1 Kaj ĉiuj impostistoj kaj pekuloj alproksimiĝis al li, por aŭskulti lin.

2 Kaj murmuris la Fariseoj kaj la skribistoj, dirante:Ĉi tiu akceptas pekulojn kaj manĝas kun ili.

3 Kaj li parolis al ili la jenan parabolon, dirante:

4 Kiu el vi, havante cent ŝafojn kaj perdinte unu el ili, ne forlasas la naŭdek naŭ sur la stepo, kaj iras, por serĉi tiun, kiun li perdis, ĝis li ĝin trovos?

5 Kaj trovinte, li ĝin metas sur siajn ŝultrojn, ĝojante.

6 Kaj reveninte domen, li kunvokas siajn amikojn kaj siajn najbarojn, dirante al ili:Ĝoju kun mi, ĉar mi trovis mian ŝafon, la perditan.

7 Mi diras al vi, ke tiel same estos ĝojo en la ĉielo pro unu pekulo, kiu pentas, pli ol pro naŭdek naŭ justuloj, kiuj ne bezonas penton.

8 Kiu virino, havante dek draĥmojn, se ŝi perdis unu draĥmon, ne ekbruligas lampon kaj balaas la domon kaj serĉas diligente, ĝis ŝi ĝin trovos?

9 Kaj trovinte, ŝi kunvokas siajn amikinojn kaj siajn najbarinojn, dirante:Ĝoju kun mi, ĉar mi trovis la draĥmon, kiun mi perdis.

10 Tiel same, mi diras al vi, estas ĝojo antaŭ la anĝeloj de Dio pro unu pekulo, kiu pentas.

11 Kaj li diris:Unu viro havis du filojn;

12 kaj la pli juna diris al sia patro:Patro, donu al mi la heredotan parton de la havo. Kaj li dividis inter ili siajn vivrimedojn.

13 Kaj post ne multaj tagoj la pli juna, kolektinte ĉion, forvojaĝis al malproksima lando; kaj tie li disperdis sian havon per diboĉa vivado.

14 Kaj kiam li jam elspezis ĉion, forta malsato okazis en tiu lando, kaj li komencis havi mankon.

15 Kaj li iris, kaj aliĝis al unu el la loĝantoj de tiu lando; kaj ĉi tiu lin sendis sur siajn kampojn, por paŝti porkojn.

16 Kaj li deziris plenigi sian ventron per la karoboj, kiujn la porkoj manĝis; kaj neniu donis al li.

17 Sed reveninte al si, li diris:Kiom da dungitoj de mia patro havas panon abunde, sed mi ĉi tie pereas de malsato!

18 Mi leviĝos, kaj iros al mia patro, kaj mi diros al li:Patro, mi pekis kontraŭ la ĉielo kaj antaŭ vi;

19 mi jam ne meritas esti nomata via filo; faru min kiel unu el viaj dungitoj.

20 Kaj li leviĝis, kaj iris al sia patro. Sed kiam li estis ankoraŭ malproksime, lia patro lin vidis kaj kortuŝiĝis, kaj kurinte, falis sur lian kolon kaj lin kisadis.

21 Kaj la filo diris al li:Patro, mi pekis kontraŭ la ĉielo kaj antaŭ vi, kaj mi jam ne meritas esti nomata via filo.

22 Kaj diris la patro al siaj servistoj:Alportu rapide la ĉefan robon, kaj lin vestu, kaj metu ringon sur lian manon kaj ŝuojn sur liajn piedojn;

23 kaj alportu la grasigitan bovidon kaj buĉu ĝin, kaj ni manĝu kaj estu gajaj;

24 ĉar ĉi tiu mia filo estis mortinta, kaj denove vivas; li estis perdita, kaj estas trovita. Kaj ili komencis esti gajaj.

25 Sed la pli maljuna filo estis sur la kampo; kaj kiam li venis kaj alproksimiĝis al la domo, li aŭdis muzikon kaj dancadon.

