1 Fininte ĉiujn siajn dirojn en la oreloj de la popolo, li eniris en Kapernaumon.

2 Kaj sklavo de unu centestro, kiu estis kara por li, estis malsana kaj preskaŭ mortanta.

3 Kaj aŭdinte pri Jesuo, tiu sendis al li pliaĝulojn de la Judoj, por peti, ke li venu, por savi lian sklavon.

4 Kaj veninte al Jesuo, ili insiste petegis, dirante:Li estas inda, ke vi faru al li tiun komplezon;

5 ĉar li amas nian nacion, kaj li mem konstruigis por ni la sinagogon.

6 Kaj Jesuo ekiris kun ili. Kaj kiam li estis ne malproksime de la domo, la centestro sendis al li amikojn, por diri al li:Sinjoro, ne ĝenu vin; ĉar mi ne estas inda, ke vi venu sub mian tegmenton;

7 pro tio mi ne opiniis min inda veni al vi. Sed vorton parolu, kaj mia knabo saniĝos.

8 Ĉar mi ankaŭ estas homo metita sub aŭtoritato, havante sub mi soldatojn; kaj mi diras al ĉi tiu:Iru; kaj li iras; kaj al alia:Venu; kaj li venas; kaj al mia sklavo:Faru ĉi tion; kaj li ĝin faras.

9 Kaj kiam Jesuo tion aŭdis, li miris pri li, kaj sin turninte, diris al la homamaso, lin sekvanta:Mi diras al vi:Eĉ en Izrael mi ne trovis tiom da fido.

10 Kaj la senditoj, reveninte al la domo, trovis la sklavon sana.

11 Kaj post nelonge li iris al urbo nomata Nain, kaj akompanis lin liaj disĉiploj kaj granda homamaso.

12 Kaj kiam li alproksimiĝis al la pordego de la urbo, jen oni elportis mortinton, la solan filon de lia patrino, kaj ŝi estis vidvino; kaj granda homamaso el la urbo estis kun ŝi.

13 Kaj kiam la Sinjoro ŝin vidis, li kortuŝiĝis pri ŝi, kaj diris al ŝi:Ne ploru.

14 Kaj li alproksimiĝis, kaj tuŝis la portilon, kaj la portantoj haltis. Kaj li diris:Junulo, mi diras al vi:Leviĝu.

15 Kaj la mortinto side leviĝis kaj komencis paroli. Kaj li donis lin al lia patrino.

16 Kaj timo kaptis ĉiujn; kaj ili gloris Dion, dirante:Granda profeto leviĝis inter ni; kaj:Dio vizitis Sian popolon.

17 Kaj ĉi tiu famo pri li eliris tra la tuta Judujo, kaj tra la tuta ĉirkaŭaĵo.

18 Kaj la disĉiploj de Johano sciigis lin pri ĉio tio.

19 Kaj Johano, alvokinte al si du el siaj disĉiploj, sendis ilin al la Sinjoro, por diri:Ĉu vi estas la venonto, aŭ ĉu ni atendu alian?

20 Kaj kiam la viroj alvenis al li, ili diris:Johano, la Baptisto, sendis nin al vi, por diri:Ĉu vi estas la venonto, aŭ ĉu ni atendu alian?

21 En tiu horo li sanigis multajn je malsanoj kaj pestoj kaj malbonaj spiritoj; kaj al multaj blinduloj li redonis vidpovon.

22 Kaj li respondis kaj diris al ili:Iru kaj sciigu Johanon pri tio, kion vi vidis kaj aŭdis:blinduloj vidas, lamuloj marŝas, lepruloj estas purigitaj, kaj surduloj aŭdas, mortintoj leviĝas, al malriĉuloj evangelio estas predikata.

23 Kaj feliĉa estas ĉiu, kiu ne falpuŝiĝas pro mi.

24 Kaj kiam la senditoj de Johano foriris, li komencis paroli al la homamasoj pri Johano:Kion vi eliris en la dezerton, por rigardi? ĉu junkon skuatan de la vento?

25 Sed kion vi eliris, por vidi? ĉu homon per mola vestaro vestitan? Jen tiuj, kiuj portas luksan vestaron kaj delikate vivadas, troviĝas en domoj de reĝoj.

26 Sed kion vi eliris, por vidi? ĉu profeton? Jes, mi diras al vi, kaj multe pli ol profeton.

27 Ĉar li estas tiu, pri kiu estas skribite: Jen Mi sendos Mian anĝelon antaŭ via vizaĝo, Kaj li preparos antaŭ vi vian vojon.

28 Mi diras al vi:Inter naskitoj de virinoj estas neniu pli granda ol Johano; tamen tiu, kiu estas nur malgranda en la regno de Dio, estas pli granda ol li.

