1 'n Onderwysing van Dawid, toe hy in die spelonk was. 'n Gebed.
2 Hardop roep ek die HERE aan, hardop smeek ek die HERE.
3 Ek stort my klagte uit voor sy aangesig; ek maak voor sy aangesig my nood bekend.
4 As my gees in my versmag, dan ken U my pad. Op die pad wat ek moet gaan, het hulle 'n vangnet vir my gespan.
5 Ek sien uit na regs en kyk, maar daar is niemand wat my ken nie; die toevlug is vir my verlore; niemand vra na my nie.
6 Ek roep U aan, o HERE! Ek sê: U is my skuilplek, my deel in die land van die lewendes.
7 Luister na my smeking, want ek is baie swak; red my van my vervolgers, want hulle is vir my te sterk. [ (Psalms 142:8) Lei my siel uit die gevangenis om u Naam te loof. Die regverdiges sal my omring as U aan my goed doen. ]
1 Maschil. Of David. A prayer when he was in the hole of the rock.
2 \142:1\The sound of my cry went up to the Lord; with my voice I made my prayer for grace to the Lord.
3 \142:2\I put all my sorrows before him; and made clear to him all my trouble.
4 \142:3\When my spirit is overcome, your eyes are on my goings; nets have been secretly placed in the way in which I go.
5 \142:4\Looking to my right side, I saw no man who was my friend: I had no safe place; no one had any care for my soul.
6 \142:5\I have made my cry to you, O Lord; I have said, You are my safe place, and my heritage in the land of the living.
7 \142:6\Give ear to my cry, for I am made very low: take me out of the hands of my haters, for they are stronger than I.
8 \142:7\Take my soul out of prison, so that I may give praise to your name: the upright will give praise because of me; for you have given me a full reward.