Jesus e Nicodemos

1 Havia um fariseu chamado Nicodemos, que era líder dos judeus. 2 Uma noite ele foi visitar Jesus e disse:

— Rabi, nós sabemos que o senhor é um mestre que Deus enviou, pois ninguém pode fazer esses milagres se Deus não estiver com ele.

3 Jesus respondeu:

— Eu afirmo ao senhor que isto é verdade: ninguém pode ver o Reino de Deus se não nascer de novo.

4 Nicodemos perguntou:

— Como é que um homem velho pode nascer de novo? Será que ele pode voltar para a barriga da sua mãe e nascer outra vez?

5 Jesus disse:

— Eu afirmo ao senhor que isto é verdade: ninguém pode entrar no Reino de Deus se não nascer da água e do Espírito. 6 Quem nasce de pais humanos é um ser de natureza humana; quem nasce do Espírito é um ser de natureza espiritual. 7 Por isso não fique admirado porque eu disse que todos vocês precisam nascer de novo. 8 O vento sopra onde quer, e ouve-se o barulho que ele faz, mas não se sabe de onde ele vem, nem para onde vai. A mesma coisa acontece com todos os que nascem do Espírito.

9 — Como pode ser isso? — perguntou Nicodemos.

10 Jesus respondeu:

— O senhor é professor do povo de Israel e não entende isso? 11 Pois eu afirmo ao senhor que isto é verdade: nós falamos daquilo que sabemos e contamos o que temos visto, mas vocês não querem aceitar a nossa mensagem. 12 Se vocês não creem quando falo das coisas deste mundo, como vão crer se eu falar das coisas do céu? 13 Ninguém subiu ao céu, a não ser o Filho do Homem, que desceu do céu.

14 — Assim como Moisés, no deserto, levantou a cobra de bronze numa estaca, assim também o Filho do Homem tem de ser levantado, 15 para que todos os que crerem nele tenham a vida eterna. 16 Porque Deus amou o mundo tanto, que deu o seu único Filho, para que todo aquele que nele crer não morra, mas tenha a vida eterna. 17 Pois Deus mandou o seu Filho para salvar o mundo e não para julgá-lo.

18 — Aquele que crê no Filho não é julgado; mas quem não crê já está julgado porque não crê no Filho único de Deus. 19 E é assim que o julgamento é feito: Deus mandou a luz ao mundo, mas as pessoas preferiram a escuridão porque fazem o que é mau. 20 Pois todos os que fazem o mal odeiam a luz e fogem dela, para que ninguém veja as coisas más que eles fazem. 21 Mas os que vivem de acordo com a verdade procuram a luz, a fim de que possa ser visto claramente que as suas ações são feitas de acordo com a vontade de Deus.

Jesus e João Batista

22 Depois disso, Jesus e os seus discípulos foram para a região da Judeia. Ele ficou algum tempo com eles ali e batizava as pessoas. 23 João também estava batizando em Enom, perto de Salim, porque lá havia muita água. 24 (João ainda não tinha sido preso.)

25 Alguns discípulos de João tiveram uma discussão com um judeu sobre a cerimônia de purificação. 26 Eles foram dizer a João:

— Mestre, aquele homem que estava com o senhor no outro lado do rio Jordão está batizando as pessoas. O senhor falou sobre ele, lembra? E todos estão indo atrás dele.

27 João respondeu:

— Ninguém pode ter alguma coisa se ela não for dada por Deus. 28 Vocês são testemunhas de que eu disse: "Eu não sou o Messias, mas fui enviado adiante dele." 29 Num casamento, o noivo é aquele a quem a noiva pertence. O amigo do noivo está ali, e o escuta, e se alegra quando ouve a voz dele. Assim também o que está acontecendo com Jesus me faz ficar completamente alegre. 30 Ele tem de ficar cada vez mais importante, e eu, menos importante.

Aquele que vem do céu

31 Aquele que vem de cima é o mais importante de todos, e quem vem da terra é da terra e fala das coisas terrenas. Quem vem do céu é o mais importante de todos. 32 Ele fala daquilo que viu e ouviu, mas ninguém aceita a sua mensagem. 33 Quem aceita a sua mensagem dá prova de que o que Deus diz é verdade. 34 Aquele que Deus enviou diz as palavras de Deus porque Deus dá do seu Espírito sem medida. 35 O Pai ama o Filho e pôs tudo nas mãos dele. 36 Por isso quem crê no Filho tem a vida eterna; porém quem desobedece ao Filho nunca terá a vida eterna, mas sofrerá para sempre o castigo de Deus.

1 S war aba ä Mensch unda d Pharisäer mit Name Nikodemus, eina vu d Obere dr Jude.

2 Der kummt zue Jesus bi Nacht un sait zue nem: Meischta, ma(mir) wisse, dü bisch ä Lehrer, vu Gott kumme; denn nemads ka de Zeiche doe, de dü doesch, s`isch denn Gott mit nem.

3 Jesus git zantwort un sait zue nem: Gwiß, gwiß, i(ich) sag dir: S`isch denn, daß jemads vu naiem uf d Welt kumme (gebore) wäre, so ka er des Rich Gottes nit säh.

