1 En la dudek-kvara tago de tiu monato kunvenis la Izraelidoj, fastante, en sakaĵoj kaj kun tero sur la kapoj.

2 Kaj la idaro de Izrael apartigis sin de ĉiuj fremduloj, kaj stariĝis, kaj faris konfeson pri siaj pekoj kaj pri la pekoj de siaj patroj.

3 Kaj ili leviĝis sur la loko, kie ili staris, kaj oni legis el la libro de instruo de la Eternulo, ilia Dio, dum kvarono de tago, kaj dum alia kvarono oni faris konfeson kaj adorkliniĝon antaŭ la Eternulo, ilia Dio.

4 Kaj sur la tribuno por la Levidoj stariĝis Jeŝua, Bani, Kadmiel, Ŝebanja, Buni, Ŝerebja, Bani, kaj Kenani, kaj ekvokis per laŭta voĉo al la Eternulo, ilia Dio.

5 Kaj diris la Levidoj Jeŝua, Kadmiel, Bani, Ĥaŝabneja, Ŝerebja, Hodija, Ŝebanja, kaj Petaĥja:Leviĝu, benu la Eternulon, vian Dion, de eterne ĝis eterne. Kaj oni benu Vian nomon, la majestan kaj plej altan super ĉia beno kaj laŭdo.

6 Vi, ho Eternulo, estas sola; Vi faris la ĉielon, la ĉielon de ĉieloj, kaj ĝian tutan armeon, la teron, kaj ĉion, kio estas sur ĝi, la marojn, kaj ĉion, kio estas en ili; kaj Vi donas vivon al ĉio, kaj la armeo de la ĉielo adorkliniĝas antaŭ Vi.

7 Vi estas la Eternulo, la Dio, kiu elektis Abramon kaj elirigis lin el Ur la Ĥaldea kaj donis al li la nomon Abraham,

8 kaj trovis lian koron fidela antaŭ Vi, kaj faris kun li interligon, por transdoni la landon de la Kanaanidoj, la Ĥetidoj, la Amoridoj, la Perizidoj, la Jebusidoj, kaj la Girgaŝidoj, transdoni ĝin al lia idaro; kaj Vi plenumis Viajn vortojn, ĉar Vi estas justa.

9 Vi vidis la mizeron de niaj patroj en Egiptujo, kaj Vi aŭdis ilian kriadon ĉe la Ruĝa Maro;

10 kaj Vi faris signojn kaj miraklojn super Faraono, super ĉiuj liaj servantoj, kaj super la tuta popolo de lia lando, ĉar Vi sciis, ke ili agis fiere kontraŭ ili; kaj Vi faris al Vi nomon, kia ĝi estas ĝis nun.

11 Kaj Vi disfendis antaŭ ili la maron, kaj ili trairis meze de la maro sur seka tero; kaj iliajn persekutantojn Vi ĵetis en la profundon, kiel ŝtonon en potencan akvon.

12 Per nuba kolono Vi kondukis ilin tage, kaj per fajra kolono nokte, por prilumi al ili la vojon, kiun ili devis iri.

13 Kaj sur la monton Sinaj Vi malsupreniris, kaj Vi parolis al ili el la ĉielo, kaj donis al ili instrukciojn ĝustajn, instruojn verajn, leĝojn kaj ordonojn bonajn.

14 Kaj Vian sanktan sabaton Vi konigis al ili, kaj ordonojn, leĝojn, kaj instruon Vi ordonis al ili, per Via servanto Moseo.

15 Kaj panon en la ĉielo Vi donis al ili kontraŭ ilia malsato, kaj akvon el roko Vi elirigis por ili kontraŭ ilia soifo; kaj Vi diris al ili, ke ili iru ekposedi la landon, kiun per levo de la mano Vi promesis doni al ili.

16 Sed ili kaj niaj patroj fariĝis fieraj kaj malmolnukaj kaj ne obeis Viajn ordonojn;

17 ili ne volis obei, kaj ne memoris Viajn mirindaĵojn, kiujn Vi faris sur ili; ili malmoligis sian nukon kaj starigis al si estron, por reveni ribele al sia sklaveco. Sed Vi estas Dio pardonema, indulgema kaj kompatema, pacienca kaj favorkora, kaj Vi ne forlasis ilin.