26 Kaj li alvokis unu el la knaboj, kaj demandis lin, kio estas tio.

27 Kaj li diris al li:Via frato venis, kaj via patro buĉis la grasigitan bovidon, ĉar li ricevis lin sana.

28 Sed li koleris, kaj ne volis eniri; kaj lia patro elvenis, kaj lin petegis.

29 Sed li responde diris al sia patro:Jen tiom da jaroj mi servas al vi, kaj neniam mi malobeis vian ordonon, tamen vi neniam donis al mi kapridon, por ke mi estu gaja kun miaj amikoj;

30 sed kiam venis ĉi tiu via filo, kiu formanĝis vian havon kun malĉastistinoj, vi buĉis por li la grasigitan bovidon.

31 Kaj li diris al li:Filo, vi estas ĉiam kun mi, kaj ĉio mia estas via.

32 Sed konvenis esti gajaj kaj ĝoji; ĉar ĉi tiu via frato estis mortinta, kaj denove vivas; li estis perdita, kaj estas trovita.

1 众税吏和罪人， 都接近耶稣， 要听他讲道。

2 法利赛人和经学家， 纷纷议论说： "这个人接待罪人， 又和他们一起吃饭。"

3 耶稣就对他们讲了这个比喻， 说：

4 "你们中间谁有一百只羊， 失去一只， 不把九十九只留下在旷野， 去寻找那失落的， 直到找着呢？

5 既找着了， 就欢欢喜喜地放在肩上，

6 回到家里， 请朋友邻舍来， 对他们说： ‘请大家和我一同欢乐， 因为我失去的羊已经找到了！ ’

7 我告诉你们， 因为一个罪人悔改， 天上也要这样为他欢乐， 比为九十九个不用悔改的义人欢乐更大。

8 "或是一个女人， 有十个银币， 失去一个， 哪能不点上灯， 打扫屋子， 细细地找， 直到找着呢？

9 既找着了， 就请朋友邻舍来， 说： ‘请大家和我一同欢乐， 因为我失去的那个银币， 已经找到了。’

10 我告诉你们， 因为一个罪人悔改， 神的使者也必这样为他欢乐。"

11 耶稣又说： "某人有两个儿子。

12 小儿子对父亲说： ‘爸爸， 请把我应得的家业给我。’父亲就把财产分给他们两兄弟。

13 过了不多几天， 小儿子收拾一切， 到远方去了， 在那里生活放荡， 浪费钱财。

14 他花尽了一切所有的， 那地方又遇上了严重的饥荒， 就穷困起来；

15 于是他去投靠当地的一个居民。那人打发他到田里去放猪，

16 他恨不得吃猪所吃的豆荚， 可是没有人给他。

17 他醒悟过来， 说： ‘我父亲有那么多雇工， 又有丰富的食物， 我却要在这里饿死吗？

18 我要起来， 到我父亲那里去， 对他说： 爸爸， 我得罪了天， 也得罪了你，

19 不配再称为你的儿子， 把我当作一个雇工吧！ ’

20 于是他起来往父亲那里去。他还在远处时， 他父亲看见了他， 就动了慈心， 跑过去抱着他， 连连与他亲嘴。

21 儿子说： ‘爸爸， 我得罪了天， 也得罪了你， 不配再称为你的儿子。’

22 父亲却吩咐仆人说： ‘快把那最好的袍子拿来给他穿， 把戒指戴在他手上， 把鞋穿在他脚上，

23 把肥牛犊牵来宰了， 我们要吃喝快乐，

24 因为我这儿子是死而复活、失而又得的。’他们就欢乐起来。

25 "那时， 大儿子正在田里。他回来离家不远的时候， 听见音乐跳舞的声音，

26 就叫了一个仆人来， 问他这是怎么一回事。

27 仆人说： ‘你弟弟回来了， 你父亲因为他平安无恙地回来， 就宰了肥牛犊。’

28 大儿子就生气， 不肯进去； 父亲出来劝他。

29 他对父亲说： ‘你看， 我服事你这么多年， 从来没有违背过你的命令， 可是你没有给我一只山羊羔， 叫我和朋友一同欢乐。

30 但你这个儿子， 常常跟娼妓在一起， 花尽了你的财产， 他一回来， 你倒为他宰杀肥牛犊！ ’

31 父亲对他说： ‘孩子， 你常跟我在一起， 我的一切都是你的。

32 只是因为你这个弟弟是死而复活、失而又得的， 我们应该欢喜快乐。’"