4 Nikodemus sait zue nem: We ka ä Mensch uf d Welt kumme (gebore), wenn na alt isch? Kann er denn wieda in d Leib (Ranze) vu sinere Muetter go un uf d Welt kumme?

5 Jesus git zantwort: Gwiß, gwiß, i(ich) sag dir: S`isch denn, daß jemads uf d Welt kummt (gebore) üs Wassa un Geischt, so ka er nit in des Rich Gottes kumme.

6 Was vum Fleisch uf d Welt kumme (gebore) isch, des isch Fleisch; un was vum Geischt uf d Welt kumme (gebore) isch, des isch Geischt.

7 Wundere di nit, daß i(ich) dir gsait ha: Ihr mehn vu naiem uf d Welt kumme (gebore) wäre.

8 D Wind blost, wo na(er) will, un dü hersch si Sause wohl; aba dü weiß nit, woher er kummt un wohi er fahrt. So isch s bi jedem, der üs däm Geischt uf d Welt kumme (gebore) isch.

9 Nikodemus git zantwort un sait zue nem: We ka des gschähe?

10 Jesus git zantwort un sait zue nem: Bisch dü Israels Lehrer un weisch des nit?

11 Gwiß, gwiß, i(ich) sag dir: Mir schwätze, was ma(mir) wisse, un beziige, was ma(mir) gsähne hän; ihr aba riße unsa Ziignis nit a.

12 Ihr Glaubt nit, wenn i(ich) äich vu irdische Dinge sag, we wen ihr glaube, wenn i(ich) äich vu himmlische Dinge sag?

13 Un nemads isch gen Himmel ufgfahre üßa däm, der vum Himmel rabkumme isch, nämlich dr Menschebue.

14 Un we Moses in dr Wüschte d Schlange hoch gmacht het, so mueß dr Menschebue hoch gmacht wäre,

15 dmit alli, de a nen glaube, des ewige Läbä hän.

16 Denn eso het Gott d Welt gliebt (leb ka), daß sa(er) si einzige Bue git, dmit alli, de a nen glaube, nit vulore wäre, sundern des ewige Läbä hän.

17 Denn Gott het si Bue nit in d Welt gschickt, daß sa(er) d Welt richtet, sundern daß d Welt durch nen grettet wird.

18 Wer a nen glaubt, der wird nit grichtet; wer aba nit glaubt, der isch scho grichtet, denn na(er) glaubt nit a d Name vum eingeborene Bue Gottes.

19 Des isch aba des Gricht, daß des Lecht in d Welt kumme isch, un d Mensche liebte s Dunkle me als des Lecht, denn ihri Werke ware bes.

20 Wer Beses doet, der haßt s Lecht un kummt nit zum Lecht, dmit sini Werke nit ufdeckt wäre.

21 Wer aba d Wohret doet, der kummt zum Lecht, dmit bekannt wird, daß sini Werke in Gott gmacht sin.

22 Dnohch kummt Jesus mit sinene Jinger in des Land Judäa un bliebt dert ä Wieli mit ne un het dauft.

23 Johannes aba het au noh dauft in Änon, nohch bi Salim, denn s war do viel Wassa; un sie kumme un len sich daufe.

24 Denn Johannes war noh nit ins Gfängnis (Loch) gworfe.

25 Do gits sich ä Händel zwische d Jinger vum Johannes un nem Jude iba`s Sufa wäre.

26 Un sie kumme zue Johannes un sag zue nem: Meischta, der bi dir war gegeiba vum Jordan, däm dü des Ziignis ge hesch, lueg, der dauft, un jeda kummt zue nem.

27 Johannes git zantwort un sait: Ä Mensch ka nigs nähmä, wenn`s nem nit vum Himmel ge isch.

28 Ihr selbscht sin mini Ziige, daß i(ich) gsait ha: Ich bi nit dr Chrischtus, sundern vor nem her gschickt.

29 Wer d Braut het, der isch d Bräutigam; dr Fründ(Freund) vum Bräutigam aba, der däbischtoht un nem zuehert, freut sich arg iba de Schtimm vum Bräutigam. Mi Fräid(Freud) isch etze do.

30 Er mueß wachse, i(ich) aba mueß abneh.

31 Der vu obe her kummt, isch iba allem. Wer vu dr Erde isch, der isch vu d Erde un schwätzt vu d Erde. Der vum Himmel kummt, dr isch iba allem

32 un beziigt, was sa(er) gsähne un ghärt het; un si Ziignis nimmt nemads a.

33 Wer`s aba animmt, der bsiegelt, daß Gott wohr isch.

34 Denn der, den Gott gschickt het, schwätzt Gottes Wort; denn Gott git d Geischt ohni Maß.

35 Dr Vada (Babbe) het d Bue leb un het nem alles in sini Hand ge.

36 Wer a d Bue glaubt, der het des ewige Läbä. Wer aba däm Bue nit hörig isch, der wird des Läbä nit säh, sundern d Zorn (Wuet) Gottes bliebt iba nem.