18 Kvankam ili faris al si fanditan bovidon, kaj diris:Jen estas via dio, kiu elkondukis vin el Egiptujo, kaj kvankam ili faris grandajn blasfemojn,

19 Vi tamen en Via granda favorkoreco ne forlasis ilin en la dezerto, la nuba kolono ne foriĝis de ili tage, por konduki ilin sur la vojo, kaj la fajra kolono nokte, por prilumi al ili la vojon, kiun ili devis iri;

20 kaj Vian bonan spiriton Vi donis al ili, por instrui ilin, kaj Vian manaon Vi ne rifuzis al ilia buŝo, kaj akvon Vi donis al ili kontraŭ ilia soifo.

21 Kaj dum kvardek jaroj Vi nutris ilin en la dezerto; nenio mankis al ili; iliaj vestoj ne sentaŭgiĝis, kaj iliaj piedoj ne ŝvelis.

22 Kaj Vi donis al ili regnojn kaj popolojn, kaj dividis ilin laŭparte; kaj ili ekposedis la landon de Siĥon, la landon de la reĝo de Ĥeŝbon, kaj la landon de Og, reĝo de Baŝan.

23 Kaj iliajn filojn Vi multigis kiel la steloj de la ĉielo, kaj Vi venigis ilin en la landon, pri kiu Vi diris al iliaj patroj, ke ili venos kaj ekposedos ĝin.

24 Kaj la filoj venis kaj ekposedis la landon; kaj Vi humiligis antaŭ ili la loĝantojn de la lando, la Kanaanidojn, kaj transdonis ilin en iliajn manojn, ankaŭ iliajn reĝojn kaj la popolojn de la lando, por ke ili agu kun ĉi tiuj laŭ sia bontrovo.

25 Kaj ili venkoprenis urbojn fortikigitajn kaj teron grasan, kaj ili ekposedis domojn plenajn de ĉio bona, putojn elhakitajn en ŝtonoj, vinberĝardenojn kaj olivĝardenojn, kaj multajn manĝaĵdonajn arbojn. Kaj ili manĝis, satiĝis, grasiĝis, kaj ĝuis, dank� al Via granda boneco.

26 Kaj ili fariĝis malobeemaj kaj defalis de Vi kaj ĵetis Vian instruon malantaŭ sian dorson; Viajn profetojn, kiuj admonis ilin returni sin al Vi, ili mortigis; kaj ili faris grandajn blasfemojn.

27 Tiam Vi transdonis ilin en la manojn de iliaj malamikoj, kaj ĉi tiuj premis ilin. Sed en la tempo de sia mizero ili vokis al Vi, kaj Vi el la ĉielo aŭdis, kaj pro Via granda favorkoreco Vi donis al ili savantojn, kiuj savis ilin el la manoj de iliaj malamikoj.

28 Tamen, kiam ili ricevis trankvilecon, ili denove faradis malbonon antaŭ Vi. Kaj Vi forlasis ilin en la manoj de iliaj malamikoj, kiuj regis super ili. Sed, kiam ili returnis sin kaj vokis al Vi, Vi aŭdis el la ĉielo, kaj Vi savis ilin multfoje pro Via granda kompatemeco.

29 Vi admonis ilin, ke ili returnu sin al Via instruo; sed ili estis malhumilaj kaj ne obeis Viajn ordonojn, ili pekis kontraŭ Viaj preskriboj, per kies plenumado la homo vivas, ili deturnis sian ŝultron, malmoligis sian nukon, kaj ne volis aŭskulti.

30 Vi atendis por ili dum multe da jaroj, Vi admonadis ilin kun Via spirito per Viaj profetoj; sed ili ne atentis; tial Vi transdonis ilin en la manojn de la popoloj alilandaj.

31 Tamen pro Via granda kompatemeco Vi ne ekstermis ilin tute, kaj ne forlasis ilin, ĉar Vi estas Dio indulgema kaj kompatema.

