1 Faltava somente um dia para a Festa da Páscoa. Jesus sabia que tinha chegado a hora de deixar este mundo e ir para o Pai. Ele sempre havia amado os seus que estavam neste mundo e os amou até o fim.
2 Jesus e os seus discípulos estavam jantando. O Diabo já havia posto na cabeça de Judas, filho de Simão Iscariotes, a ideia de trair Jesus. 3 Jesus sabia que o Pai lhe tinha dado todo o poder. E sabia também que tinha vindo de Deus e ia para Deus. 4 Então se levantou, tirou a sua capa, pegou uma toalha e amarrou na cintura. 5 Em seguida pôs água numa bacia e começou a lavar os pés dos discípulos e a enxugá-los com a toalha. 6 Quando chegou perto de Simão Pedro, este lhe perguntou:
— Vai lavar os meus pés, Senhor?
7 Jesus respondeu:
— Agora você não entende o que estou fazendo, porém mais tarde vai entender!
8 — O senhor nunca lavará os meus pés! — disse Pedro.
— Se eu não lavar, você não será mais meu discípulo! — respondeu Jesus.
9 — Então, Senhor, não lave somente os meus pés; lave também as minhas mãos e a minha cabeça! — pediu Simão Pedro.
10 Aí Jesus disse:
— Quem já tomou banho está completamente limpo e precisa lavar somente os pés. Vocês todos estão limpos, isto é, todos menos um.
11 Jesus sabia quem era o traidor. Foi por isso que disse: "Todos menos um."
12 Depois de lavar os pés dos seus discípulos, Jesus vestiu de novo a capa, sentou-se outra vez à mesa e perguntou:
— Vocês entenderam o que eu fiz? 13 Vocês me chamam de "Mestre" e de "Senhor" e têm razão, pois eu sou mesmo. 14 Se eu, o Senhor e o Mestre, lavei os pés de vocês, então vocês devem lavar os pés uns dos outros. 15 Pois eu dei o exemplo para que vocês façam o que eu fiz. 16 Eu afirmo a vocês que isto é verdade: o empregado não é mais importante do que o patrão, e o mensageiro não é mais importante do que aquele que o enviou. 17 Já que vocês conhecem esta verdade, serão felizes se a praticarem.
1 Vor rem Passafescht aba het Jesus gmerkt, daß sini Schtund kumme war, daß sa(er) üs dr Welt goht zum Vada (Babbe); un we na(er) sini Lit gliebt (leb ka) het, de in d Welt ware, so het da sie bis ans End leb(lieb) ka.
2 Un bim Obendässä, als scho dr Deufel däm Judas, Simons Bue, vum Iskariot, ins Herz ge het, nen z vurote,
3 Jesus aba het gwißt, daß nem dr Vada (Babbe) alles in sini Händ(Pfode) ge het un daß sa vu Gott kumme war un zue Gott goht,
4 do schtoht er vum Ässä uf, legt si Obagwand ab un nimmt ä Schurz un zegt den a.
5 Dnohch nimmt da Wassa in ä Becke, un fangt a, d Jinger de Feß z wäsche, un trocknet sie mit däm Schurz ab.
6 Do kummt da zue Simon Petrus; der sait zue nem: Herr, solltscht dü ma(mir) d Feß wäsche?
7 Jesus git zantwort un sait zue nem: Was i(ich) doe, des vustohsch dü etzed nit; dü wirschs aba dnoh härä.
8 Do sait Petrus zue nem: Nemeh sollsch dü ma(mir) d Feß wäsche! Jesus git zantwort: Wenn i(ich) dini nit wäsch, so hesch dü kei Deil an ma.
9 Simon Petrus sait: Herr, nit de Feß ällei, sundern au d Händ(Pfode) un d Schädel!
10 Do sait Jesus zue nem: Wer gwäsche isch, bruuch nigs, als daß nem d Feß gwäsche wäre; denn na(er) isch ganz sufa. Un ihr sin sufa, aba nit alli.
11 Denn na het si Vuräter; kennt drum sait da: Ihr sin nit alli sufa.
12 Als sa(er) etze ihri Feß gwäsche het, nimmt da sini Kleida un het sich anekockt un sait zue nene: Wißt ihr, was i(ich) äich doe ha?
13 Ihr sage zue ma(mir) Meischta un Herr un des mit Recht, denn i(ich) bi's au.
14 Wenn etze i(ich), aicha Herr un Meischta, äich d Feß gwäsche ha, so solle au ihr äich undaänanda d Feß wäsche.
15 Ä Baischpiel ha i(ich) äich ge, dmit ihr den, we i(ich) äich doe ha.
16 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Dr Knecht isch nit greßa als si Herr un dr Aposchtel nit greßa als der, der nen gschickt het.
17 Wenn ihr des wißt - selig sin ihr, wenn ihr's den.