29 Kaj la tuta popolo kaj la impostistoj, aŭdinte, pravigis Dion, ĉar ili ricevis la bapton de Johano.

30 Sed la Fariseoj kaj la leĝistoj rifuzis por si la intencon de Dio, ĉar ili ne estis baptitaj de li.

31 Al kio do mi komparos la homojn de ĉi tiu generacio? kaj al kio ili similas?

32 Ili similas al infanoj, kiuj sidas sur la placo kaj vokas unu al alia, dirante:Ni flutis al vi, kaj vi ne dancis; ni lamentis, kaj vi ne ploris.

33 Ĉar Johano, la Baptisto, venis, nek manĝante panon nek trinkante vinon; kaj vi diras:Li havas demonon.

34 La Filo de homo venis, manĝante kaj trinkante; kaj vi diras:Jen manĝegulo kaj vindrinkulo, amiko de impostistoj kaj pekuloj!

35 Kaj la saĝeco estas pravigita de ĉiuj siaj infanoj.

36 Kaj unu el la Fariseoj petis lin, ke li manĝu kun li. Kaj li eniris en la domon de la Fariseo, kaj sidiĝis ĉe manĝo.

37 Kaj jen estis en la urbo virino pekulino; kaj kiam ŝi eksciis, ke Jesuo sidas ĉe manĝo en la domo de la Fariseo, ŝi alportis alabastran vazon da ŝmiraĵo,

38 kaj starante malantaŭe ĉe liaj piedoj, plorante, ŝi komencis priverŝi liajn piedojn per siaj larmoj, kaj viŝis ilin per la haroj de sia kapo, kaj kisadis liajn piedojn, kaj ŝmiris ilin per la ŝmiraĵo.

39 Kaj kiam la Fariseo, kiu lin invitis, tion vidis, li parolis en si, dirante:Ĉi tiu, se li estus profeto, ja scius, kiu kaj kia virino lin tuŝas, ke ŝi estas pekulino.

40 Kaj responde Jesuo diris al li:Simon, mi havas ion diri al vi. Kaj li diris:Majstro, parolu.

41 Unu pruntedoninto havis du ŝuldantojn; unu ŝuldis kvincent denarojn, kaj la alia kvindek.

42 Kiam ili havis nenion, per kio pagi, li pardonis al ambaŭ la ŝuldon. Kiu el ili do lin pli amos?

43 Simon responde diris:Tiu, mi supozas, al kiu li pardonis la pli grandan ŝuldon. Kaj li diris al li:Vi prave juĝis.

44 Kaj sin turnante al la virino, li diris al Simon:Ĉu vi vidas ĉi tiun virinon? Mi eniris en vian domon, vi ne donis al mi akvon por la piedoj; sed ŝi priverŝis miajn piedojn per siaj larmoj kaj viŝis ilin per siaj haroj.

45 Vi ne donis al mi kison; sed ŝi, de la tempo, kiam mi eniris, ne ĉesis kisadi miajn piedojn.

46 Vi ne ŝmiris mian kapon per oleo; sed ŝi ŝmiris miajn piedojn per ŝmiraĵo.

47 Pro tio mi diras al vi:Ŝiaj pekoj, kiuj estas multaj, estas pardonitaj; ĉar ŝi multe amis; sed al kiu malmulto estas pardonita, tiu malmulte amas.

48 Kaj li diris al ŝi:Viaj pekoj estas pardonitaj.

49 Kaj tiuj, kiuj sidis ĉe manĝo kun li, komencis diri inter si:Kiu estas ĉi tiu, kiu eĉ pardonas pekojn?

50 Kaj li diris al la virino:Via fido vin savis; iru en pacon.

1 耶稣向群众讲完这一切话， 就进了迦百农。

2 有百夫长所重用的一个奴仆， 病得快要死了。

3 百夫长听见耶稣的事， 就打发犹太人中几个长老到他那里， 求他去医治他的奴仆。

4 长老们就来见耶稣， 恳切地求他说： "你给他行这事， 是他配得的，

5 因为他爱我们的人民， 给我们建造会堂。"

6 耶稣就和他们同去。离那家不远的时候， 百夫长派几个朋友来说： "主啊， 不必劳驾， 因为你到舍下来， 我实在不敢当，

7 我也觉得没有资格去见你； 只要你说一句话， 我的仆人就必好了。

8 因为我自己是在别人的权下， 也有兵在我以下； 我对这个说： ‘去！ ’他就去； 对另一个说： ‘来！ ’他就来； 对我的仆人说： ‘作这个！ ’他就作。"