32 Kaj nun, ho nia Dio, Dio granda, potenca, kaj timinda, kiu konservas la interligon kaj la favorkorecon, ne rigardu kiel tro malgrandan la tutan suferon, kiu trafis nin, niajn reĝojn, niajn princojn, niajn pastrojn, niajn profetojn, niajn patrojn, kaj Vian tutan popolon, de la tempo de la reĝoj de Asirio ĝis la nuna tago.

33 Vi estas justa en ĉio, kio trafis nin; ĉar Vi agis laŭ la vero, kaj ni agis malpie.

34 Kaj niaj reĝoj, niaj princoj, niaj pastroj, kaj niaj patroj ne plenumis Vian instruon, kaj ne atentis Viajn ordonojn kaj admonojn, per kiuj Vi ilin admonis.

35 En la tempo de sia regno, kaj ĉe Via granda bono, kiun Vi donis al ili, sur la tero vasta kaj grasa, kiun Vi donis al ili, ili ne servis al Vi kaj ne deturnis sin de siaj malbonaj agoj.

36 Jen ni hodiaŭ estas sklavoj, kaj sur la tero, kiun Vi donis al niaj patroj, por ke ni manĝu ĝiajn fruktojn kaj ĝian bonaĵon, jen ni estas sklavoj sur ĝi.

37 Kaj ĝiaj produktaĵoj abunde iras al la reĝoj, kiujn Vi starigis super ni pro niaj pekoj; ili regas super niaj korpoj kaj super niaj brutoj laŭ sia plaĉo, kaj en granda mizero ni estas.

38 En ĉio ĉi tio ni faras firman interligon, kaj ni skribas, kaj tion sigelas niaj eminentuloj, niaj Levidoj, niaj pastroj.

1 这月二十四日， 以色列人聚集， 一同禁食， 身穿麻衣， 头上蒙灰。

2 以色列的后裔跟所有外族人分离， 然后站立， 承认自己的罪过和他们列祖的罪孽。

3 那天四分之一的时间， 他们站在自己的地方， 宣读耶和华他们的 神的律法书； 另外四分之一的时间， 他们认罪和敬拜耶和华他们的 神。

4 耶书亚、巴尼、甲篾、示巴尼、布尼、示利比、巴尼和基拿尼， 站立在利未人的台阶上， 向耶和华他们的 神大声哀求。

5 利未人耶书亚、甲篾、巴尼、哈沙尼、示利比、荷第雅、示巴尼和毗他希雅说： "你们要起立， 称颂耶和华你们的 神， 直到永永远远。""耶和华啊， 你荣耀的名是应当称颂的； 愿你的名被尊崇， 超过一切称颂和赞美。

6 你， 唯独你是耶和华， 你造了天， 天上的天和天军， 地和地上的万物， 海和海中的万物， 你使这一切生存， 天军也都敬拜你。

7 你是耶和华 神， 你拣选亚伯兰， 带领他出了迦勒底的吾珥， 改他的名字为亚伯拉罕。

8 你见他在你面前心里诚实可靠， 就与他立约， 要把迦南人、赫人、亚摩利人、比利洗人、耶布斯人和革迦撒人之地， 赐给他的后裔； 你履行了你的诺言， 因为你是公义的。

9 你看见我们的列祖在埃及所受的困苦， 垂听他们在红海的哀求，

10 因为你知道埃及人怎样狂妄自大地对待他们， 所以就对法老和他的一切臣仆， 以及他国中所有的人民， 施行神迹奇事， 为你自己建立了至今仍存的名声。

11 你又在我们的列祖面前把海分开， 使他们在海中的干地上走过去； 把追赶他们的人丢在深处， 好像石头拋进怒海之中。

12 日间你用云柱引导他们， 夜间用火柱光照他们要行的路。

13 你降临西奈山上， 从天上与他们说话， 赐给他们正直的典章、真实的律法、美好的条例与诫命。

14 你使他们认识你的圣安息， 借你仆人摩西向他们颁布诫命、条例和律法。

15 你从天上赐下粮食， 给他们充饥， 吩咐水从磐石流出来给他们解渴； 你又吩咐他们进去占领， 你举手起誓要赐给他们的那地。

16 但是我们的列祖狂妄自大， 硬着颈项， 不听从你的命令。

17 他们拒绝听从， 也不记念你在他们中间所行的奇事， 硬着颈项， 存心悖逆， 自立首领， 要回到他们为奴之地去。但你是乐意饶恕的 神， 你有恩典， 有怜悯， 不轻易发怒， 并有丰盛的慈爱， 所以你没有撇弃他们。

