1 Domingo bem cedo, quando ainda estava escuro, Maria Madalena foi até o túmulo e viu que a pedra que tapava a entrada tinha sido tirada. 2 Então foi correndo até o lugar onde estavam Simão Pedro e outro discípulo, aquele que Jesus amava, e disse:
— Tiraram o Senhor Jesus do túmulo, e não sabemos onde o puseram!
3 Então Pedro e o outro discípulo foram até o túmulo. 4 Os dois saíram correndo juntos, mas o outro correu mais depressa do que Pedro e chegou primeiro. 5 Ele se abaixou para olhar lá dentro e viu os lençóis de linho; porém não entrou no túmulo. 6 Mas Pedro, que chegou logo depois, entrou. Ele também viu os lençóis colocados ali 7 e a faixa que tinham posto em volta da cabeça de Jesus. A faixa não estava junto com os lençóis, mas estava enrolada ali ao lado. 8 Aí o outro discípulo, que havia chegado primeiro, também entrou no túmulo. Ele viu e creu. 9 (Eles ainda não tinham entendido as Escrituras Sagradas, que dizem que era preciso que Jesus ressuscitasse.) 10 E os dois voltaram para casa.
11 Maria Madalena tinha ficado perto da entrada do túmulo, chorando. Enquanto chorava, ela se abaixou, olhou para dentro 12 e viu dois anjos vestidos de branco, sentados onde tinha sido posto o corpo de Jesus. Um estava na cabeceira, e o outro, nos pés. 13 Os anjos perguntaram:
— Mulher, por que você está chorando?
Ela respondeu:
— Levaram embora o meu Senhor, e eu não sei onde o puseram!
14 Depois de dizer isso, ela virou para trás e viu Jesus ali de pé, mas não o reconheceu. 15 Então Jesus perguntou:
— Mulher, por que você está chorando? Quem é que você está procurando?
Ela pensou que ele era o jardineiro e por isso respondeu:
— Se o senhor o tirou daqui, diga onde o colocou, e eu irei buscá-lo.
16 — Maria! — disse Jesus.
Ela virou e respondeu em hebraico:
— "Rabôni!" (Esta palavra quer dizer "Mestre".)
17 Jesus disse:
— Não me segure, pois ainda não subi para o meu Pai. Vá se encontrar com os meus irmãos e diga a eles que eu vou subir para aquele que é o meu Pai e o Pai deles, o meu Deus e o Deus deles.
18 Então Maria Madalena foi e disse aos discípulos de Jesus:
— Eu vi o Senhor!
E contou o que Jesus lhe tinha dito.
19 Naquele mesmo domingo, à tarde, os discípulos de Jesus estavam reunidos de portas trancadas, com medo dos líderes judeus. Então Jesus chegou, ficou no meio deles e disse:
— Que a paz esteja com vocês!
20 Em seguida lhes mostrou as suas mãos e o seu lado. E eles ficaram muito alegres ao verem o Senhor. 21 Então Jesus disse de novo:
— Que a paz esteja com vocês! Assim como o Pai me enviou, eu também envio vocês.
22 Depois soprou sobre eles e disse:
— Recebam o Espírito Santo. 23 Se vocês perdoarem os pecados de alguém, esses pecados são perdoados; mas, se não perdoarem, eles não são perdoados.
24 Acontece que Tomé, um dos discípulos, que era chamado de "o Gêmeo", não estava com eles quando Jesus chegou. 25 Então os outros discípulos disseram a Tomé:
— Nós vimos o Senhor!
Ele respondeu:
— Se eu não vir o sinal dos pregos nas mãos dele, e não tocar ali com o meu dedo, e também se não puser a minha mão no lado dele, não vou crer!
26 Uma semana depois, os discípulos de Jesus estavam outra vez reunidos ali com as portas trancadas, e Tomé estava com eles. Jesus chegou, ficou no meio deles e disse:
— Que a paz esteja com vocês!
27 Em seguida disse a Tomé:
— Veja as minhas mãos e ponha o seu dedo nelas. Estenda a mão e ponha no meu lado. Pare de duvidar e creia!
28 Então Tomé exclamou:
— Meu Senhor e meu Deus!
29 — Você creu porque me viu? — disse Jesus. — Felizes são os que não viram, mas assim mesmo creram!
30 Jesus fez diante dos discípulos muitos outros milagres que não estão escritos neste livro. 31 Mas estes foram escritos para que vocês creiam que Jesus é o Messias, o Filho de Deus. E para que, crendo, tenham vida por meio dele.
1 Am erschte Dag vu d Wuche kummt Maria vu Magdala freh, als ses noh finschta war, zum Grab un sieht, daß dr Schtei (Wackes) vum Grab wäg war.