9 耶稣听见这些话， 就很惊奇， 转身对跟随的众人说： "我告诉你们， 这样的信心， 我在以色列中从来没有见过。"

10 奉派的人回到家里， 见那奴仆已经好了。

11 后来耶稣往拿因城去， 与他同去的有门徒和一大群人。

12 他走近城门的时候， 有人把一个死人抬出来， 是个独生子， 他母亲又是个寡妇。城里有一大群人陪着她。

13 主看见了， 就怜悯她， 对她说： "不要哭！ "

14 于是上前按着杠子， 抬的人就站住。他说： "青年人， 我吩咐你起来！ "

15 那死人就坐起来， 开口说话， 耶稣就把他交给他母亲。

16 众人都惊惧， 颂赞 神说： "有伟大的先知在我们中间兴起来了！ "又说： " 神眷顾他的子民了！ "

17 于是这话传遍了犹太和周围各地。

18 约翰的门徒把这一切事告诉约翰。他就叫了两个门徒，

19 差他们往主那里去， 说： "你就是那位要来的， 还是我们要等别人呢？"

20 两人来到耶稣跟前， 说： "施洗的约翰差我们来问你： ‘你就是那位要来的， 还是我们要等别人呢？’"

21 就在那时候， 耶稣治好许多患疾病的、遭灾难的、身上有污鬼附着的， 并且施恩给瞎眼的， 使他们看见。

22 耶稣回答他们： "你们回去， 把看见和听见的都告诉约翰， 就是瞎的可以看见， 跛的可以走路， 患痲风的得到洁净， 聋的可以听见， 死人复活， 穷人有福音听。

23 那不被我绊倒的， 就有福了。"

24 约翰差来的人走了以后， 耶稣对群众讲起约翰来， 说： "你们到旷野去， 是要看什么？被风吹动的芦苇吗？

25 你们出去到底要看什么？身穿华丽衣服的人吗？这些衣服华丽， 生活奢侈的人， 是在王宫里的。

26 那么， 你们出去要看什么？先知吗？我告诉你们， 是的。他比先知重要得多了。

27 圣经所记： ‘看哪， 我差遣我的使者在你面前， 他必在你前头预备你的道路’， 这句话是指着他说的。

28 我告诉你们， 妇人所生的， 没有一个比约翰更大， 然而在 神的国里最小的比他还大。"

29 众人和税吏受过约翰的洗礼， 听见这话， 就称 神为义。

30 但法利赛人和律法师， 未受过约翰的洗礼， 就拒绝 神对他们的美意。

31 耶稣又说： "我要把这世代的人比作什么呢？他们好像什么呢？

32 他们好像小孩子坐在巿中心， 彼此呼叫， 说： ‘我们给你们吹笛子， 你们却不跳舞； 我们唱哀歌， 你们也不啼哭。’

33 因为施洗的约翰来了， 不吃饭， 不喝酒， 你们说他是鬼附的。

34 人子来了， 又吃又喝， 你们说： ‘你看， 这人贪食好酒， 与税吏和罪人为友。’

35 但 神的智慧， 借着他的儿女就证实是公义的了。"

36 有一个法利赛人， 请耶稣同他吃饭， 他就到法利赛人家去赴席。

37 那城里有一个女人， 是个罪人， 知道他在法利赛人家里吃饭， 就拿着一瓶香膏，

38 站在耶稣背后， 挨近他的脚哭， 眼泪滴湿他的脚， 又用自己的头发擦干， 不住地吻他的脚， 并且抹上香膏。

39 请他的法利赛人看见了， 心里说： "这人若是先知， 必定知道摸他的是谁， 是怎样的女人， 因为她是个罪人！ "

40 耶稣对他说： "西门， 我有句话要对你说。"他说： "老师， 请说。"

41 耶稣说： "一个债主有两个债户， 一个欠五百银币， 一个欠五十。

42 他们都无力偿还， 债主就把两人豁免了。他们之中哪一个更爱他呢？"

43 西门回答： "我想是那个多得恩免的。"耶稣说： "你判断对了。"

44 于是转身向着那女人， 对西门说： "你看见这女人吗？我进了你的家， 你没有给我水洗脚， 但这女人用眼泪湿了我的脚， 用头发擦干。

45 你没有和我亲嘴； 但这女人， 自从我进来， 就不住地亲我的脚。

46 你没有用油抹我的头； 但这女人用香膏抹我的脚。

47 所以我告诉你， 她许多罪都蒙赦免了， 因为她的爱多； 那赦免少的， 爱就少。"

48 耶稣就对她说： "你的罪赦免了。"

49 跟他一起吃饭的人心里说： "这是谁， 竟然赦罪呢？"

50 耶稣对那女人说： "你的信救了你， 平安地去吧！ "