele? 37 Se não faço o que o meu Pai manda, não creiam em mim. 38 Mas, se eu faço, e vocês não creem em mim, então creiam pelo menos nas coisas que faço. E isso para que vocês fiquem sabendo de uma vez por todas que o Pai vive em mim e que eu vivo no Pai.

39 A essa altura tentaram novamente prendê-lo, mas Jesus escapou das mãos deles.

40 Ele voltou de novo para o lado leste do rio Jordão, foi para o lugar onde João Batista tinha batizado antes e ficou lá. 41 E muita gente ia vê-lo, dizendo:

— João não fez nenhum milagre, mas tudo o que ele disse sobre Jesus é verdade.

42 E naquele lugar muita gente creu em Jesus.

1 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer nit zue d Dire inegoht in d Schofschtall, sundern schtiegt anderswo inä, der isch ä Deb un ä Raiba (Deb, Vubrecha).

2 Der aba zue d Dire inegoht, der isch d Schäfa (Hirte) vu d Schof.

3 Dem macht d Ufbasser uf, un de Schof härä sini Schtimm; un na(er) rueft sini Schof mit Name un fihrt sie üsä.

4 Un wenn na(er) alli sini Schof nüsglo het, goht da(er) vor ne her, un sini Schof folge nem nohch; denn sie kennen sini Schtimm.

5 Nem Fremde aba folge sie nit nohch, sundern haue ab vor nem; denn sie kenne de Schtimm vum Fremde nit.

6 Des Glichnis het Jesus zue nene gsait; sie vuschten aba nit, was sa(er) ne dmit gsait het.

7 Do sait Jesus wieda: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Ich bi de Dire zue d Schof.

8 Alli, de vor ma(mir) kumme sin, de sin Diebe un Raiba (Deb, Vubrecha); aba d Schof hän nene nit ghorcht.

9 Ich bi de Dire; wenn jemads durch mi inegoht, wird da(er) selig wäre un wird i- und üsgoh un Weid (Heet) (Gras, Frässä) finde.

10 Ä Deb kummt nur, um z schtähle, z schlachte un umzbringe. Ich bi kumme, dmit sie des Läbä un alles hän was sie bruche.

11 Ich bi dr guete Schäfa (Hirte). Dr guete Schäfa (Hirte) (d) losst si Läbä fir d Schof.

12 Dr Knecht aba, der nit Schäfa (Hirte) isch, däm d Schof nit ghäre, sieht d Wolf kumme un vulosst de Schof un haut ab - un dr Wolf schtirzt sich uf de Schof un vudeilt sie -,

13 denn na(er) isch ä Knecht un kimmat sich nit um de Schof.

14 Ich bi dr guete Schäfa (Hirte) un kenn Mini, un Mini kenne mi,

15 we mi mi Vada (Babbe) kennt, un i(ich) kenne d Vada (Babbe). Un i(ich) loss mi Läbä fir de Schof.

16 Un i(ich) ha noh anderi Schof, de sin nit üs däm Stall; au sälli mueß i(ich) herbringe, un sie wäre mi Schtimm härä, un s wird ei Herde un ei Schäfa (Hirte) si.

17 Drum liebt (leb hän) mi mi Vada (Babbe), wel i(ich) mi Läbä loss, daß ich's wiedanihm.

18 Nemad nimmt`s vu ma(mir), sundern i(ich) selba losses. Ich ha Macht, s zue losse, un ha Macht, s wiedazneh. Des Gebot ha i(ich) gregt vu minem Vada (Babbe).

19 Do entschtoht abamols Zwitracht unda d Jude wägä däm Wort.

20 Vieli unda ne sage: Er het ä bese Geischt un isch vu Sinne; was häre ihr nem zue?

21 Anderi sage: Des sin nit Wort vumä Besessene; ka denn ä bese Geischt d Auge vu Blindä ufdoe?

22 S war dertmols des Fescht vu d Tempelweihe in Jerusalem, un s war Winta.

23 Un Jesus goht umä im Tempel in dr Halle Salomos.

24 Do umzingle nen d Jude un sage zue nem: We lang losch dü uns(us) im Ungwisse? Bisch dü dr Chrischtus, so sag`s fräi üsä.

25 Jesus git ne zantwort: Ich ha`s äich gsait, un ihr glaubt nit. De Sache (Werke), de i(ich) doe im Name vu minem Vada (Babbe), de ziige vu ma(mir).

26 Aba ihr glaubt nit, denn ihr sin nit vu minene Schof.

27 Mini Schof härä mi Schtimm, un i(ich) kenn sie, un sie folge ma(mir);

28 un i(ich) gib ne s ewige Läbä, un sie wäre nemeh umkumme, un nemads wird sie üs minere Hand riße.

29 Mi Vada (Babbe), der sie ma(mir) ge het, isch greßa als alles, un nemads ka sie üs d Hand vum Vada (Babbe) riße.

30 Ich un dr Vada (Babbe) sin eins.

31 Do hebe d Jude abamols Schtei (Wackes) uf, um nen z schteinige.

32 Jesus sait zue nene: Vieli gueti Sache (Werke) ha i(ich) äich zeigt vum Vada (Babbe); fir was vu däne Sache (Werke) wen na mich schteinige?

33 D Jude antworte nem un sage: Wäge nem guete Ding (Werk) schteinige ma(mir) di nit, sundern wägä dr Gottesläschterig, denn dü bisch ä Mensch un machsch di selbscht zue Gott.

34 Jesus git ne zantwort: Schtoht nit gschriebe in äirem Gsetz (Psalm 82,6): "Ich ha gsait: Ihr sin Götta"?

35 Wenn er de Götta nennt, zue däne des Wort Gottes gschwätzt wore isch, - un d Schrift ka doch nit broche (falsch si) wäre -,

36 we sage ihr dann(dnoh) zue, däm der d Vada (Babbe) gheiligt un in d Welt gschickt het: Dü läschtersch Gott -, wel i(ich) sag: Ich bi Gottes Bue?

37 Dät i(ich) nit de Sache (Werke) vu minem Vada (Babbe), so glaubet ma(mir) nit;

38 doe i(ich) sie aba, so glaubet doch d Wunda (Werke), wenn na ma(mir) nit glaube wen, dmit da wißt, daß dr Vada (Babbe) in ma(mir) isch un i(ich) in nem.

39 Do suechte sie abamols, nen z packe. Aba er haut ab.

40 Dann(Dnoh) goht da(er) wieda fort uf di anderi Site vum Jordans a d Platz, wo Johannes zvor dauft het, un bliebt dert.

41 Un vieli kumme zue nem un sage: Johannes het kei Zeiche doe; aba alles, was Johannes vu däm gsait het, des isch wohr.

42 Un s glaube dert vieli a nen.