2 Do lauft sie un kummt zum Simon Petrus un zum andere Jinger, den wo Jesus leb(lieb) het, un sait zue nene: Sie hän d Herr wäggnumme üs säm Grab, un ma(mir) wisse nit, wo sie nen higlegt hän.
3 Do goht Petrus un dr andere Jinger üsä, un sie kumme zum Grab.
4 Sin aba de zwei mitänanda glofe, un dr andere Jinger lauft vorus, schneller als Petrus, un kummt zerscht zum Grab,
5 luegt inä un sieht d Liendecha liege; er goht aba nit inä.
6 Do kummt Simon Petrus nohch un goht in s Grab inä un sieht d Liendecha liege,
7 aba des Schweißduech, des Jesus um d Schädel bunde war, nit bi d Liendecha liege, sundern dnäbe, zsämmegwickelt a nem bsundere Plätzli.
8 Do goht au d andere Jinger inä, der wo zerscht zum Grab kumme war, un luegt un glaubt.
9 Denn sie vuschten d Schrift noh nit, daß sa(er) vu d Dote ufschtoh mueß.
10 Do gehn de Jinger wieda heim.
11 Maria aba schtoht druße vor rem Grab un hiilt. Als sie etze hiilt, luegt sie in`s Grab
12 un sieht zwei Engel in wieße Gwända hocke, eina am Kopf un d andere bi d Feß, wo sie d Leiche vu Jesus higlegt hän.
13 Un de sage zue nare: Wieb, was hiilsch dü? Sie sait zue nene: Sie hän mi Herr wäggnumme, un i(ich) weiß nit, wo sie nen higlegt hän.
14 Un als sie des gsait het, drillt sie sich um un sieht Jesus do schtoh un weiß nit, daß ses Jesus isch.
15 Do sait Jesus zue nare: Wieb, was hiilsch dü? Wen suechsch dü? Sie meint, s isch dr Gärtna, un sait zue nem: Herr, hesch dü nen wägtrage, so sag ma, wo dü nen higlegt hesch; dann(dnoh) will i(ich) nen holen.
16 Do sait Jesus zue nare: Maria! Do drillt sie sich um un sait zue nem uf hebräisch: Rabbuni!, des heißt: Meischta!
17 Do sait Jesus zue nare: Läng mi nit a! denn i(ich) bi noh nit ufgfahre zum Vada (Babbe). Gang aba hi zue minene Breda un sag nene: Ich fahr uf zue minem Vada (Babbe) un zue äirem Vada (Babbe), zue minem Gott un zue äirem Gott.
18 Maria vu Magdala goht un vukindigt d Jinger: Ich ha d Herr gsähne, un des het da zue ma(mir) gsait.
19 Am Obend aba vum erschte Dag vu d Wuche, als d Jinger vusammelt un d Direne vuschlosse ware üs Angscht vor d Jude, kummt Jesus un kunnt midde unda sie un sait zue nene: Friede isch mit äich!
20 Un als sa des gsait het, zeigt da ne d Händ(Pfode) un sini Site. Do wäre d Jinger froh, daß sie d Herr sähn.
21 Do sait Jesus abamols zue nene: Friede isch mit äich! We mich dr Vada (Babbe) gschickt het, so schick i(ich) äich.
22 Un als sa des gsait het, blost er sie a un sait zue nene: Nähme hi d heilige Geischt!
23 Wem ihr d Sinde erlenn, däne däm sin sie erlosse; un wem ma sie bhaltet, däm sin sie bhalte.
24 Thomas aba, der Zwilling gnennt wird, eina vu d Zwöelf, war nit bi nene, als Jesus kumme war.
25 Do sag di andere Jinger zue nem: Mir hän d Herr gsähne. Er aba sait zue nene: Wenn i(ich) nit in sinene Händ(Pfode) de Nägelmal sieh un mi Finga in de Nägelmal lege un mi Hand in sini Site lege darf, ka ich's nit glaube.
26 Un nohch acht Däg ware sini Jinger abamols drinne vusammelt, un Thomas war bi nene. Do kummt Jesus, als de Direne vuschlosse ware, un kummt midde unda sie un sait: Friede isch mit äich!
27 Dnohch sait da zue Thomas: Bring dini Finga her un lueg mini Händ(Pfode) a un schtreck di Hand her un leg sie in mi Site, un blib nit ungläubig, sundern glaub!
28 Thomas git zantwort un sait zue nem: Mi Herr un mi Gott!
29 Do sait Jesus zue nem: Wel dü mich gsähne hesch, Thomas, drum glaubsch dü. Selig sin, de nit sähn un doch glaube!
30 Nohch vieli andere Zeiche doet Jesus vor sinene Jinger, de nit gschriebe sin in däm Boech.
31 De aba sin gschriebe, dmit da glaubt, daß Jesus dr Chrischtus isch, dr Bue Gottes, un dmit da durch d Glaube des Läbä hän in sinem Name.