18 他们更为自己铸造了一头牛犊， 说： ‘这就是把你们从埃及领上来的神！ ’他们犯了亵渎大罪，

19 你还是因着你丰盛的怜悯， 没有把他们撇弃在旷野； 日间云柱没有离开他们， 仍然在路上引导他们； 夜间火柱也没有离开他们， 还是光照他们要行的路。

20 你赐下良善的灵教导他们； 你没有留住吗哪不给他们吃； 你给他们水解渴。

21 在旷野四十年， 你供养他们， 他们毫无缺乏， 衣服没有穿破， 他们的脚也没有肿痛。

22 你把列国和万民赐给他们， 你把列国分给他们作疆界， 他们就获得西宏之地， 希实本王之地和巴珊王噩之地。

23 你使他们的子孙众多， 像天上的星星那么多； 你把他们带进你应许他们的列祖要进去得为业的那地。

24 于是他们的子孙进去， 获得那地； 你使那地的迦南居民向他们屈服， 又把迦南众王和那地的各民族， 都交在以色列人手里， 以色列人可以随意对待他们。

25 他们夺取了坚固的城、肥沃的土地， 获得了满载各样财宝的房屋、挖好的水井、葡萄园、橄榄园和很多果树； 他们吃得饱足， 身体发胖， 因你的大恩生活安逸快乐。

26 "可是他们竟悖逆， 背叛你， 把你的律法丢在背后， 杀害那些控告他们， 要他们归向你的先知， 犯了亵渎的大罪。

27 所以你把他们交在敌人的手中， 好让他们受困苦； 他们受困苦的时候， 就向你呼求， 你就从天上垂听， 按着你丰盛的怜悯， 赐给他们拯救者， 拯救他们脱离敌人的手。

28 但他们得享安宁以后， 又在你面前行恶， 你就撇弃他们在仇敌的手中， 让仇敌管辖他们； 然而他们回转过来， 向你哀求， 你就从天上垂听， 按着丰盛的怜悯， 一次又一次拯救他们。

29 你警告他们， 要他们转向你的律法； 但他们狂妄自大， 不听从你的诫命， 犯罪干犯你的典章。人应遵行这些典章， 按照它们生活， 他们却固执地扭转肩头， 硬着颈项， 不肯听从。

30 你多年容忍他们， 你的灵借着你的众先知劝戒他们， 他们还是不侧耳而听， 所以你把他们交在各地的民族手中。

31 然而因你丰富的怜悯， 你不把他们灭尽， 也不撇弃他们， 因为你是有恩典有怜悯的 神。

32 "我们的 神啊， 你是至大、全能、至可畏、守约施慈爱的 神， 现在求你不要把我们、我们的君王和领袖、我们的祭司和先知、我们的列祖和你的众民， 从亚述列王的日子直到今日所遭遇的一切苦难， 看为小事。

33 在一切临到我们身上的事上， 你都是公义的； 因为你所行的是信实的， 我们所行的是邪恶的。

34 我们的君王和领袖， 我们的祭司和列祖， 都没有遵行你的律法， 也没有留心听从你的诫命和你向他们郑重的警告。

35 他们在本国中， 享受你赐给他们的大福， 在你摆在他们面前这广大肥沃的地上， 却不事奉你， 不转离他们的恶行。

36 我们今天竟成了奴仆！ 就是在你赐给我们列祖享用其上果实和美物之地， 我们竟在这地上作了奴仆！

37 这地丰富的出产都归给列王， 就是你因我们的罪派来管辖我们的； 他们也随意管辖我们的身体和我们的牲畜； 我们遭遇大患难。

38 现在由于这一切事， 我们立下确实的约， 写在文件上； 我们的领袖、利未人和祭司， 都在上面盖了印。"（本节在《马索拉抄本》为10:1）