1 Ein Psalm Davids, als er in der Wüste Juda war.
2 O Gott, du bist mein Gott; frühe suche ich dich; es dürstet meine Seele nach dir, mein Fleisch schmachtet nach dir in einem dürren, müden Land, wo kein Wasser ist!
3 Wie gern sähe ich deine Macht und Herrlichkeit so, wie ich dich im Heiligtum sah;
4 denn deine Gnade ist besser als Leben; meine Lippen sollen dich preisen.
5 So will ich dich loben mein Leben lang, in deinem Namen meine Hände aufheben.
6 Meine Seele wird satt wie von Fett und Mark, und mit jauchzenden Lippen lobt dich mein Mund,
7 wenn ich deiner gedenke auf meinem Lager, in den Nachtwachen über dich sinne;
8 denn du bist meine Hilfe geworden, und unter dem Schatten deiner Flügel juble ich.
9 Meine Seele hängt dir an, deine Rechte hält mich fest.
10 Jene aber, die meine Seele zu verderben trachten, müssen hinabfahren in die untersten Örter der Erde!
11 Man wird sie dem Schwerte preisgeben, eine Beute der Schakale werden sie sein!
12 Der König aber soll sich freuen in Gott; wer bei ihm schwört, wird sich glücklich preisen; aber jedes Lügenmaul wird verstopft!
1 Psalmo de David, kiam li estis en la dezerto de Judujo. Ho Dio, mia Dio, Vin mi fervore serĉas; Soifas pri Vi mia animo, sopiras pri Vi mia karno, En lando seka, sensuka, kaj senakva.
2 Mi volus vidi Vin en Via sanktejo, Vidi Vian forton kaj gloron.
3 Ĉar Via favoro estas pli bona ol vivo; Miaj lipoj Vin gloras.
4 Tiel mi Vin gloradus en la daŭro de mia vivo, Levadus miajn manojn pro Via nomo.
5 Kvazaŭ de graso kaj oleo satiĝus mia animo, Kaj per vortoj de kanto Vin gloradus mia buŝo.
6 Kiam mi rememoras Vin sur mia lito, En ĉiuj partoj de la nokto mi meditas pri Vi.
7 Ĉar Vi estis por mi helpo, Kaj en la ombro de Viaj flugiloj mi ĝojas.
8 Mia animo algluiĝis al Vi; Min subtenas Via dekstra mano.
9 Kaj tiuj, kiuj penas pereigi mian animon, Iros en la profundon subteran.
10 Ili estos mortigitaj per glavo, Fariĝos akiro de vulpoj.
11 Kaj la reĝo ĝojos per Dio; Triumfos ĉiu, kiu ĵuras al Li; Ĉar ŝtopiĝos la buŝo de tiuj, kiuj parolas malveron.